Στὴν δεκαετία τοῦ 1930 στὶς ΗΠΑ οἱ συμμορίες ἀνηλίκων ἦσαν μέρος τὴν ἀμερικανικῆς καθημερινῆς πραγματικότητος μαζὶ μὲ τὴν ἐνήλικη ἐγκληματικότητα τοῦ Σικάγου. Τὴν λύσι ἡ Ἀμερικὴ τὴν ἐπέλεξε μὲ τὴν κάθετη ἐνδυνάμωσι τῆς ἀστυνομικῆς καταστολῆς: τὴν ἐγκαθίδρυσι ἀστυνομοκρατίας. Ὅποιος ἐκινεῖτο ὑπόπτως ἐκτελεῖτο προκαταβολικὰ ἀπὸ τὶς ἀστυνομικὲς δυνάμεις στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες τῆς χώρας, ἰδίως δὲ ὅταν ὁ ὕποπτος ἦταν μαῦρος.
Ἐχρειάσθη ἡ πρωτόγνωρη ἄνοδος ἑνὸς φασιστοῦ ἀμερικανοῦ προέδρου στὸν Λευκὸ Οἶκο, τοῦ Δονάλδου Τραμβίου, γιὰ νὰ τεθῇ ἐπιτέλους τὸ δίλημμα: ἀστυνομοκρατία ἤ ὁλοκληρωτισμός; Θρησκεία, οἰκογένεια, πατρὶς ἤ gay parade; Διότι ναὶ μὲν ἡ ὁμοφυλοφιλία δύναται νὰ εἶναι μία φυσικὴ κατάστασις ἐκ γενετῆς καὶ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ἄλλο ὅμως εἶναι νὰ καλλιεργεῖται συστηματικὰ στὴν νεολαία μὲ ἀποτέλεσμα ὁ μισὸς πληθυσμὸς καὶ πλέον μίας πόλεως νὰ γίνῃ ὁμοφυλοφιλικός. Ἄλλο ἐνδυμασιακὴ μόδα καὶ ἄλλο τὰ μαγιὸ μὲ στρὶνγκς στὶς πλάζ καὶ ἡ εἴσοδος μὲ μίνι στὶς ἐκκλησίες.
Χωρὶς τὴν παραστρατιωτικὴ καὶ οἰκογενειακὴ πλαισίωσι τῶν ἐφήβων μὲ παραδοσιακὲς ἀξίες εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ διολίσθησις στὴν ἀνήλικη ἐγκληματικότητα παιδιῶν ποὺ σφύζουν ἀπὸ ζωὴ καὶ ζητοῦν νὰ δράσουν μὲ ἕναν ἤ ἄλλον τρόπο. Ἡ τρελλὴ πρόοδος τῆς τεχνολογίας ποὺ βιάζει συστηματικὰ τὸ φυσικὸ περιβάλλον, χαρακτηριστικὸ τῆς δυτικῆς παράφρονης πορείας πρὸς τὸν Ἀρμαγεδδῶνα, εἶναι ὁ θάνατος τῆς ἀνθρωπότητος.
Μόνον τὸ ὁλοκληρωτικὸ πολιτικὸ σύστημα ὑπὸ μορφὴν φασισμοῦ δύναται νὰ δώσῃ λύσι στὸ κοινωνικὸ πρόβλημα, ὄχι ἡ ἀστυνομοκρατία, ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ μαρξισμός-λενινισμὸς πρὸ τοῦ 1924, λόγῳ τῆς προωθήσεως τῶν δυτικῶν ἀξιῶν καὶ τῆς ἀθεΐας. Ἀντιθέτως ὁ Σταλινισμὸς μὲ τὸν τριτοκοσμικὸ κομμουνισμό, ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὶς δυτικὲς ἀξίες, προσεγγίζει τὸν φασισμὸ καὶ βοηθᾷ στὴν λύσι τοῦ προβλήματος τῆς ἀγωγῆς τῆς νεολαίας.
Μὲ ἄλλα λόγια ὁ δυτικισμὸς εἶναι τὸ πρόβλημα καὶ ἡ Δύσις ὡς τρίτος πολιτισμός, παιδὶ τῆς πληθωνικῆς Ἀναγεννήσεως τοῦ ΙΕ΄αἰῶνος μ.Χ. (τοῦ Γεμιστοῦ-Πλήθωνος), πρέπει νὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ καὶ ὁ δυτικὸς χῶρος νὰ ἐπανέλθῃ στὴν δικαιοδοσία τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς.
Δημήτρης Κιτσίκης 7 Φεβρουαρίου 2021
Α – Ἀστυνομοκρατία καὶ κοινωνικὰ μέσα ἐπικοινωνίας
Μετὰ τὴν ἀποβολὴ τοῦ πρώην προέδρου τῶν ΗΠΑ Δονάλδου Τραμβίου ἀπὸ τὸ Φατσοβιβλίο ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων ἀντιφρονούντων, τὰ γνωστὰ κοινωνικὰ μέσα ἐπικοινωνίας ὅλο καὶ περισσότερο διολισθαίνουν σὲ δικτατορικὰ μέσα ἐλέγχου τῆς κοινωνικῆς γνώμης. Ἀναπόφευκτο λοιπὸν εἶναι νὰ δημιουργοῦνται, ἀπὸ τὰ θύματα αὐτὰ τῆς κοινωνικῆς φιμώσεως γνώμης, νέων μέσων κοινωνικῆς ἐκφράσεως ὅπως τὸ παρακάτω:
Telegram:
https://telegram.org/
Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι στὴν ἀναμέτρησι αὐτὴ τὰ σοσιαλδημοκρατικὰ μέσα ἐπικοινωνίας ἔχουν ἤδη χάσει τὸ παιχνίδι πόσο μᾶλλον ποὺ θὰ ἐντείνουν ἀναποφεύκτως τὰ μέτρα ἀπαγορεύσεως ἐκφράσεως τῶν ἀντιπάλων τους. Ἴδωμεν! Δημήτρης Κιτσίκης