Οἱ παρακάτω σκέψεις ἑστιάζονται στὸ ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς ἐπιστήμης καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ ἐνθαρρύνουν τὴν βία.
1 – Ἡ βία εἶναι πανταχοῦ παροῦσα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως ἀπὸ τὸ Παράδεισο, καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῶν κρατῶν καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι οὐτοπία διότι τότε θὰ ἦτο κάποτε πραγματοποιήσιμη. Ὑπάρχει μόνον στὰ νεκροταφεῖα καὶ θὰ ὑπάρξῃ μόνον μετὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία. Οἱ εἰρηνιστὲς εἶναι ἀφελεῖς ἤ ὑποκριτές.
2 -Ἡ πάλη τῶν τάξεων εἶναι μία πραγματικότης ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Κομμουνιστὲς καὶ φασιστὲς τὸ ἀναγνωρίζουν. Οἱ πρῶτοι τὴν χρησιμοποιοῦν ὡς μηχανὴ τῆς Ἱστορίας, οἱ δεύτεροι πασχίζουν νὰ τὴν μετατρέψουν σὲ συνεργασία τῶν τάξεων.
3 – Τὸ κόμμα τοῦ Λένιν ὑπῆρξε τὸ πρότυπο στρατιωτικῆς ὀργανώσεως γιὰ τὴν κατάληψη τῆς ἐξουσίας. Στὸ περιοδικό μου Ἐνδιάμεση Περιοχὴ (τεῦχος 60, θέρος 2011), εἶχα δημοσιεύσει μία φωτογραφία (μία φωτογραφία ἀξίζει χίλιες λέξεις) στὸ ἄρθρο μου, «Ὁ ῥόλος τοῦ λενινιστικοῦ ΚΚ καὶ τὰ 90 χρόνια τοῦ ΚΚ Κίνας», ποὺ ἔδειχνε «ἄνδρες καὶ γυναῖκες τοῦ ῥωσικοῦ ΚΚ νὰ ἐξασκοῦνται στὰ ὅπλα, προετοιμαζόμενοι νὰ καταλάβουν τὴν ἀρχή, μὲ τὴν μπολσεβικικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917». Καὶ τὸ σχόλιό μου προσέθετε: «Ἡ ἐπάνοδος στὴν κομμουνιστικὴ ὀρθοδοξία τοῦ ΚΚΕ θὰ ἔπρεπε νὰ συμπεριλάβῃ καὶ τὴν ἐξάσκηση στὰ ὅπλα τῶν στελεχῶν του». Στὸ ἴδιο ἄρθρο δημοσιεύω σοβιετικὸ πίνακα ποὺ δείχνει τὴν κατάληψη δημοσίων κτιρίων ἀπὸ ἐνόπλους μπολσεβίκους ἐρυθροφρουρούς ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀργότερα οἱ ἐθνικοσοσιαλιστὲς στὴν Γερμανία θὰ ἐμπνευσθοῦν γιὰ νὰ ὀργανώσουν τὰ τάγματα ἐφόδου (ὁμοίως καὶ ἡ Χρυσῇ Αὐγή). Μετὰ τὴν ἀπαγόρευσή τους, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1917, οἱ ὁπλισμένοι ἐρυθροφρουροί πέρασαν στὴν παρανομία (ὅπως ἐνδεχομένως ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ μὲ τὰ τάγματα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἐὰν τεθῆ τὸ κόμμα τους ἐκτὸς νόμου) γιὰ νὰ ἐπανεμφανισθοῦν στὴν κατάληψη τῆς ἀρχῆς τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1917 καὶ νὰ καταλήξουν στὴν ἵδρυση τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ, τὸν Ἰανουάριο 1918. (Βλέπε SA καὶ SS στὸ Γ΄Ῥάϊχ).
4 – Ὁ φασισμὸς τοῦ μεσοπολέμου ἀντέγραψε τὶς μεθόδους δράσεως καὶ προπαγάνδας του ἀπὸ τὸ λενινιστικὸ κόμμα. Ἡ Χρυσῆ Αὐγή, ὡς γνήσιο ἐθνικοσοσιαλιστὸ κίνημα, συνεχίζει μὲ τὰ τάγματα ἐφόδου, νὰ ἀκολουθῇ τὸ λενινιστικὸ πρότυπο.
