Ὅταν ἔπεσε ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωσις τὸ 1989-1991 ἡ καπιταλιστικὴ Δύσις ἔμεινε χωρὶς ἀντίπαλο. Ἀλλὰ ὁ καπιταλισμὸς δὲν δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ χωρὶς ἀνταγωνιστή. Καὶ ἔτσι ὁ Φουκουγιάμα ἐξήγγειλε τὸ “τέλος τῆς Ἱστορίας”. Τότε ὁ καπιταλισμὸς ἐφήυρε ἕναν νέο ἀντίπαλο ποὺ τὸν ἐκατασκεύασε ὁ ἵδιος.Ὁ Χάντινγκτον ἐπῆρε ἀπὸ τὸν Κιτσίκη τὴν γεωπολιτικὴ θεωρία τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς, μεταξὺ Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς, πολιτισμικὸς χῶρος εἰρηνικῆς συνυπάρξεως όρθοδόξου χριστιανισμοῦ καὶ Ἰσλάμ καὶ τὸν μετέτρεψε σὲ σύγκρουσι πολιτισμῶν μεταξὺ Δύσεως καὶ Ἰσλάμ. Ἡ πρώτη μεγάλη πρᾶξις αύτῆς τῆς ἀμερικανοκινήτου συγκρούσεως Πολιτισμῶν ἦταν ἡ ἐμφάνισις τῆς ἰσλαμοσουννιτικῆς τρομοκρατίας καὶ ἡ καταστροφὴ τῶν Διδύμων Πύργων τῆς Νέας Ὑόρκης τὸ 2001. Ἀφοῦ ἐξήντλησαν οἱ Ἀμερικανοὶ τὴν ἐκμετάλλευσι τῆς ἀλ-Κάϊντα καὶ τὴν δολοφονία τοῦ Μπὶν Λάντεν ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς ὑπηρεσίες, ἐπέλεξαν τὸν ἄλ-Μπαγκνταντὶ καὶ τὴν ἵδρυσί του χαλιφάτου καὶ τοῦ ἰσλαμικοῦ κράτους Ἰράκ-Συρίας ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια ἐθυσιάσθη καὶ αὐτὸς στὸν βωμὸ τῶν ἀμερικανικῶν συμφερόντων. Τρίτη ἀμερικανικὴ προσπάθεια κατασκευῆς ἀντιπάλου ὑπῆρξε ἡ ἄνοδος τοῦ Ἔρντογάν, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν σειρά του, μετὰ τὸν Μπὶν Λάντεν καὶ τὸν ἄλ-Μπαγκντάντι ἐπῆρε τὴν σουννιτικὴ σκυτάλη ἐπανιδρύσεως τοῦ χαλιφάτου, ἀγκάλιασε τὴν κιτσικικὴ ἰδέα ἐπανασυστάσεως τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Πορθητοῦ μὲ πρωτεύουσα τὴν Τσάμλιτζα, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἐπροτίμησε τὸν φανατικὸ σουλτᾶνο Σελὶμ τὸν Τρομερὸ στὴν θέσι τοῦ ἑλληνοτουρκιστοῦ Πορθητοῦ, μετατρέποντας τὸ παλιὸ κιτσικικὸ ὄραμα τῆς Τσάμλιτζας (βλέπε 1-2 Σεπτςεμβρίου 1978, στὴν ἐφημερίδα Χουρριέτ, τὸ μακροσκελὲς ἄρθρο τοῦ Κιτσίκη μὲ τίτλο, “Τὸ ὄραμα τῆς Τσάμλιτζας” (Çamlica hayali), σὲ φανατικὸ σουννιτικὸ ὄραμα, κτίζοντας ἐπὶ τοῦ λόφου αὐτοῦ ποὺ προωρίζετο γιὰ συνομοσποδιακὴ ἑλληνοτουρκικὴ πρωτεύουσα, τὸ μεγαλύτερο τζαμὶ τῆς Τουρκίας ποὺ ἐνεκενίασε στὶς 4 Μαΐου 2019 γιὰ νὰ ἐπιβλέπῃ μὲ τὴ ματιά του τὴν πόλι τῶν πόλεων, ἀφιερώνοντας δὲ στὸ ἴνδαλμα του τὸν Σελὶμ Α΄τὸν Γιαβούζ, τὴν τρίτη μεγαλοπρεπῆ γέφυρα ἐπὶ τοῦ Βοσπόρου στὶς 26 Αὐγούστου 2016, ἀμἐσως μετὰ τὸ ἀποτυχὸν πραξικόπημα, ποὺ ὠνόμασε Γιαβοὺζ Σουλτὰν Σελίμ. Τέλος ἐπανέφερε στὸ μουσουλμανικὸ σουννιτικὸ θρήσκευμα τὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ μὲ προοπτικὴ νὰ κάνῃ καὶ πάλι πρωτεύουσα τὴν Πόλι, ψευδῶς δὲ ἐπικαλούμενος τὸν Πορθητὴ τὸν ὁποῖον ἐχθρεύεται ὡς ἑλληνότουρκο καὶ ποὺ δὲν ἔγινε ποτὲ χαλίφης, ένῷ ὁμνύει στὸν Σελὶμ τὸν Τρομερό, τὸν μέγα ἐχθρὸ τῶν Ἀλεβηδῶν, ποὺ ἔκλεψε ἀπὸ τοὺς Ἄραβες Αἰγυπτίους τὸ 1517, τὸν τίτλο τοῦ χαλίφη τοῦ Ἰσλάμ, ὅπως τὸ ἐξηγῶ στὸ βιβλίο μου, Ἱστορία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας (ἐκδόσεις τοῦ Βιβλιοπωλείου τῆς Ἑστίας, 1988).
