Χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ἀκόμη τὴν τελικὴ ἔκβαση τοῦ νέου μετώπου τοῦ πλανητικοῦ πολέμου -τὸ μέτωπο τῆς Οὐκρανίας- εἶναι πλέον ἐμφανὲς ὅτι ἀναδεικνύεται σταδιακὰ μία τρίτη τεραστία πολιτικὴ μορφὴ στὴν ἱστορία τῆς Ῥωσίας ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς μπολσεβικικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1917, μετὰ τὸν Λένιν καὶ τὸν Στάλιν: ὁ Πούτιν ὁ Μέγας, πρὸς τὸν ὁποῖο κατευθύνονται πλέον οἱ ἐλπίδες ἀπελευθερώσεως τῶν λαῶν τῆς γῆς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ.
Ἐνῷ ἡ ἡγεσία τῆς Ἀμερικῆς εἶναι διηρημένη μεταξὺ ἑνὸς ἀποδυναμομένου προέδρου Ὀμπάμα ποὺ ἀγωνίζεται νὰ καταλήξῃ σὲ μία συμφωνία τύπου Γιάλτας μὲ τὴν Ῥωσία καὶ τῆς συντηρητικῆς ῥεπουμπλικανοδημοκρατικῆς πτέρυγος τῶν Neocons ποὺ ὠργάνωσαν τὴν ἀποσταθεροποίηση τῆς Οὐκρανίας μὲ σύμβολο τὸν καραγκιόζη περιφερόμενο χασάπη ῥεπουμπλικανὸ γερουσιαστὴ John McCain καὶ τὴν ἀκραίως φιλοπόλεμη Hillary Clinton, ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν τοῦ Ὀμπάμα μέχρι τὴν 1η Φεβρουαρίου 2013, πιθανὴ δὲ ὑποψηφία γιὰ τὴν ἀμερικανικὴ προεδρία τοῦ 2016, ἐνῷ τὸ στρατόπεδο τῶν Δυτικῶν ἰμπεριαλιστῶν εἶναι διηρημένο, μὲ τὴν Γερμανία ἐμφανιζομένη ὡς πιὸ συγκρατημένη καὶ μετριοπαθὴς στὸ πολεμικὸ μέτωπο τῆς Οὐκρανίας, ὁ Πούτιν, ὡς ἔξοχος γνώστης τοῦ παραδοσιακοῦ ῥωσικοῦ ζατρικίου, κερδίζει συνεχῶς ἔδαφος, ἐνώπιον τῆς ἤδη σταδιακὰ ἀνερχομένης ἀνησυχίας τοῦ κινεζικοῦ δράκου μήπως καὶ ἡ Ῥωσία, μὲ τὴν νέα Γιάλτα, ὁδεύσῃ στὰ ἑπόμενα χρόνια σὲ μία συμμαχία κατὰ τοῦ Πεκίνου, στὸ τριαδικὸ πλανητικὸ γεωστρατηγικὸ παιχνίδι Ἀμερικῆς-Ῥωσίας-Κίνας.
Στὴν χώρα μας ἤδη ἀκούγονται ὅλο καὶ πιὸ εὐδιάκριτα τὰ τύμπανα τοῦ πολέμου. Ἡ σαμαροβαγγελικὴ κυβέρνηση, χωρὶς νὰ τὸ διαφημίσῃ, ἔστειλε πρόσφατα σὲ ὅλους τοὺς ἰδιοκτῆτες φορτηγῶν στὴν Ἑλλάδα, διαταγὴ μελλοντικῆς ἐπιτάξεως τῶν ὀχημάτων τους, μαζὶ μὲ τὸν ὁδηγό τους, γιὰ μεταφορὰ στρατοῦ καὶ πυρομαχικῶν σὲ περίπτωση πολέμου. Στὶς ἐπερχόμενες τριαδικὲς ἐκλογές -διότι καὶ οἱ κοινοβουλευτικὲς δὲν θὰ ἀργήσουν καὶ αὐτές- παρὰ τὴν συσκότιση ποὺ ἐπιχειρεῖται μὲ τὶς μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις, θεωρεῖται πιθανή, τὴν μὲν πρώτη θέση νὰ τὴν πάρῃ τὸ φιλοαμερικανικὸ Σύριζα, ἀλλὰ τὴν δεύτερη νὰ τὴν πάρῃ ἡ φιλορωσικὴ Χρυσῆ Αὐγή, εἴτε αὐτὴ κηρυχθῆ ἐκτὸς νόμου (κάτι ποὺ θὰ θεωρηθῆ πραξικόπημα) εἴτε ὄχι, ἐκτὸς καὶ ἐγκατασταθῇ ἀπὸ τὸ Κατεστημένο, δικτατορία τύπου Πινοσέτ.
Καλὸ εἶναι ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ νὰ προετοιμάζεται ἀπὸ τώρα νὰ ἐνστερνισθῇ -τοὐλάχιστον μεταβατικά- τὶς ἀρχὲς τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ, τῆς συνθέσεως τῶν ἄκρων, ἐὰν θέλῃ νὰ κυβερνήσῃ, πόσο μᾶλλον ποὺ ὁ Πούτιν, ὡς νέος Ναπολέων τῆς Εὐρώπης (ὁ Ναπολέων ἦταν συνεχιστὴς τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ Πούτιν εἶναι συνεχιστὴς τῆς Μπολσεβικικῆς Ἐπαναστάσεως) ἔχει, πρῶτος ἀπ’ ὅλους, ἐνστερνισθῆ τὸν ἐθνικομπολσεβικισμό, ποὺ εἶχε γεννηθῆ στὴν Γερμανία τὴν ἑπομένη τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (βλέπε Dimitri Kitsikis, Le National-Bolchevisme, Nantes, Ars Magna Éditions, 2006) καὶ τὸν ὁποῖο προσπαθῶ ἀπὸ χρόνια νὰ ἐξηγήσω στὸ ἑλληνικὸ κοινό.