Ἐμφύλιος πόλεμος στὶς ΗΠΑ τὸ 2020 ποὺ ἐπεκτείνεται στὴν Εὐρώπη καὶ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη μὲ κεντρικὸ πρόσωπο τὸν πρόεδρο Δονᾶλδο Τράμβιο. Ἀναζωπύρησις τὸ 2020 τοῦ χιλιετοῦς ἐμφυλίου πολέμου στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή ἀπὸ τὸ 1204 μέχρι καὶ σήμερα, μεταξὺ δυτικιστικῶν φραγκολατρῶν καὶ ἀνατολικῶν τουρκολατρῶν, ἤτοι μεταξὺ δυτικῆς καὶ ἀνατολικῆς παρατάξεως ποὺ χαρακτηρίζει ἐπακριβῶς τὴν οὐσία τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς μεταξὺ Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς. Κατόπιν τῆς βραχείας ἐπικρατήσεως τῆς ἀνατολικῆς παρατάξεως τὸ 1828-1831, μέχρι τὴν δολοφονία τοῦ Καποδίστρια, ἡ δυτικὴ παράταξις ἐπεβλήθη μονίμως μέχρι σήμερα μὲ μικρὲς ἀνατολικὲς ἀναλαμπὲς στὴν περίοδο 1936-1941 τοῦ Μεταξᾶ καὶ τὸ 1967-1973 τοῦ Παπαδοπούλου. Παρὰ τὴν συνεχῆ προσπάθεια δυτικοποιήσεως τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες καὶ τὴν πρόσδεσι τῆς χώρας στὸ ἅρμα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ τοῦ εὐροῦ, χάρις στὸ ἕτερον ἥμισυ τῆς Ῥωμηοσύνης, στὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ Αἰγαίου καὶ τὴν ἰδεολογικὴ ἧττα τοῦ κεμαλισμοῦ (τουρκικοῦ βενιζελισμοῦ) μὲ τὴν ἐπικράτησι τοῦ Ἔρντογαν, ἡ Τουρκία τελικῶς δὲν εἰσῆλθε στὸ εὐρωπαϊκὸ κατάστημα καὶ ἐπέστρεψε σταδιακὰ στὰ ὁράματα τῆς ἀνατολικῆς παρατάξεως. Σήμερα ποὺ ὁ κιτσικισμὸς σπρώχνει τὴν Ἑλλὰδα πρὸς τὴν ἀνατολικὴ ἀναγέννησι καὶ ἐντείνεται ὁ ἐμφύλιος Ἀνατολῆς-Δύσεως στὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, καλὸ εἶναι νὰ ἐπανέλθῃ στὴν θύμησί μας ἡ τραγωδία τῆς δυναστείας τῶν Παλαιολόγων διηρημένη μεταξὺ φραγκοφίλων καὶ τουρκοφίλων. Θωμᾶς Παλαιολόγος φραγκολάτρης κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Δημητρίου Παλαιολόγου τουρκολάτρου ὀρθοδόξου ποὺ ἀπεβίωσε μοναχός, δύο δεσπότες τοῦ Μυστρᾶ, ἀδελφῶν τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου τοῦ ῥωμαιοκαθολικοῦ ἑνωτικοῦ Κωνσταντίνου ΙΑ’. Ὁ Δημήτριος, δεσπότης τοῦ Μυστρᾶ ἀπὸ τὸ 1449 στὸ 1460, ὁπότε καὶ παρέδωσε τὴν καστροπολιτεία στὸν Πορθητή καὶ ἀργότερα ἔγινε καὶ ἀπεβίωσε ὡς μοναχός, κατασυκοφαντεῖται καὶ ὑβρίζεται χυδαίως ὡς σκουπίδι ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς φραγκολάτρες. Ὑπῆρξε παρὼν στὴν Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας τὸ 1437-1439, παίρνοντας θέσι κατὰ τῆς Ἑνώσεως μὲ τὸν Πάπα καὶ κατὰ τῶν ἀδελφῶν του ἑνωτικῶν ποὺ ἔγιναν ῥωμαιοκαθολικοί. Ὁ Θωμᾶς ῥωμαιοκαθολικός, ἀπὸ τὸν Μυστρᾶ στὴν Πάτρα, μετέφερε μαζί του τὰ ὀστᾶ τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου