Ἁπλὴ παρατήρησις: Ὅσο πιὸ παραδοσιακὴ εἶναι μία κοινωνία τόσο περισσότερα παιδιὰ γεννᾷ. Τὶ σημαίνει αὐτό;
Τὴν καθοριστικὴ ἀπάντησι τὴν δίδει καὶ πάλι ὁ προφήτης τῶν νέων καιρῶν, ὁ Ζάν-Ζὰκ Ῥουσσῷ: Ἡ πόλις εἶναι ἕνας βόθρος. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι δομημένος ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ζῇ στὴν πόλι ἀλλὰ στὴν φύσι, στὸ χωριό.
Ὁ ἀγρότη βασικὰ δὲν χρειάζεται χρήματα. ΟΛΗ ἡ οἰκογένεια δουλεύει τὴν γῆ, ἄνδρας, γυναῖκα παιδιά καὶ ὅσο πολλὰ παιδιὰ ἔχῃ τόσα περισσότερα χέρια ἔχει. Αὐτὸ δὲν ἐμποδίζει μία μειονότης τεχνικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν ποὺ ζῇ στὴν πόλι νὰ βασίζεται στὴν ἐπιχειρηματικὴ δραστηριότητα γιὰ νὰ προωθήσῃ τὰ θετικὰ τῆς συγχρόνου τεχνολογίαςς.
Ἡ καπιταλιστικὴ κοινωνία θέτει τὸ δίλημμα τῆς ἐπιβιώσεως στὴν πόλι ὑποχρεώνοντας τὴν γυναῖκα νὰ ἐργάζεται μὲ μισθὸ γιὰ νὰ προσθέσῃ χρήματα στὴν οἰκογένεια τῆς ὁποίας ὁ σύζυγος εἶναι μισθωτὸς ἤ ἄνεργος. Ὅμως ἄνεργος εἶναι μία ἔννοια ἄγνωστη γιὰ τὸν ἀγρότη. Συνεπῶς ἡ λύσις τῆς ὑπογεννητικότητος εἶναι πολιτική. Χρειάζεται ἡ ἀπαραίτητη ἀντίστοιχη δομὴ πολιτικοῦ καθεστῶτος.
Ἡ ὑπογεννητικότης ποὺ μαστίζει τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων, ἰδίως σὲ σχέσι μὲ τὴν πολυπληθῆ Τουρκία (τὸ 1922 ἡ άναλογία ἦταν περίπου 7 ἑκατομμύρια Ἕλληνες γιὰ 11 ἑκατομμύρια Τοῦρκοι καὶ σήμερα εἶναι 11 ἑκατομμύρια ἕναντι 85 ἑκατομμυρίων Τούρκων) μᾶς ὁδηγεῖ ἀναποφεύκτως στὴν ἐξαφάνησι καὶ δὲν πρόκειται τὰ σύγχρονα ὅπλα ἀπὸ μόνα τους νὰ μᾶς σώσουν.
Δημήτρης Κιτσίκης 14 Ἰουνίου 2021