5 – Τὸ σημερινὸ ΚΚΕ, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὸ 1991, χάρη στὴν σοφὴ καθοδήγηση τῆς Ἀλέκας Παπαρήγα ἐπανέφερε τὸ ἑλληνικὸ ἐργατικὸ κίνημα τοῦ Νίκου Ζαχαριάδη στὸ λενινιστικὸ πρότυπο, ὡς σιδηρόφρακτο κόμμα, τὸ ἔκαμε μόνον στὰ λόγια, μιλῶντας γιὰ ἀνυπακοή, ῥήξη καὶ ἀνατροπή, ἐνῷ στὴν οὐσία κατέληξε σὲ ἕνα κοινοβουλευτικὸ κόμμα σεβόμενο τὴν ἀστικὴ δημοκρατία, ἀφήνοντας ἔτσι ἐλεύθερο τὸ πεδίο δράσεως στὴν Χρυσῆ Αὐγή, διότι φυσικὰ ὁ Σύριζα δὲν εἶναι λενινιστικὸ κόμμα. Ἡ ἀπογοήτευση πολλῶν κομμουνιστῶν γιὰ τὴν ἀδράνεια αὐτὴ τοὺς ἔσπρωξε πρὸς τὴν Χρυσῆ Αὐγή.
6 -Ἡ ἐξωφρενικὴ θεωρία τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως ὅτι μόνον τὸ κράτος δικαιοῦται νὰ ἐξασκῇ βία διότι εἶναι δημοκρατικὰ ἐκλεγμένη καὶ οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται στὴν Βουλὴ νομιμοποιοῦν τὴν κρατικὴ βία, δύναται νὰ ὑποστηριχθῇ ἐπειδὴ ἡ ἀστικὴ προπαγάνδα ἔχει πείσει τοὺς ψηφοφόρους νὰ ψηφίζουν ἀστικὰ κόμματα, νομιμοποιῶντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὴν κοινοβουλευτικὴ δικτατορία.
7 – Ἡ ἀπεργία ἐγεννήθη στὸν ΙΘ΄αἰῶνα ὡς πολιτικὸ ὅπλο ἀνατροπῆς τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος. Ἡ ἀπεργία εἶναι έξ ὁρισμοῦ πολιτικὴ καὶ συνεπῶς βίαιη, μὲ χρησιμοποίηση, φερ’εἰπεῖν, καταλήψεων σχολείων καὶ δημοσίων κτιρίων, μὲ στόχο τὴν ἀνατροπὴ τοῦ κατεστημένου. Δὲν νοεῖται νὰ εἶναι μόνον μέσον γιὰ καλυτέρευση τοῦ μισθοῦ καὶ τῆς κοινωνικῆς προνοίας ὅπως τὴν κατήντησε ἡ σοσιαλδημοκρατία. Ἡ ἐργατικὴ πρωτομαγιὰ εἶναι ἀγωνιστικὴ πολιτικὴ ἑορτὴ καὶ ὡς τούτη καθιερώθη ἐπισήμως ἀπὸ τὰ κομμουνιστικὰ καὶ τὰ φασιστικὰ καθεστῶτα.
8 – Ἀπὸ τὴν κρατικὴ καὶ τὴν ἐπαναστατικὴ βία, καμμία ἐκ τῶν δύο δύναται νὰ ἱσχυρισθῇ ὅτι εἶναι νόμιμη, διότι πρόκειται περὶ κοινωνικοῦ ἐσωτερικοῦ πολέμου, ὅπως καὶ οἱ διεθνεῖς συρράξεις εἶναι ἐξωτερικοὶ κοινωνικοὶ πόλεμοι. Ἡ κρατικὴ δικτατορία (ὀνομαζομένη κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία) ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴν ἐπαναστατικὴ δικτατορία (φασιστικὴ δικτατορία τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἤ δικτατορία τοῦ προλεταριάτου τοῦ ΚΚΕ).
9 – Μόνον ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς δύναται νὰ ἑνώσῃ προσωρινὰ τὰ δύο ἐπαναστατικὰ κινήματα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καὶ τοῦ ΚΚΕ γιὰ νὰ κατεδαφισθῇ ὁ κοινὸς ἐχθρός, δηλαδὴ ἡ κοινοβουλευτικὴ δικτατορία τοῦ ἀστισμοῦ. Φυσικά, μετὰ τὴν ἧττα τοῦ καπιταλισμοῦ ὑπὸ τὰ συντονισμένα κτυπήματα καὶ τῶν δύο, Χρυσῇ Αὐγὴ καὶ ΚΚΕ θὰ ἀναμετρηθοῦν γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν δύο.
Δημήτρης Κιτσίκης 22 Σεπτεμβρίου 2013