Ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου μέλη τοῦ ΚΚΕ ἔμαθα τὴν ἐπιστήμη τοῦ μαρξισμοῦ-λενινισμοῦ καὶ ἐγώ, χωρὶς ποτὲ νὰ ἀνήκω σὲ κανένα κόμμα, οὔτε ἐνεργὸς σὲ καμμία θρησκεία, θὰ παραμείνω ἐσαεί εὐγνώμων στὸ ὑπερεκατοντάχρονο πατριωτικὸ ΚΚΕ ποὺ μὲ τὴν ἐπιστήμη του μοῦ ἤνοιξε τὰ μάτια καὶ ποὺ μετρᾷ χιλιάδες Μαρτύρων ἁγίων ποὺ μοῦ ἐχάραξαν τὴν καρδιὰ μὲ πίστι στὸν ἄνθρωπο καὶ ποὺ ἐκρεμάσθησαν στὰ ξερονήσια καὶ τὶς φυλακές, ὅπως ἡ μάνα μου, ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες δῆθεν μοναρχοφασιστῶν, στρατευμένοι στὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ φιλελευθέρου καπιταλισμοῦ.
Κατ’ἀρχάς, τὰ περὶ ἐγκληματικότητος τοῦ φασισμοῦ ποὺ συνεχῶς προβάλλει ὁ λαὸς τῶν προβάτων ποὺ βελάζει, ἀπὸ φόβο νὰ σφαχθῇ, ἐνῷ ἐγκληματῇ ἀδιακόπως ὡς πεπτωκότος, ὑπενθυμίζω ἀκατάπαυστα ὅτι τὸ ἔγκλημα καὶ ἡ βία, παντοῦ καὶ πάντα, εἶναι τὸ ψωμοτύρι τῆς Ἱστορίας συμπεριλαμβανομένου τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ γεννησιμιοῦ του. Καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι διαλεκτικός, δηλαδὴ ἀντιφατικός, ἐπειδὴ εἶναι τὰ πάντα ὡς ὁ Θεός, δηλαδὴ συμπεριλαμβάνει καὶ τὸν Σατανᾶ, τὴν μία βία καὶ τὴν βία.
Τὸ ἔκτρωμα τοῦ φεμινισμοῦ ποὺ θἐλει νὰ ἀποκαλῇ τὸν Θεὸ γυναῖκα, ἀγνοεῖ τὴν οὐσία τοῦ διαλεκτικοῦ ὁλοκληρωτικοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι τὰ πάντα, καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκα καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα.
Διαβάζομε στὴν Ἀποκάλυψι (19:15) ποὺ ἀναφέρεται στὸν Χριστό : «Καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του βγαίνει μία κοφτερὴ ῥομφαία, γιὰ νὰ κτυπᾷ μὲ αὐτὴν τὰ ἔθνη, καὶ αὐτὸς θὰ τοὺς ποιμάνῃ μἐ σιδερέναι ῥάβδο». Διότι ἡ ἐγκαθίδρυσις τῆς χιλιετοῦς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ θὰ καταστῇ ἀναγκαία τὴν βία μὲ τὴν μορφὴ ἑνὸς πολέμου κατὰ τῶν δυνάμεων τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ ἱμάτιο τοῦ Χριστοῦ θὰ βαφτῇ στὸ αἷμα (Ἀποκάλυψις 19:1). Καὶ ἡ βία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μόνον συμβολική. Εἶναι πραγματική.
Συνάμα μὲ τὴν μέθοδο τῆς διαλεκτικῆς, ἑλληνικῆς καὶ κινεζικῆς, ἠδυνήθην νὰ σκεφθῶ σωστὰ καὶ νὰ ἀκολουθήσω τὸν Πλάτωνα στὴν πολιτεία τῶν ἀρίστων τοῦ πνεύματος, ἀνακαλύπτοντας πὼς ὁ ἀποκαλούμενος λαὸς εἶναι καὶ θὰ παραμείνῃ ἀνεγκέφαλο πρόβατο, ὅσο καὶ νὰ μορφωθῇ, κατευθυνόμενο πάντα ἀπὸ ἕναν ποιμένα ποὺ τὰ προσέχει καὶ τὰ νοιάζεται διότι τὰ ἔχει ἀνάγκη, ἀλλὰ ποὺ πάντα θὰ τὰ χρησιμοποιῇ μέσα ἀπὸ τὸ σύστημα τῆς ἀστικῆς δικτατορίας, ἐπονωμαζομένη δημοκρατία, γιὰ νὰ παραμείνῃ ποιμήν, τεμαχίζοντας τὸν λαὸ σὲ κόμματα.
Καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἀνεγνώριζε ἱσότητα στοὺς μαθητές του. Ὑπῆρχαν γέροντες καὶ ὑποτακτικοὶ καὶ μία πυραμιδοειδῆ συγκεντρωτικὴ ἱεραρχία. Ἀρχικῶς ὑπῆρχαν 70 δευτερεύοντες καὶ ἀφανεῖς μαθητὲς ποὺ προπορεύοντο τῶν ὑπολοίπων γιὰ νὰ προετοιμάζουν τὸ κατάλληλο ἔδαφος. Ὑπάρχουν ἐσαεὶ καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ ποὺ προορίζονται νὰ δράσουν ὑπὲρ του, ὡς ἀόμματοι, κατευθυνόμενοι ἀπὸ τὴν θέλησί του καὶ μόνον, ποὺ συγκεντρώνουν ἐπάνω τους τὸν φθόνο τοῦ λαοῦ ποὺ τοὺς ἀποκαλεῖ ἐγωπαθεῖς μὲ τὸ ἐπιφώνημα: «Τί νομίζουν πὼς εἶναι. Γιατὶ αὐτοὶ καὶ ὄχι ἐμεῖς;»
Ὁ μαρξιστικός-λενινιστικὸς ὁλοκληρωτισμός, συνδυαζομένος μὲ τὸν ἀριστοκρατισμὸ τῶν ἀρίστων μὲ ὡδήγηε στὴν ἰδεολογία τοῦ φασισμοῦ ποὺ ἐδίδαξα στὰ Πανεπιστήμια τοῦ Ἐξωτερικοῦ ἐπὶ ἑξῆντα χρόνια,χωρὶς καμμία διακοπή. Ὡς κοινωνιολόγος τοῦ φασισμοῦ ἔφθασα στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ ἐπιστημονικὸς φασισμὸς ἦτο ἀνώτερος διότι δὲν κατατεμαχίζει τὸν λαὸ σὲ ἀντικρουόμενα μέρη, σὲ ταξικὲς ἤ ποδοσφαιρικὲς διαφορὲς μὲ ἀποτέλεσμα, αὐτὸς ὁ λαὸς νὰ εἶναι ἕρμαιος ὄχι τόσο τοῦ φιλελευθέρου καπιταλισμοῦ ὅσο τῆς παραφθορᾶς αὐτοῦ, τῆς σοσιαλδημοκρατίας πού, ἀπὸ τὸ 1890, βασίζεται γιὰ νὰ κυβερνήσῃ, στὴν ἀβάστακτη γραφειοκρατία τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, αὐτὰ τὰ πλέον πρόβατα τῶν προβάτων τοῦ λαοῦ.
Φασισμὸς δὲν εἶναι οὔτε ἡ Πινοσετικὴ δικτατορία τῆς φιλελευθέρας οἰκονομίας, ποὺ τὴν ἐγκαθιδρύει ὅταν τὰ βλέπει σκοῦρα, οὔτε ἡ δημοσιοϋπαλληλικὴ σοσιαδημοκρατία τοῦ Σύριζα. Φασισμός, ὅπως καὶ κομμουνισμός, εἶναι ὁλοκληρωτισμὸς διαρκοῦς ἐπαναστάσεως ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν ἥρωος, ἑνὸς ὁδηγοῦ, ἑνὸς ποιμένος τοῦ ποιμνίου προβάτων ἐπονομαζομένων «λαός». Γι’αὐτὸ καὶ τὸ μέλλον ἀνήκει στὸν φασισμό.
Δημήτρης Κιτσίκης 13 Μαρτίου 2021