502 – Ἐντυπωσιακὴ ἄνοδος ἐπαναστατικοῦ φασισμοῦ στὴν Εὐρώπη ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος.
Προτοῦ προχωρήσω σἐ μελλοντικὴ ἀνάλυσι τῶν εὐρωεκλογῶν τῆς 26 Μαΐου 2019, ὑπενθυμίζω ὅτι τὸν ὅρο «φασισμός» τὸν ἐχρησιμοποίησα ἀνέκαθεν μὲ οὐδέτερο τρόπο καὶ πάντως ὄχι καταδικαστικό, γιὰ νὰ περιγράψω, ὡς πανεπιστιμιακὸς δάσκαλος τῶν πολιτικῶν ἰδεολογιῶν, τὴν μία ἀπὸ τὶς τρεῖς βασικὲς πολιτικὲς ἰδεολογίες, ὅπως ἀκριβῶς τὴν ἔχω ἀναλύσει στὸ βιβλίο μου, Ἡ Τρίτη Ἰδεολογία (Ἐκδόσεις […]
501 – Ἐν ὄψει ἐκλογῶν : Τὸ νησὶ τῶν πειρατῶν
Κατόπιν τοῦ συμβάντος τοῦ ἐκμεταλλευτοῦ ἑστιάτορος τῆς Μυκόνου μὲ τὸν ὑπέρογκο λογαριασμό, ἔγραψα στὸ φατσοβιβλίο, «ὁ Ῥουβίκωνας ζητᾷ προσφορὰ εἰσιτηρίου γιὰ νὰ μεταβῇ στὴν Μύκονο» καὶ μερικοὶ ἐσκανδαλίσθησαν. Ἐξηγοῦμαι λοιπόν: Μετὰ τὴν γέννησι τοῦ παιδιοῦ μου ἐκεῖνο μὲ ἐρώτησε: «πατέρα, γιατὶ νὰ μὴ γίνω ληστὴς ὅταν μεγαλώσω;» Τὸν εἶχα μεγαλώσει μὲ ἕναν ὁμήλικο ἀξιαγάπητο χιμπαντζῆ […]
500 – Ἔκκλησις πρὸς ἀντισημίτας.
Τὸ εἶπε ἡ Ἀντιγόνη. Τὸ εἶπε ὁ Ῥούμι. Τὸ εἶπε καὶ τὸ Σσουλχὰν Ἀρούχ ποὺ μετεφράσθη πρόσφατα στὰ ἑλληνικὰ ἀπὸ τὰ ἑβραϊκά. Τὸ ἐπαναλαμβάνει ὁ Κιτσίκης ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἰδού (Σσουλχὰν Ἀρούχ, σ. 310, παράγραφοι 11 καὶ 12.): Νὰ ἀγαπᾷς τὸν πλησίον σου ὅπως τὸν ἑαυτό σου. «11. Ἡ μοναξιὰ εἶναι γιὰ τοὺς νεκρούς. Ὁ […]
499 – Στροφὴ Δημήτρη Κιτσίκη ὑποστηρίξεως στὸν Τσίπρα λόγῳ ἑλληνοτουρκικῶν
Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ κιτσικισμοῦ ἐβασίσθη τὰ τελευταῖα 60 χρόνια σὲ ἕνα καὶ μοναδικὸ ὄραμα: τὴν ἑνοποίησι τοῦ Αἰγαίου μέσῳ συγκροτήσεως μίας ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας (βλέπε τὸ βιβλίο τοῦ Χρήστου Κυπραίου, Ἡ ἰδεολογία τοῦ ἑλληνοτουρκισμοῦ. Ἀπὸ τὸν Γεώργιο Τραπεζούντιο στὸν Δημήτρη Κιτσίκη, Ἐκδόσεις Ἔξοδος, Ἀθήνα 2019). Σχεδὸν τὸ σύνολο τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ συστάσεως […]
498 – 26 Μαΐου 2019 : Ἡ ἀπελευθερωσις τῶν λαῶν ἀπὸ τον ζυγὸ τῆς εὐρωπαϊκῆς τυραννίας
Τὸ 1815 ἡ Ἱερὰ Συμμαχία συνεκροτήθη μετὰ τὴν ἧττα τοῦ Ναπολέοντος. Μετὰ τὴν ἧττα τοῦ γερμανοῦ ἡγεμόνος τὸ 1945, συνεκροτήθη ἡ Ἱερὰ Συμμαχία τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης γιὰ νὰ ἀποτραπῇ κάθε προσπάθεια ἀπελευθερώσεως τῶν λαῶν ἀπὸ τὸν ζυγὸ τοῦ καπιταλιστικοῦ παγκοσμισμοῦ ὑπὸ τὰ κελεύσματα τῆς σοβιετικῆς ἐπαναστάσεως. Τὸ 1815, τριμερὴς συνθήκη συνήφθη μὲ τὴν παρακάτω δήλωσι: […]
