Ἐν μέσῳ τῆς ὁμοβροντίας τῶν κομμάτων τῆς Βουλῆς τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κατὰ τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ποὺ ἀπαιτοῦν νὰ χυθῇ χρυσαυγήτικο αἷμα, μόνον τὸ ΚΚΕ εἶναι συνεπὲς μὲ τὴν ἐπίσημη ἰδεολογία τῆς πάλης τῶν τάξεων. Γιὰ τὸ ΚΚΕ ἀντικειμενικὴ δικαιοσύνη δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ διότι ὁ δικαστὴς εἶναι ἐντεταγμένος στὴν ταξικὴ κοινωνία καὶ ἐξυπηρετεῖ ὑποχρεωτικὰ ταξικὴ πολιτική: Ἔτσι στὸ Γ’ Ῥάϊχ ἀπεφάσιζε χιτλερικὰ ὁ Γερμανὸς δικαστής, στὴν ΕΣΣΔ ἀπεφάσιζε σταλινικὰ ὁ Ῥῶσσος δικαστής καὶ στὴν Λαϊκὴ Κίνα ἀπεφάσιζε λαϊκὸ δικαστήριο μαοϊκὰ ὁ Κινέζος δικαστής. Ἡ ἐθνικοσοσιαλιστικὴ Χρυσῆ Αὐγὴ ὑπέστη τρεῖς δολοφονίες ὀπαδῶν της ποὺ παραμένουν ἀτιμώρητες ἀμέσως μετὰ τὴν μία δολοφονία ποὺ ἔκαμε κατὰ ἀντιφρονοῦντος. Στὶς 7 Ὀκτωβρίου, κατὰ τὴν ταξικὴ λογική, εἶναι φυσικὸ τὸ ταξικὸ δικαστήριο τῆς ἀστικῆς δημοκρατίας νὰ καταδικάσῃ τὸν ἕναν φασιστὴ ἐγκληματία ἀγνοῶντας τὰ τρία ἐγκλήματα φασιστῶν νεολαίων ἀπὸ τὴν «δημοκρατικὴ παράταξι». Διαφορετικὰ ὁ Μὰρξ θὰ εἶχε κάνει λάθος στὴν ταξικὴ ἀνάλυσί του. Μὲ τὴν ἴδια λογικὴ οἱ ἐκτελεστὲς τῆς 17 Νοέμβρη παραμένουν ἰσόβια στὴν φυλακὴ βάσει καὶ μόνο ταξικῆς δικαιοσύνης. Ἐπαναλάμβάνουμε: τὸ ἔγκλημα καὶ ἡ βία εἶναι τὸ ψωμοτύρι τῆς Ἱστορίας. Τὸ πολιτικὸ ὀρθὸ καλύπτει τὴν ἀστικὴ ὑποκρισία τῆς καπιταλιστικῆς βίας ποὺ καταπολεμᾷ ὁ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, ὁ φασιστὴς Δονᾶλδος Τράμβιος ἀλλὰ καὶ ὁ Γάλλος ἀριστεριστὴς φιλόσοφος Σάρτρ, ὁ κατ’ἐξοχὴν ὑπερασπιστὴς τῶν καταληψιῶν μαθητῶν ποὺ πρέπει νὰ θεωροῦν τιμή τους ποὺ χαρακτηρίζονται ἀλῆτες ἀπὸ τὸ ἀστικὸ καθεστώς. Τὸ τεῦχος 79, ἀνοίξεως 2016, τοῦ τριμηνιαίου περιοδικοῦ μου Ἐνδιάμεση Περιοχή, τὸ εἶχα ἀφιερώσει στὴν ἐπάνοδο τοῦ φασισμοῦ στὴν Εὐρώπη καὶ στὸν ἀκραῖο ἀντιδυτικισμὸ τῶν Σάρτρ, Boris Vian, Frantz Fanon καὶ Γκαρωντὺ ποὺ ὅλοι τους ὑπεστήριζαν τὸ ταξικὸ ἔγκλημα μέσῳ τοῦ ταξικοῦ μίσους μὲ τὸν περίφημο τίτλο τοῦ βιβλίου τοῦ Vian, J’irai cracher sur vos tombes («Θὰ πάω νὰ φτύσω ἐπάνω στοὺς τάφους σας») Χίτλερ καὶ Στάλιν ὑπῆρξαν στὸν ῥοῦ τῆς Ἱστορίας καὶ τὸ λάθος τους ποὺ τοὺς ἔφερε στὴν ἧττα ἦταν ὁ διχασμός. Ναί, στόχος εἶναι ἡ «Δημοκρατία στὸ ἀπόσπασμα», συμφώνως μὲ τὸ ἀνδρεϊκὸ βιβλίο κατὰ τῶν Συνταγματαρχῶν, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος τοῦ λαϊκοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ κομμουνισμοῦ καὶ φασισμοῦ καὶ εἶναι φυσικὸ ὁ ἀστισμὸς νὰ ἀμύνεται ταξικά καὶ μέσῳ τῆς δικαιοσύνης της. Ἀντιθέτως, εἶναι τραγικὸ λάθος τῶν ἀντιπάλων του, κομμουνιστῶν καὶ φασιστῶν, νὰ εἰσέρχονται στὸν ταξικὸ ἀγῶνα διχασμένοι. Ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς μὲ σημερινὸ ἡγέτη τὸν Τράμβιο προσπαθεῖ νὰ ξεπεράσῃ τὸν διχασμὸ μὲ τὴν σύνθεσι τῶν δύο ἄκρων τοῦ λαϊκοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.
