261 -Ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς σὲ πράξη: Τὸ ΚΚ τῆς Ῥωσίας καὶ ἡ Ῥωσικὴ Δούμα καλοῦν τὴν Τουρκία νὰ ἐπιστρέψῃ τὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ στὸ Πατριαρχεῖο
Ἡ ῥωσικὴ Δούμα ὑποστηρίζει τὴν θέση τοῦ Κομμουνιστικού Κόμματος τῆς Ῥωσίας ποὺ ζητεῖ τὴν ἐπιστροφή τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὸ Πατριαρχεῖο: «Ἀναμένουμε ἀπό τὴν τουρκικὴ πλευρὰ μία φιλικὴ κίνηση – τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν χριστιανικὴ ἐκκλησία. Ἡ ῥωσικὴ πλευρὰ εἶναι ἔτοιμη νὰ συνδράμῃ ὑλικά, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς καλύτερους Ῥώσους […]
260 – Μωάμεθ ὁ Πορθητὴς καὶ Χαλιφᾶτο: Ἄλλο τὸ 1453 καὶ ἄλλο τὸ σήμερα
Ὡς ἀντιδυτικὸς διανοούμενος καὶ ὑποστηρικτὴς τοῦ Βυζαντίου-Ὀθωμανίας πιέζομαι τελευταίως ἀπὸ τὴν νέα γενιὰ νὰ δηλώσω ὅτι τὸ χαλιφᾶτο τοῦ Ἄλ Μπαγκνταντὶ δύναται νὰ ἀπεγκλωβίσῃ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν θανάσιμο ἐναγκαλισμὸ τῆς Δύσεως καὶ ὅτι πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα τῆς Ἀνατολικῆς Παρατάξεως τοῦ 1453 ποὺ προτίμησε τὸ τουρκικὸ σαρίκι ἀπὸ τὴν λατινικὴ τιάρα. Ἀναφωνῶντας τὸ […]
259 – Ἐν ἀναμονῇ τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Βασιλέως
Οἱ κύριοι ὑπεύθυνοι τῆς ἑλληνικῆς κακοδαιμονίας δὲν εἶναι οἱ ἡγέτες τῆς χώρας. Εἶναι ὁ μέσος Ἕλλην μίας τριτοκοσμικῆς χώρας ἑνὸς ἐξ ἀρχῆς (1821) ἀποτυχημένου κρατικοῦ μορφώματος ποὺ ἐδημιούργησε τὸν Ἕλληνα μικροαστό, τὸ ἀντίστοιχο τοῦ Ῥώσου μικροαστοῦ πρὸ τοῦ 1917, ποὺ ἀπηχθάνετο ὁ Μάϊακόβσκι. Αὐτὸς ὁ φωνακλᾶς τῶν καφενέδων ποὺ ποτὲ ποτὲ δὲν φταίει, παρὰ μόνον […]
258 – Τρεῖς γυναῖκες, τρία σύμβολα τριῶν ἐποχῶν: Ἡ Μπεάτα, ἡ Ζωὴ καὶ ἡ κυρὰ Τασία
Πῶς αὐτὸ τὸ τέρας, ὀνόματι κυρὰ Τασία Χριστοδουλοπούλου, μὲ ἀκαθόριστα φυσιογνωμικὰ γυναικὸς ἔγινε ὑπουργός, δηλαδὴ ἀντιπρόσωπος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐξηγηθῇ παρὰ μόνον μὲ τὴν γνωστὴ πλέον σὲ ὅλους τελεία ἀποβλάκωση τοῦ ὑπεργερασμένου ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ γνωστοῦ γιὰ τὴν ῥήση ὅτι «δὲν τὰ ἔφαγαν ὅλοι μαζί». Ἐνεφανίσθη πρῶτα ἡ ἐλασίτισσα, ἡ Μπεάτα Κιτσίκη. […]
257 – Ἄρχισε ὁ βομβαρδισμὸς τοῦ Βερολίνου καὶ ἐμεῖς ὑποχρεωτικὰ εἴμεθα ὅλοι Γερμανοί
Ὅταν ἄρχισε ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1939, οἱ γερμανικὲς οἰκογένειες ἀποχαιρετοῦσαν τὰ παλικάρια τους ποὺ κατηυθύνοντο στοὺς τέσσερις ὁρίζοντες τῆς Εὐρώπης γιὰ νὰ ἀπελευθερώσουν κατ’αὐτούς, ὡς γνήσιοι σταυροφόροι τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης, τὴν εὐρωπαϊκὴ χερσόνησο ἀπὸ τὴν δικτατορία τοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ νὰ ἐξαπλώσουν τὰ γερμανικὰ ἰδεώδη τοῦ Γ΄ Ῥάϊχ. Πρὸ αὐτῶν, ἡ Γαλλία […]
256 – Ποία κουλτούρα δύναται νὰ ἐπικρατήσῃ στὴν Ἑλλάδα;
Διαφορὰ κουλτούρας μεταξὺ σουννιτῶν μουσουλμάνων καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Οἱ χριστιανοὶ συγγενεύουν πολιτιστικὰ μὲ τοὺς μουσουλμάνους σιΐτες, μὲ τοὺς σούφηδες καὶ ἰδίως μὲ τοὺς Ἀλεβῆδες.
