(Ἰαβέρης : Ἕνας παθιασμένος ἀστυνομικός ἐπιθεωρητής, ποὺ συνεχῶς ἀναζητᾶ, ἐντοπίζει καὶ τελικὰ χάνει τὸν Γιάννη Ἀγιάννη. Πηγαίνει μεταμφιεσμένος στὰ ὁδοφράγματα, ὅμως ἡ ταυτότητά του ἀποκαλύπτεται. Ὁ Ἀγιάννης ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ τὸν σκοτώσῃ, ἀλλὰ τὸν ἀφήνει ἐλεύθερο. Ἀνίκανος νὰ αποδεχθῇ ὅτι ἕνας πρώην κατάδικος τοῦ ἔδειξε ἔλεος καθὼς καὶ ὅτι τὸν ἄφησε ἐλεύθερο, ὁ Ἰαβέρης αὐτοκτονεῖ πηδώντας στὸν Σηκουάνα.)
Ἡ Ἱστορία γνωρίζει δύο κατηγορίες παικτῶν: τὸν διανοούμενο καὶ τὸν πολιτικό, τὸν Μαϊακόφσκι καὶ τὸν Μπέρια ἤ τὸν Λιᾶκο καὶ τὸν Χρυσοχοΐδη. Ὁ πρῶτος παραμένει ὄρθιος στὴν ζωὴ καὶ τὸν θάνατο. Ὁ δεύτερος περαστικὸς σύρεται ὑπογείως ἀφήνοντας ἐφιαλτικὲς μνῆμες.
Πρόσφατο δεῖγμα τῆς πάλης τοῦ καλοῦ μὲ τὸ κακὸ ἀνὰ τῶν αἰώνων, ἐδῶ στὸ κρατίδιο τῶν Ἀθηνῶν, εἶναι ἡ σημερινὴ ἀντιπαράθεσι Λιάκου-Χρυσοχοΐδη μὲ τὴν ἀστεία ἀπαίτησι νὰ καθαιρεθῇ τὸ πνεῦμα πρὸς ὄφελος τῆς βίας, τοῦ Γιάννη Ἀγιάννη πρὸς ὄφελος τοῦ Ἰαβέρη. Πόσο λυπηρὴ ἦταν πράγματι ἡ ζωὴ τοῦ Ἰαβέρη!
Δημήτρης Κιτσίκης 18 Σεπτεμβρίου 2020
(Ἀντιλαλοῦν οἱ φυλακές τῶν πολιτικῶν κρατουμένων τῆς 17 Νοέμβρη ἐνῷ οἱ Ῥουσσῶ,
Ῥοβεσπιέρρος, Οὑγκώ, θρηνοῦν τὰ θύματα τῆς Κομμούνας καὶ ὁ Σηκουάνας ξερνᾷ τὸν
Ἰαβέρη ὑπὲρ τοῦ Κουασιμόδο τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων. Ἑλλάς, ἀθάνατο πνεῦμα
τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, σφάζεσαι στὴν ἴδια τὴν χώρα σου ὑπὸ τὰ ζωντανὰ
πτώματα τῶν Ἰαβέρηδων).
