430 – Ἀπὸ τὸν Ἀμπντουλχαμὶτ Β΄ στὸν Ἔρντογαν: τὸ δρᾶμα τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς
Μετὰ τὴν ἀποσύνθεσι τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ὑπὸ τὰ πυρὰ τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ ἐσωτερικοὺ δυτικισμοῦ, στὴν ἐξέλίξι τοῦ ἄνω τῶν χιλίων ἐτῶν Ἀνατολικοῦ Ζητήματος στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, ἕνας νέος «σουλτᾶνος», ὁ Ἔρντογαν, ποὺ δυνάμεθα νὰ ἀποκαλέσουμε «Ἀμπντουλχαμὶτ Γ΄», προσπαθεῖ θαρραλέα νὰ ἐπανασυγκροτήσῃ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, μέσα στὸ πνεῦμα τοῦ Ἀμπντουλχαμὶτ Β΄, τὸν ὁποῖον καὶ θαυμάζει. Ὑπενθυμίζουμε […]
429- Γιὰ μία ἐθνικὴ τουριστικὴ πολιτική: τὸ μοντέλο τῶν Σκουλλήδων
Ὁ τουρισμὸς εἶναι μία εὐρωπαϊκὴ ἐπινόησι. Μέχρι τὴν ἐμφάνισι τῶν ἐργατικῶν καθεστώτων, ὁ τουρισμὸς ἦταν μονοπώλειο τῶν ἀνωτέρων ἀριστοκρατικῶν καὶ μεγαλοαστικῶν τάξεων. Μετὰ τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο ἐνεφανίσθησαν δύο ἐργατικὰ καθεστῶτα: τὸ 1917, τὸ ῥωσσικὸ μπολσεβικικὸ καθεστὼς, τὸ 1933 τὸ γερμανικὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ καθεστώς. Τὸ πρῶτο ἠμύνθη κατὰ τῆς καπιταλιστικῆς ἰμπεριαλιστικῆς διεισδύσεως, ἀπομονώνοντας τὸ ἑαυτό του […]
428 – Μετὰ τὴν σαρωτικὴ ἐκλογικὴ νίκη τοῦ Ἔρντογαν
Κάνω τὶς ἀκόλουθες διαπιστώσεις. 1 – Ἡ Ἑλλὰς εἶναι πλέον περικυκλωμένη ἀπὸ ἀνωδικὲς δυνάμεις ποὺ ἰσχυροποιοῦνται συνεχῶς ἐνῷ ἡ χώρα μας διολισθαίνει στὴν ἀφάνεια ὡς μὴ ὑπολογίσιμο προτεκτορᾶτο, καὶ τῆς Γερμανίας καὶ τῶν ΗΠΑ. 2 – Ἡ νίκη τοῦ Ἔρντογαν, παρὰ τοῦ ὅτι βασίζεται στὴν βία καὶ νοθεία, ὅπου ἡ ἀντιπολίτευσις ἦταν ἀπὸ τὸ ἀποτυχὸν […]
427 – Ἐπιμένουμε στὸν ἐθνικομπολσεβικισμό
Μὲ βάσι τὶς ἀρχὲς τοῦ ΚΚΕ καὶ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Μὲ βάσι τὶς ἀρχὲς τοῦ μαρξισμοῦ λενινισμοῦ καὶ τῆς χριστιανικῆς Ὀρθοδοξίας. Μὲ βάσι τὶς ἀρχὲς τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ τῆς ἀμέσου δημοκρατίας, ὡς ἀπόλυτοι πολέμιοι τῆς κοινοβουλευτικῆς ἀντιπροσωπευτικῆς δημοκρατίας. Μὲ βάσι τὴν ὑποστήριξι τῆς βίας καὶ τοῦ μύθου ποὺ προέβαλε ὁ Γεώργιος Σορέλ. Μὲ βάσι τὸν […]
426 – ΗΠΑ : Ἀπὸ τὸν Κάστρο στὸν Ἔρντογαν
Ὁ καπιταλισμὸς εἶναι ἀήττητος διότι εἶναι τὸ κοινωνικὸ σύστημα τοῦ Σατανᾶ. Ἀπὸ τὴν πτώσι ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῶν πρωτοπλάστων, αὐτοὶ παρεδώθησαν στὸν ὄφι ὑπὸ μορφὴν τοῦ Ἀγγέλου τῆς Αὐγῆς. Βεβαίως καὶ ὁ Χριστὸς ἐνεφανίσθη γιὰ νὰ μᾶς ἀπελευθερώσῃ ἀπὸ τὴν Ἀνάγκη καὶ νὰ μᾶς χαρίσῃ τὸ Αὐτεξούσιον. Παρὰ ταῦτα ὁ Ἑωσφόρος παραμένει βασιλεὺς τῆς Γῆς […]
425 – Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καταφέρει τὸ τελευταῖο κτύπημα στὸ πτῶμα τοῦ κρατιδίου.