255 – Ὁ παρασιτισμὸς τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τὸν καταδικάζει σὲ θάνατο
Ὁ ἑλληνισμὸς ποτὲ δὲν πεθαίνει ἀλλὰ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς πνέει τὰ λοίσθια καὶ ἐξαφανίζεται ἀπὸ προσώπου γῆς. Γιατί; Διότι ἔχει χάσει, ὡς ναρκομανής, τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸν γύρω κόσμο. Μετὰ τὸ αἱματοκύλισμα τοῦ Παρισιοῦ τῆς νύκτας τῆς 13 Νοεμβρίου, γεγονὸς ποὺ τὸν ἔπιασε στὸν ὕπνο του μεταξὺ δύο δόσεων τοῦ περὶ συντάξεων ἄγχους του, αἱματοκύλισμα […]
254 – Στὸ Ντὰρ Ἄλ Χὰρμπ τὰ γηρασμένα παιδιὰ τοῦ κρατιδίου χάνουν τὸ πέταλο γιὰ τὸ καρφί
Ὅταν ὁ Παντισάχης τῆς Ὀθωμανίας ἔχανε στὸ πεδίο μάχης κατὰ τῶν Φράγκων, στὸ χαρέμι του, στὸ παλάτι τοῦ Τοπκαπί, στὴν Πόλη, οἱ εὐνοῦχοι βλέποντας τὶς ξένοιαστες χανούμισσες νὰ καθρεπτίζονται, ἐψιθύριζαν ἀπελπισμένοι: «Ὁ κόσμος χάνεται καὶ τὸ μουνὶ κτενίζεται»! Ἤδη ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα οἱ Ἕλληνες ἐφημίζοντο ὅτι ἦσαν παιδιά, ἀλλὰ τότε ἦσαν μεγαλοφυῆ παιδιά. Σήμερα παραμένουν […]
253 – Ἡ γενοκτονία ὡς δυτικὸ προϊόν: Μὲ ἀφορμὴ τὴν γενοκτονία τῶν Ποντίων ποὺ ἀνεγνώρισε τὸ ΚΚΕ
Ἡ λέξη γενοκτονία ἐπλάσθη γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1943 ἀπὸ τὸν Raphael Lemkin, ἕνας ἑβραιοπολωνὸς νομικός (1900-1959) ποὺ εἶχε καταφύγει στὶς ΗΠΑ τὸ 1941. Ἤδη τὸ 1933, ὡς εἰσαγγελεὺς στὴν Βαρσοβία, εἶχε προσπαθήσει νὰ ὁρίσῃ γιὰ τὴν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν, σὲ συνέδριο στὴν Μαδρίτη, ἕνα ἀνθρωπιστικὸ διεθνὲς δίκαιο σχετικὰ μὲ τὶς τότε ἐκφράσεις του περὶ […]
252 – Ἡ ἀναπόφευκτη ἑλληνικὴ δικτατορία
Τὸ 1919 ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, μετὰ ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια ξηλώματος τοῦ πουλόβερ της ἀπὸ τοὺς Φράγκους, εἶχε φθάσει στὸ τέλος της. Τὸ πλοῖο της εἶχε πλέον βουλιάξει καὶ μέσα στὰ ἀμπάρια του εἶχαν μείνει ξεχασμένοι, οἱ τελευταῖοι του ἐπιβάτες τῆς ἄλλοτε πολυεθνικῆς χώρας, οἱ Τοῦρκοι. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶχαν δραπετεύσει. Τότε, ἀπὸ τὸ πουθενά, ξεπρόβαλε […]
