62 – Τὰ δύο ἄκρα καὶ ἡ ἐπέμβαση τοῦ στρατοῦ
Ἐνῷ τὸ μεῖζον θέμα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ δὲν εἶναι οὔτε ὁ κοινοβουλευτισμός, οὔτε οἱ μισθοί, οὔτε ἡ οἰκονομία, οὔτε κἄν ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους,
Ἐνῷ τὸ μεῖζον θέμα γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ δὲν εἶναι οὔτε ὁ κοινοβουλευτισμός, οὔτε οἱ μισθοί, οὔτε ἡ οἰκονομία, οὔτε κἄν ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους,
Ἡ Ἀθήνα τοῦ 4ου αἰῶνος ηὑρίσκετο σὲ παρακμή. Ὁ Ἰσοκράτης ἦταν ἑλληνοκεντρικὸς καὶ πανέλλην. Ἦταν Μυστρᾶς. Γι’ αὐτὸν ὁ ἑλληνισμὸς δὲν εἶχε σύνορα καὶ μόνον
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔπινε νερὸ στὸ ὄνομά του. Ἀλλὰ τελευταῖα κάτι δὲν πάει καλὰ μὲ τὸν Ἔρντογαν. Ἡ ἐπιμονὴ τῶν κεμαλικῶν νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶχε
Πολὺς λόγος ἔγινε τοὺς τελευταίους μῆνες γιὰ ὕπαρξη Πανελλήνων τοῦ Μυστρᾶ, στοχεύοντας τὴν ἰδική μου σχέση μὲ τὴν ἱστορικὴ καστροπολιτεία ὡς κάτοικος τοῦ Μυστρᾶ. Ὑπενθυμίζω
Τὸ φίδι Βαγγέλης Βενιζέλος ποὺ φιλεῖ θανάσιμα τὸν Γιῶργο Παπανδρέου στὴν ἐπέτειο τῆς 3ης Σεπτεμβρίου ἔχυσε τὸ δηλητήριο του ἐπάνω στὴν λαβωμένη μας χώρα καὶ
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς χούντας δὲν εἶχα τὴν τιμὴ νὰ συνεργασθῶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο μὲ τοὺς ἀνιδιοτελεῖς ἀξιωματικοὺς ποὺ ἐθυσιάσθησαν γιὰ νὰ σώσουν τὴν χώρα
Πολὺ σωστὰ τὸ ΚΚΕ ἐπιμένει νὰ μὴν στοχεύονται πρόσωπα ἀλλὰ τὸ σύστημα. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν πρόσωπα σύμβολα τοῦ διεφθαρμένου τριτοκοσμικοῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος ποὺ μετὰ τὸ
Τὸ σημερινὸ σουννιτικὸ Ἰσλὰμ δὲν ἔχει τίτοτα τὸ μετριοπαθές. Εἶναι φανατικὸ καὶ ἀναδεικνύεται ὁ μεγαλύτερός μας ἐχθρός, ἀκόμη μεγαλύτερος καὶ ἀπὸς τοὺς διαφόρους ἐθνικισμοὺς τῶν
Ἀπὸ τὸ 1923 καὶ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ μέχρι σήμερα οἱ πολιτικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀρχὲς τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν ἐπιταχύνουν τὴν ἀποσύνθεσή τους. Γιὰ τὴν πολιτική,
Ἡ Δημοκρατία γιὰ τὸν Σωκράτη εἶναι τὸ χειρότερο πολίτευμα. Τὴν ἀστικὴ δημοκρατία τὴν ἀποκαλεῖ ὀλιγαρχία ἤ πλουτοκρατία καὶ λέγει πὼς τὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλα σ΄