στὸ Βατικανό, τοῦ μεγαλύτερου, ἀπὸ τὸ 1204, ἐχθροῦ καὶ ἄρπαγα τῆς ὑλικῆς καὶ πνευματικῆς περιουσίας τοῦ Βυζαντίου ἐνῷ ὁ Δημήτριος ἐμερίμνησε νὰ παραμείνουν, ὅσα δὲν ἐκλάπησαν ἀπὸ τὴν Δύσιν, ὑπὸ τὴν προστασία τῶν Ὀθωμανῶν. Ὁ Θωμᾶς Παλαιολόγος μετέφερε τὴν Τιμία Κάρα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἀπὸ τὴν Πάτρα στὸ Βατικανό, μὲ τὴν ἐπίσημη ἱστορία νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι τὸ ἔκαμε γιὰ νὰ τὴν προστατεύσῃ ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἀλλὰ μὲ τὴν λογικὴ νὰ λέγῃ ὅτι δὲν παρακαλῇς γιὰ βοήθεια μὲ ἄδεια χέρια. Ἄλλωστε στὴν πλειοψηφία τους οἱ Ὀθωμανοὶ εἶχαν σεβασθῆ τὰ χριστιανικὰ κειμήλια, κανείς σουλτᾶνος δὲν ἐπείραξε τὶς λειψανοθῆκες τῶν Ἁγίων Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τοῦ Πατριαρχείου στὴν Κωνσταντινούπολι. Ὁπότε αὐτὸ θὰ ἠδύνατο νὰ θεωρηθῇ καὶ ἁπλῶς ὡς κλοπή. Ἡ Τιμία Κάρα τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐπέστρεψε στὴν Πάτρα τὸ 1964. Τὰ λείψανα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἐκλάπησαν ἀπὸ τοὺς Φράγκους σταυροφόρους τὸ 1204, ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι καὶ μετεφέρυθησαν στὴν θανάσιμη ἐχθρὸ τῆς Πόλης τὴν Βενετία, ἀργότερα δέ, στὴν Ῥώμη. Ἐπεστράφησαν στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο 800 χρόνια ἀργότερα, στὶς 27 Νοεμβρίου 2004, ἀπὸ τὸν Πάπα Ἰωάννη Παῦλο Β καὶ σήμερα εὑρίσκονται στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Φανάρι. Ἡ κάρα του εὑρίσκεται στὴν Μονὴ Βατοπεδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Οἱ σουλτᾶνοι, ὡς συνεχιστὲς τῶν βυζαντινῶν βασιλέων, δὲν ἔπαυσαν νὰ προικοδοτοῦν τὰ μοναστήρια τῆς Ὀρθοδοξιας,στὸν κοινὸ ἑλληνοτουρκικὸ χῶρο τῆς Αὐτοκρατορίας. Ὁ Πορθητής, μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν Ῥωμηῶν τοῦ Βυζαντίου, ἤνοιξε διάπλατα τὶς πύλες τῆς Αὐτοκρατορίας γιὰ νὰ εἰσέλθη ὡς συνεχιστής της καὶ νὰ ἐκδιώξῃ τὴν φραγκοκρατία. Σήμερα ὁ νέος σουλτᾶνος Ἔρντογαν εὑρίσκεται ἐνώπιον τῶν πυλῶν ἑτοιμαζόμενος γιὰ τὴν Νέα Ἅλωσι ἐκδιώξεως τῆς δυτικῆς παρατάξεως. Τράμβιος καὶ Πούτιν θὰ θελήσουν νὰ τὸν βοηθήσουν στὴν ἐπέλασί του αὐτὴ καὶ νὰ στηριχθοῦν στὴν ἀνατολικὴ παράταξι ἑκατέρωθεν τῶν ἀκτῶν τῆς Θαλάσσης τοῦ Κόσμου; Ἐὰν ναί, τότε θᾶ βοηθήσουν στὴν ἐπανένωσιν τῶν δύο ἀκτῶν τοῦ Αἰγαίου. Κατὰ πόσον αὐτὸ τοὺς συμφέρει θὰ φανῆ προσεχῶς. Ἐν τῷ μεταξὺ λέγεται –καὶ ποὺ μοῦ μετεφέρθη πρὸ πολλῶν ἐτῶν ἀπὸ τὸν τότε φίλον μου Κωνσταντῖνο Χολέβα- ὅτι ἕνας Δημήτριος θὰ ἐπανενώσῃ πνευματικὰ τὶς δύο ὄχθες τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς. Ἴδωμεν!