Δὲν ἀπευθύνομαι ἐδῶ στὸν Ἕλληνα ἀλλὰ στὸ ἀνώτερο ὄν ἐπὶ τοῦ πλανήτου ποὺ γνωρίζει τὶ ἐστὶ πλατωνικὴ πολιτεία τῶν ἀρίστων, ποὺ ὑπάρχει ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐκατηφόρησε ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο -τὴν ἑλληνικὴ Ἐδέμ- τὸν τόπο ἀφίξεως τῶν ἐξωγηΐνω ν Ἑλλήνων.
Ὅταν ἡ ἑλληνικὴ ἀνθρωπότης ἐξέπεσε καὶ παρεμορφώθη σὲ λαϊκὴ μᾶζα, ἐξέπνευσε μπόχα, μὲ ἀπαίτησι τὴν ἰσότητα τῶν μετρίων ποὺ ὠνομάσθη δημοκρατία.
Μέγα ἐγχείρημα ἡ δημοκρατία ὡς δικτατορία ἑνὸς κατεστημένου ἐπὶ τοῦ ὑπολοίπου ποὺ μέσῳ τεχνολογίας, προπαγάνδας, ἐκλογῶν καὶ κοινοβουλευτισμοῦ ἐνεκαθίδρυσε τὴν ἐκμετάλλευσι τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο: Ὁ πρόεδρος Ἀβραὰμ Λίνκολν γιὰ νὰ ἀπελευθερώσῃ τοὺς μαύρους τῶν φυτειῶν τοῦ Νότου καὶ νὰ τοὺς μεταφέρῃ ἐλευθέρους ὁλόγυμνους στὸν παγωμένο ἀέρα τοῦ βορρᾶ, μὲ μόνο ῥοῦχο τὴν Δημοκρατία, εἶχε σκοπὸ νὰ τοὺς χώσῃ ὡς ἐργάτες στὰ κάτεργα τῶν καπιταλιστικῶν βιομηχανιῶν.
Καὶ τότε ὁ δυτικὸς καπιταλισμὸς μὲ ὅπλο τὴν δημοκρατίκα ἐξηπλώθη σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ πλανήτου ὡς ἰμπεριαλισμός, ἀνώτερο στάδιο τοῦ καπιταλισμοῦ, καὶ ξεζούμισε μέχρι τὴν τελευταία ῥανίδα αἵματο τὸν πλανήτη μετατρέποντάς τον σὲ Τρίτο Κόσμο. Τὴν κάθε ἐξέγερσι τῶν κολασμένων τῆς γῆς ἡ Δύσις τὴν ἀπέκρουε μὲ σύνθημα τὴν δημοκρατία!
Δημοσιογράφοι, πολιτικοὶ καὶ ἠθικιστὲς ἰσχυρίζονται ὅτι στὴν διεθνῆ πολιτικὴ δύναται νὰ ὑπάρξῃ ἠθική. Ποτέ. Ὁ Ἴταλὸς Νικολὸ Μακιαβέλλι στὸ βιβλίο του, Il Principe (Ὁ ἡγεμών), ποὺ ὁλοκλήρωσε τὸ 1513 στὴν Φλωρεντία, γράφει: «Τὸ ὀθωμανικὸ βασίλειο εἶναι δύσκολο νὰ κυριευθῇ… Ἐπειδὴ ὅλοι [οἱ διοικοῦντες] εἶναι δοῦλοι [ὀνομάζονται στρατιωτικὴ τάξι, καπικουλλαρί, δηλαδή «δοῦλοι τῆς Πύλης»] καὶ ὑπόχρεοι, δυσκολώτερα διαφθείρονται καὶ ἐὰν κατώρθωνε κάποιος νὰ διαφθείρῃ, ὀλίγην ὠφέλεια θὰ ἐλάμαβανε ὁ σφετεριστὴς διότι δὲν δύνανται οἱ διεφθαρμένοι νὰ παρασύρουν τὸν λαό, ὁπότε ὅποιος ἐπιτεθῇ στοὺς Ὀθωμανοὺς εἶναι άναγκαῖο νὰ ἔχῃ κατὰ νοῦ πὼς θὰ τοὺς εὕρῃ ἡνωμένους».
Γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ ἡ Δύσις νὰ διαλύσῃ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία μὲ τὸ σύστημα «διαίρει καὶ βασίλευε», ἐσχεδίασε τὸ μακρόχρονο σχέδιο ποὺ ὠνόμασε Ἀνατολικὸ Ζήτημα. Ἐχρησιμοποίησε τὸ νέο ὅπλο τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, τὸν ἐθνικισμό. Μὲ συνεχῆ προπαγάνδα ἔπεισε τοὺς λαοὺς τῆς Ὀθωμανίας ποὺ μέχρι τότε ἐδιοικοῦντο βάσει θρησκείας καὶ μόνον, ἀσχέτως γλώσσης, δηλαδὴ ὡς Ῥωμηοὶ ἤ Μουσουλμᾶνοι, νὰ χωρισθοῦν βάσει τῶν διαφορετικῶν γλωσσῶν. Ἔτσι οἱ Βούλγαροι καὶ οἱ Ἕλληνες ποὺ μέχρι τότε ἐβίωναν μονοιασμένοι στὸ κοινό τους χριστιανωρθόδοξο μιλλέτι ἐχωρίσθησαν μέσῳ τοῦ ἐθνικισμοῦ μὲ ἀδυσώπητο μῖσος.
Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ἀπὸ τὸ 1821 ἕως τὸ 1921 τὸ ὀθωμανικὸ πουλόβερ ἐξηλώθη καὶ ὑπεδουλώθη στὸν δυτικὸ ἰμπεριαλισμό. Ἕνα ἐπιπλέον διαιρετικὸ κοινωνικὸ δηλητήριο ἐπεβλήθη: ἡ δημοκρατία. Ὅπως ἔγραψα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ βιβλία μου, ἀκολουθῶντας τὸν Μακιαβέλλι: «Τὸ ἰδανικὸ καθεστὼς γιὰ νὰ ὑποτάξῃ ὁ ξένος μία μικρὴ χώρα εἶναι ὁ κοινοβουλευτισμός, ἰδίως ὅταν συνδυάζεται καὶ μὲ βασιλεία. Διότι ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ ἠμπορεῖ νὰ ἀντιτάξῃ ἕνα πολιτικὸ κόμμα κατὰ τοῦ ἄλλου, νὰ οἰκοδομῇ καὶ νὰ διαλύῃ συνασπισμούς, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ παίξῃ τὸν ἄνακτα κατὰ τῆς Βουλῆς καὶ τὴν Βουλὴ κατὰ τοῦ ἄνακτος»(Βλέπε τὴν ἑλληνικὴ Ἱστορία μέχρι τὸ 1967).
Δημήτρης Κιτσίκης 21 Ἰανουαρίου 2021
