450 – Πλήθων, ὁ ἐπινοητὴς τῆς Δύσεως: Φόρος τιμῆς Ἑλλήνων μασόνων
Πενῆντα χρόνια προτοῦ ὁ Χριστόφορος Κολόμβος μεταφέρη τὴν Εὐρώπη στὴν Ἀμερική, ὁ Πλήθων μετέφερε τὸν ἑλληνισμὸ στὴν Εὐρώπη, δημιουργῶντας τὴν Δύσι ὡς τρίτο πολιτισμό, μετὰ τὸν κινεζικὸ καὶ τὸν ἑλληνικό.Ἡ πλανητικὴ αὐτὴ ἐμβέλεια τοῦ Πλήθωνος ἠγνοήθη, ἰδίως ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ἐγώ, σὲ ἄρθρο μου στὸ Τρίτο Μάτι, τεῦχος 103, Μαΐου 2002, σ.48-51, ποὺ ἔφερε τὸν […]
449 – Γιατὶ οἱ Ἕλληνες εἶναι Ἑβραῖοι
Ὁ Ἕλλην μισεῖ τὸν ἑαυτό του. Ἰδοὺ τὸ δρᾶμα του. Πάσχει ἀπὸ σχιζοφρένεια.Μισεῖ τὸν ἑβραῖο ἐνῷ δηλώνοντας ὀρθόδοξος χριστιανὸς εἶναι ἑβραῖος. Οἱ ἕλληνες πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἤ ὁ Μέγας Βασίλειος ὡς ψυχοθεραπευτές, εἶχαν λύσει τὸ ψυχολογικό μας πρόβλημα ἀπαγορεύοντας στὸν ἑαυτό μας νὰ δηλώνουμε ἕλληνες. Ὁ Χριστός, ὡς Υἱὸς τοῦ […]
448 – Τὸ χειρότερο πολίτευμα: Ἡ συνταγματικὴ βασιλεία
Τὸ ἰδανικὸ καθεστὼς γιὰ νὰ ὑποτάξῃ μία μεγάλη δύναμις τὴν ἐξαρτημένη ἀπὸ αὐτὴν χώρα εἶναι ὁ κοινοβουλευτισμός, ἰδίως ὅταν συνδυάζεται καὶ μὲ συνταγματικὴ βασιλεία. Διότι ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ ἠμπορεῖ νὰ ἀντιτάξῃ ἕνα πολιτικὸ κόμμα κατὰ τοῦ ἄλλου, νὰ οἰκοδομῇ καὶ νὰ διαλύῃ συνασπισμούς, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ παίζῃ τὸν ἄνακτα κατὰ τῆς Βουλῆς […]
447 – ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ἤ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ;
Τὸ πρόβλημα τοῦ Ἕλληνος εἶναι ἡ πονηριά. Ἀντιθέτως ἐγὼ πρεσβεύω «ὅλα στὸ φῶς μὲ τὸ χέρι στὴν καρδιά» Λοιπόν, ὅπως ἐτραγούδει στὸν Μεσοπόλεμο ἡ Joséphine Baker, «J’ai deux amours, mon pays et Paris», λέω κι ἐγώ δημοσίως, «ἔχω δύο ἔρωτες, τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ τὸν Πᾶνο Καμμένο», γιὰ νὰ βγάλουν τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ σημερινὸ […]
446- Ἡ λέξις «ἁρχαῖος» πρέπει νὰ ἐξαφανισθῇ γιὰ νὰ ὁρισθῇ ὡς αἰώνιος ὁ ἑλληνισμός
Στὴν γαλλικὴ Βικιπαιδεία, οἱαδήποτε ἀναπαργμένη ἑλληνικὴ λέξις, ὅπως, φερ’εἰπεῖν, «ὁ ἄνθρωπος», ἀκολουθεῖται μὲ τὴν μνεία ὅτι ἡ λέξις αὐτὴ γράφεται «στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά» καὶ πολυτονικά. Ἀμφισβητεῖται μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἡ αἰωνιότης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ βάσει τῆς ἰδικῆς μας παραδοχῆς ὅτι ὑπάρχουν ἀρχαῖα καὶ νέα ἑλληνικά. Στὴν πραγματικότητα μία εἶναι ἡ ζωντανὴ […]
445 – SOS γιὰ Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ γιὰ Ἑλλάδα