497 – La condition humaine ἤ τὸ ἀνθρώπινο πεπρωμένο
Πολλὰ λέγονται τελευταῖα γιὰ τὴν μετάλλαξι τοῦ Τσίπρα σὲ ἀριστερὸ τοῦ χαβιαριοῦ. Στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ ἀνθρώπινη μετάλλαξι στὴν ὁποία εἴμεθα ὅλοι ἐπιρρεπεῖς. Διαφορετικὰ δύο λύσεις καὶ μόνον ὑπάρχουν καὶ οἱ δύο ἀπάνθρωπες: αὐτομαστίγωμα χριστιανικὸ ἤ κομμουνιστικό, στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἤ στὴν λενινιστικὴ κομμουνιστικὴ ὀργάνωσι. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις τείνεις πρὸς τὴν ἁγιοσύνη. […]
496 – Γιὰ τὴν μάνα ματρίδα, ἐν ὄψει τῶν διχαστικῶν τριπλῶν ἐκλογῶν
Σήμερα ξαναβρέθηκα μὲ ἕναν ἁπλὸ γνήσιο Ἕλληνα, ἐπὶ 16 χρόνια δήμαρχο τῆς Πανεπιστημιουπόλεως Ζωγράφου ποὺ μοῦ προσέφερε τὸ βιβλίο του «Ἔθνους Ἑλλήνων Ἐγκόλπιον». Δὲν τὸν συνήντησα στὴν Μύκονο οὔτε ἐπάνω σὲ ἕνα κότερο ἀλλὰ σὲ λαϊκὸ καφενεῖο τοῦ Ζωγράφου, ποὺ ἔφερε τὸν τίτλο, «Σὰν Ἄλλοτε», τοῦ Λεωνίδα Δημοπούλου. Μοῦ ἔδωσε τὸ βιβλίο του, ὄχι περισπούδαστο. […]
495 – Ὁ ἑλληνικὸς παλμός
Ὡς καρδία πάλλει ὁ ἑλληνικὸς παλμός. Βλέποντας γύρω μας λαοὺς σὲ διαφορετικὸ στάδιο πληθυσμιακῆς ἀναπτύξεως διαπιστώνουμε πὼς ὁ λαός μας φθίνει, συρρικνώνεται πληθυσμιακὰ καὶ διακρίνουμε ἀφανισμὸ τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς. Ἀλλὰ πολλοὶ δὲν γνωρίζουν πὼς ἔχουμε ἐλάχιστο σῶμα ὡς λεπτοασώματοι ἄγγελοι καὶ οὐσιαστικὰ εἴμεθα πνεῦμα. Ναί, εἴμεθα τὸ ἅγιον πνεῦμα τῆς οἰκουμένης ποὺ μέσῳ τῶν συνεχῶν […]
494 – Ἡ βορειοαμερικανικὴ ψυχασθένεια: Ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν καουμπόηδων στὴν κοινωνία τῶν ῥομπότ.
Λέγεται πὼς ἡ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἐξεβαρβάρισε τὸν ἑλληνισμό. Καὶ ὅτι ἡ ῥωμαϊκὴ τέχνη ἦταν μία κακέκτυπη ἀντιγραφὴ τῆς ἑλληνικῆς τέχνης. Αὐτὸ ἐπανέλαβαν στὴν Ἀναγέννησι οἱ Φράγκοι ὅταν ἀνεκάλυψαν τὸν ἑλληνισμό. Ἀλλὰ ἡ Ῥώμη ἦταν ἡ τρίτη μεγάλη ἑλληνικὴ πόλι μετὰ τὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Σπάρτη ἡ ὁποία καὶ κατέκτησε τὶς δύο ἄλλες. Ὅταν ἔγινε χριστιανικὴ […]
493 – Διεφθαρμένοι καὶ ἐγκληματίες
Ὁ σημερινὸς Ἕλλην δὲν διαβάζει Ἁγία Γραφὴ οὔτε ἀρχαίους φιλοσόφους. Γι’αὐτὸ καὶ ἐπαναλαμβάνει μηχανικὰ τὴν φράσι, «Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον» καὶ ἀμέσως μετὰ προσθέτει μἐ τὸν Παπαδάκη στὸ «Καλημέρα Ἑλλάδα» : «Πάντως δὲν εἴμεθα ὅλοι οἱ ἴδιοι». Ὅλοι οἱ Ἕλληνες, συμπεριλαμβανομένου καὶ ἐμοῦ, εἴμεθα καὶ διεφθαρμένοι καὶ ἐγκληματίες. Πορευόμεθα μεταξὺ τῶν δύο πόλων […]