Ἀπίστευτο καὶ ὅμως ἀληθινό! Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ κρατιδίου τοῦ καθολικοπροτεσταντικομασωνικοῦ συνονθηλεύματος τοῦ βαυαροῦ βασιλέως Ὄθωνος ποὺ σήμερα διοικεῖται ἀπὸ τὸν σοσιαλδημοκράτη Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος καὶ Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἰερώνυμο Β΄ (κατά κόσμον Ἰωάννη Λιάπη), 20ὸ Προκαθήμενο τῆς δῆθεν Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τῆς θλιβερῆς ἀνακηρύξεως τοῦ Αὐτοκεφάλου […]
424 – Ἐθνικοσοσιαλιστικὸ φιλότιμο, Χίτλερ καὶ Ὀλυμπιακοί
Στὴν Ἀρχαιότητα ἡ ἐπιβράβευση γιὰ τὴν τιμὴ τοῦ εὐαγωνίζεσθαι ἐπῆρε πρωτεύουσα θέση στὴν ἐποχὴ τῆς τιμαρχίας καὶ ἔτσι ἱδρύθησαν οἱ ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες τὸ 776 π.Χ., καὶ ἀνηγέρθησαν οἱ ἐπιγραφὲς ἐπὶ στήλων καὶ οἱ πύλες θριάμβων, καὶ παρεδίδετο ὁ στέφανος τοῦ νικητοῦ. “Ἡ κινητήριος δύναμις ποὺ ἔσπρωχνε τὸν ἄνδρα νὰ ἐπιδιώκη τὴν τιμὴ τοῦ δήμου ὠνομάζετο […]
423 – Ἀνάγκη καὶ Ἐλευθερία
Ἀνάγκη καὶ ἐλευθερία εἶναι δύο ἔννοιες μεταφυσικὲς ποὺ προσδιορίζουν τὸν ἑλληνισμό διαχρονικὰ μὲ μεταίχμιο τὴν γέννησι τοῦ Χριστοῦ. Πρὸ Χριστοῦ ἡ Ἀνάγκη, μετὰ Χριστὸν ἡ Ἐλευθερία. Ὁ πρὸ Χριστοῦ Ἕλλην ἦταν ἐγκλωβισμένος στὴν φυλακὴ τῆς Ἀνάγκης. Ἐξέφραζε τὴν κατάστασί του αὐτὴ μέσῳ τῆς ἀρχαίας τραγωδίας. Οἱ Ἕλληνες, ἐρχόμενοι ἀπὸ τὸ Διάστημα, ὡς ἐξωγήϊνοι ποὺ ἦσαν, […]
422 – Ἡ καρδιὰ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς Μία ἀναδημοσίευσις μίας διαφορετικῆς ἀπόψεως γιὰ ἐνηλίκους καὶ μόνον
«Γράμμα από το Ληξούρι, 23 Ἰουνίου 2010 : Αναγνώστης Λασκαράτος »Να διδάσκεται στα σχολεία μας »Κύριε Ῥοΐδη, »Πικρός καρπός του 1922 ήταν ο ξεριζωμός Χριστιανών και μουσουλμάνων από τις προγονικές τους εστίες. Η ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 έγινε με κριτήριο τη θρησκεία και όχι τη γλώσσα, όπως αναφέρεται και στο διήγημα “Στου Κεμάλ το […]
421 – Εἶναι ἐφικτὴ ἡ ἐπάνοδος τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας;
α) Τὸ Βυζάντιο δὲν ἐπανέρχεται Εἶναι ὅπως σὲ ὑπολογιστή. Ἐπαναφέρεις ἕνα κείμενο ποὺ ἔσβησε τελευταῖο, ἀλλὰ δύσκολα ἐπαναφέρεις προτελευταῖο κείμενο ποὺ ἔσβησε καὶ ἀντεκατεστάθη ἀπὸ τροποποιημένο κείμενο ποὺ ἔσβησε τελευταῖα. Τὸ Βυζάντιο τὸ 1453 ἀντεκατεστάθη καὶ ἐτροποποιήθη ἀπὸ τὴν Ὀθωμανία. Ἀκόμα πιὸ πίσω ἡ άρχαία Ῥώμη ἀντεκατεστάθη καὶ ἐτροποποιήθη ἀπὸ τὴν νέα Ῥώμη κ.ο.κ. Ἡ […]