Στὶς ἐπερχόμενες εὐρωπαϊκὲς ἐκλογές παίζεται τὸ μέλλον τῆς Εὐρώπης ὡς ἑξῆς: 1 – Ἡ ΕΕ τῶν εὐρωκρατῶν διαλύεται. Τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ἀποχωρεῖ καὶ ἡ ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη θὰ διοικηθῆ ὁλόκληρη ἀπὸ τὸν ἐθνολαϊκισμό –συμπεριλαμβανομένης τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Γερμανίας. Ὅπως ἔχω ἐξηγήσει ἤδη ἀπὸ τὸ 1989, λαϊκισμὸς δὲν εἶναι ἡ δημαγωγία, εἶναι ἡ ἰδεολογία τοῦ φασισμοῦ […]
444 – Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ σὲ ἀδιέξοδο
Πρέπει νὰ τὸ ἐπαναλάβουμε. Τὸ πατριωτικὸ κίνημα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς εἶναι τὸ ἀποκλειστικὸ ἔργο τοῦ Νίκου Μιχαλολιάκου. Ἐκ τοῦ μηδενός, ἀνεβίβασε σὲ μαχητικὸ καὶ ἐλπιδοφόρο ἕνα κίνημα γύρω ἀπὸ τὸ ὁποῖο συγκεντρώνονται οἱ ἐλπίδες ἀνακάμψεως ἑνὸς πολυβασανισμένου καὶ ἐξευτελισμένου ἀπὸ τοὺς ξένους λαοῦ. Δυστυχῶς, τὸ μοναδικὸ ἄλλο λαϊκὸ κίνημα, τὸ ΚΚΕ, ἔχει φθάσει στὴν ζηλευτὴ […]
443 – Τὸ γουρούνι τῆς πόλεως καὶ τὸ ἀγριογούρουνο τοῦ χωριοῦ
Παραφράζοντας τὸν μύθο τοῦ ποντικιοῦ τῆς πόλεως καὶ τοῦ ποντικιοῦ τῶν ἀγρῶν, ὁ κάτοικος τῆς πόλεως ἀντιπροσωπεύει τὸ ἔκτρωμα τῆς παρακμῆς τῆς οἰκουμένης ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς Ἐδὲμ μέχρι τὶς πλοκαμιαῖες πόλεις («Villes tentaculaires» τοῦ Βέλγου ποιητοῦ Emile Verhaeren, 1855-1916, σὲ ἀντιπαράθεσι μὲ ἄλλο ποιητικό του ἔργου, «Villages illusoires», «τὰ ἀπατηλὰ χωριά»), καθηλώνοντας τὸν ἀγρότη […]
442 – Ἡ Ἱστορία δικαιώνει τὸν Χίτλερ
α) Ἡ Ἱστορία δὲν δίδει ὑστεροφημία σὲ στάσεις ἠθικῆς, διότι ἡ ἠθικὴ δὲν εἶναι σταθερὴ ἀξία ἀλλὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε κοινωνία. Διαφορετικὴ κοινωνία, διαφορετικὴ ἠθική. Χθὲς κατεδικάζετο ὡς ἀνήθικος ὁ γάμος τῶν ὁμοφυλοφίλων. Σήμερα θεωρεῖται ἠθικὴ στάσι διότι βασίζεται στὸν σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἡ ἠθικὴ συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν ὑποκρισία ἐφ’ὅσον συμφέρει τὸν […]
441 – Δύναται ὁ Δημήτρης Κιτσίκης νὰ εἶναι πληθωνικὸς καὶ συνάμα χριστιανός; Ἡ ἀπάντησις εὑρίσκεται στὴν φρατρία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πλήθωνος
Ὁ Γραικύλος εἶναι κομματικοποιημένος, καιροσκόπος, μονόχνωτος καὶ ἀντιδιαλεκτικός. Δὲν συνθέτει ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἕλλην. Ὁ Πλήθων ἦταν ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ δημιουργικοῦ ἕλληνος. 1 -Ἡ κάθοδος τοῦ Πλήθωνος στὸν Μυστρᾶ Στὸν Μυστρᾶ κατέβηκε ὁ μεγαλύτερος φιλόσοφος τῆς Εὐρώπης τοῦ ΙΕ’ αἰῶνος, ποὺ μετελαμπάδευσε τὰ φῶτα τῆς Ἀναγεννήσεως στὴν Ἰταλία, ὁ Πλήθων. Τὸ πραγματικό του ὄνομα ἦταν […]
