1999-πρὸς τὸ 2030: Ὁ πλανητικὸς πόλεμος ποὺ ξεκίνησε μὲ τὸν βομβαρδισμὸ τῆς Γιουγκοσλαυΐας καὶ θὰ ὁλοκληρωθῇ μὲ τὴν πυρηνικὴ ἀναμέτρηση ΗΠΑ-Κίνας, εὑρίσκεται τὸ 2014, ἑκατὸ χρόνια μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, στὴν μέση τοῦ ποταμοῦ. Ὀπίσω δὲν γίνεται νὰ γυρίσῃ. Ὑποχρεωτικὰ πρέπει νὰ προχωρήσῃ ἤ νὰ βουλιάξῃ. Ἐφέτος, ἡ νέα συμφωνία τῆς Γιάλτας μεταξὺ τῶν Ἀγγλοσαξώνων καὶ τῆς Ῥωσίας παίρνει μορφή γιὰ συγκυριαρχία ΗΠΑ-Ῥωσίας στὴν Μεσόγειο, μὲ ταυτόχρονη ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Μάρε Νόστρουμ, τῆς ΕΕ καὶ τῆς Κίνας καὶ μὲ τελικὸ στόχο τὴν ἀμερικανορωσικὴ συμμαχία κατὰ τῆς Κίνας. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, οἱ ΗΠΑ χρησιμοποιοῦν δύο βασικὲς προβοκάτσιες:
α) Ἐνθαρρύνουν τὴν τρομοκρατικὴ δράση τῶν ἐχθρῶν τῆς Ῥωσίας στοὺς Ὀλυμπιακοὺς τοῦ Σότσι (πόλη ποὺ εὑρίσκεται 700 χλμ ἀνατολικὰ τῆς Γιάλτας) χειμερινοὶ ἀγῶνες ποὺ ἐκτυλίσσονται μεταξὺ τῶν ἐξεγερμένων ῥωμαιοκαθολικῶν τῆς Δυτικῆς Οὐκρανίας καὶ τῶν ἐξεγερμένων μουσουλμάνων τοῦ Καυκάσου. Οἱ ΗΠΑ ἐλπίζουν ὅτι ἔχουν βάλει στὸ Σότσι, τὴν Ῥωσία σὲ φάκα, ὅπως τὸ εἶχαν ἐπιτύχει μὲ τὴν ΕΣΣΔ στὴν δεκαετία 1979-1989, μεταξὺ τῶν ῥωμαιοκαθολικῶν τῆς Πολωνίας καὶ τῶν μουσουλμάνων τοῦ Ἀφγανιστὰν καὶ τὴν ἐξαφάνισαν. Τούτην τὴν φορὰ ὁ στόχος εἶναι νὰ ὑποχρεώσουν τὴν Ῥωσία νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὶς ΗΠΑ, λόγῳ τοῦ κοινοῦ συμφέροντος καταπολεμήσεως τῆς τρομοκρατίας, γιὰ τὴν τελικὴ ἀναμέτρηση κατὰ τῆς Κίνας.
β) Τὸ 2014 ἔχει χαρακτηρισθῆ τὸ Ἔτος τῆς Μεσογείου καὶ ἐδῶ ἔρχεται ἡ δεύτερη προβοκάτσια. Σύμφωνα μὲ τὸν ὑπουργὸ Ἀμύνης τῶν ΗΠΑ, Chuck Hagel, ἡ ἐπιχείρηση καταστροφῆς ἐν πλῷ στὴν Μεσόγειο τοῦ χημικοῦ ὁπλοστασίου τῆς Συρίας, γίνεται “μὲ τρόπο ποὺ κανεὶς δὲν ἔχει δοκιμάσει ποτέ”, κατηγορῶντας ἐμμέσως τὴν γερμανοκρατούμενη κυβέρνηση δωσιλόγων Σαμαρᾶ-Βενιζέλου γιὰ πλήρη ἀνικανότητα νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸν κίνδυνο δηλητηριάσεως τῶν ὑδάτων τῆς Μεσογείου ἀλλὰ καὶ τὴν ἐξ ἴσου ἀνικανότητα τῆς ΕΕ, λόγῳ ἐλλείψεως κοινῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Μὲ ἀλλὰ λόγια, ἐνώπιον συνεχιζομένων ἀνεπαρκῶν πρωτοβουλιῶν τῆς ΕΕ, νὰ διαχειρισθῇ σωστὰ τὴν θάλασσά της, αὐτὴ τελικὰ πρέπει νὰ περάσῃ ὁλοκληρωτικὰ ὑπὸ τὸν ἀμερικανικὸ ἔλεγχο, σὲ συνεργασία μὲ τὴν Ῥωσία.
Δὲν εἶναι γνωστὸ στὴν Ἑλλάδα ὅτι ὁ Chuck Hagel συμφωνεῖ μὲ τὸν Πούτιν σὲ δύο σημεῖα: 1 -Δὲν ὑπερασπίζεται τοὺς ὁμοφιλοφύλους ποὺ ἔχουν γίνει πρῶτο θέμα στὸ Σότσι καὶ 2 – Εἶναι ἐπικριτικὸς ὡς πρὸς τὶς ἀκραῖες θέσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ Ἰσραὴλ Νετανιάχου καὶ τάσσεται ὑπὲρ τῶν διαπραγματεύσεων μὲ Συρία καὶ Ἰράν. Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀμερικανὸς ὑπουργὸς Ἀμύνης προσπαθεῖ, εἰς βάρος τῆς Γερμανίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀκραίων τοῦ Ἰσραήλ, νὰ ἐμπεδώσῃ τὴν ἀπόλυτη κυριαρχία τῶν ΗΠΑ στὴν Μεσόγειο, μὲ ἕνα modus vivendi μὲ τὴν Ῥωσία, μὲ ἤ χωρὶς Πούτιν.
Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀνικανότητα τῆς ΕΕ νὰ συντονίσῃ ἕνα κοινὸ πρόγραμμα τῶν λαῶν τῆς Μεσογείου καὶ οἱ ἐπαναλαμβανομένες ἀποτυχίες, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ναπολέοντος καὶ τοῦ Μουσσολίνι, νὰ κάνῃ τὴν κλειστὴ αὐτὴ θάλασσα πραγματικὴ Mare Nostrum τῆς Εὐρώπης. Ἀντιθέτως, τὰ 200 τελευταῖα χρόνια, ἡ Μεσόγειος εἶναι ἀγγλικὴ καὶ ἀμερικανική, μὲ συνεχεῖς πιέσεις τῆς Ῥωσίας νὰ διαχειρισθῇ τὸ ἀνατολικὸ μέρος της.
Κατόπιν τῆς προσφάτου μεσογειακῆς ἀποτυχίας τῆς Τουρκίας τοῦ Ἔρντογαν νὰ ἐλέγξη τὴν θάλασσα αὐτὴ μέσῳ ἀναβιώσεως τοῦ χαλιφάτου στὶς ἀραβικὲς χῶρες, ὑπὸ τουρκικὸ ἔλεγχο, ἡ πλήρως κατεστραμμένη χώρα μας δύναται εὐκόλως νὰ χρησιμοποιηθῇ σὲ μία συμφωνία ΗΠΑ-Ῥωσίας τύπου Γιάλτας.
