610 – Διογένης καὶ Ἀλέξανδρος: Ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὴν ἀνάγκη

(Ἀφορμὴ τοῦ παρόντος εἶναι τὸ ἀξιοπρόσεκτο ἄρθρο τῆς ἱστοσελίδος Ἀρετὴ καὶ Τόλμη, τῆς 1ης Αὐγούστου 2020, μὲ τίτλο, Ἡ ἀξιοπρέπεια) Ἡ βασικὴ διαφορὰ πολιτισμοῦ (ἑλληνισμοῦ , σινισμοῦ) καὶ βαρβαρότητος (φραγκισμοῦ) εἶναι ὁ Διογένης στὸ βαρέλι του καὶ ὁ Ἀλέξανδρος, πέρσης βασιλεύς. Ἡ μυθικὴ συνάντησίς τους στὴν Κόρινθο ἀποδεικνύει παρὰ ταῦτα ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος παρέμενε ἕλλην καὶ ὄχι πέρσης ὅταν ἔλεγε, «ἐὰν δὲν ἤμουν Ἀλέξανδρος θὰ ἤθελα νὰ εἶμαι Διογένης». Ὅταν στὸ Παρίσι, στὴν ἐφηβεία μου, ἠκολούθησα ὡς μποὲμ ὑπαρξιστὴς τὸν φιλόσοφο Σάρτρ τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἐλευθερίας μου ἀντὶ τοῦ καλογηρικοῦ βίου, ἀπέτυχα νὰ γίνω Διογένης παρὰ τὴν ἀποτίναξι ἀπὸ τὴν καθημερινή μου ζωὴ τῶν δεσμῶν τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Μακρυμάλλης, ἐφοροῦσα τὸ ἴδιο μαῦρο φθαρμένο ῥοῦχο κοιμώμενος σὲ ῥάντζο. Γιατὶ ἀπέτυχα; Διότι δὲν εἶχα κατορθώσει νὰ διαμορφώσω μέσα μου τὴν μοναχικὴ ἁρμονία τοῦ Διογένους, ποὺ θὰ μὲ ἀπελευθέρωνε, ἔστω καὶ μερικῶς, ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἀνάγκης. Ὁ καπιταλισμὸς εἶναι τὸ σύστημα τῆς ἀπολύτου ἐξαρτήσεως ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τῆς τεχνολογίας ποὺ ἀφημένη στὴν τρελλὴ ἐπιτάχυνσι τῆς προόδου της, μὲ μόνο στόχο τὸ χρηματικὸ κέρδος, ἀνατρέπει τὴν σχέσι ἀνθρώπου καὶ μηχανῆς -ποὺ στὸν ἑλληνικὸ καὶ τὸν κινεζικὸ πολιτισμὸ ἐλειτούργει ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς πνευματικῆς του ἁρμονίας- ὑπὲρ τῆς ὑποδουλώσεώς του στὸν ἀέναο τεχνολογικὸ γιγαντισμό. Ὁ Διογένης στὸ βαρέλι, ὅπως ὁ Παμβομβιστὴς στὰ δάση τῆς Ἀμερικῆς, ἤ ὁ ἐρημίτης στὴν ἄνυδρη ἔρημο, δηλώνει τὴν ψυχική του ἐπάρκεια ἀποχωριζόμενος ἀκόμη καὶ τὸ μεταλλικὸ κύπελλό του πίνοντας ὕδωρ μὲ τὴν παλάμη του καὶ ζητῶντας ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο νὰ μεριάσῃ τὸ ἄλογό του γιὰ νὰ βλέπῃ τὸν ἥλιο, ἐνῷ ὁ Ἀλέξανδρος καλπάζει πρὸς τὰ Ἰμαλάϊα ψάχνοντας πάντα τὴν οὐτοπικὴ ὑλικὴ ἐπάρκεια ποὺ ἐλπίζει ὅτι θὰ τοῦ δώσῃ ἡ τεχνολογικὴ αὐταπάτη τῆς χίμαιρας τῶν ὀάσεων τῆς ἐρήμου. Τὶ τρέχεις, ποῦ πᾶς, περιπλανόμενος στὰ ἄκρα τῆς γῆς ὅπως ὁ Ἀλέξανδρος -λέγει ὁ Βολταῖρος στὸν ἥρωα Candide τοῦ μυθιστορήματός του. Μεῖνε στὸν ἐσωτερικό σου κῆπο ὅπως ὁ Διογένης στὸ βαρέλι του γιὰ νὰ ἀπολαύσῃς τὸν ἥλιο τῆς ἁρμονίας τῆς ψυχῆς σου καὶ ἄφησε τὸν σκύλο σου νὰ γαυγίζῃ ἀπὸ τροφικὴ ἀνάγκη ἐπαρκείας.