597 – Οἱ νέοι Ἕλληνες σηκώνουν τὸ γάντι στὸν πόλεμο κατὰ τῆς παρακμῆς

Ποῖος εἶπε ὅτι ἑλληνισμὸς ἀπεβίωσε; Ἀπὸ τὶς στάχτες τῆς παρακμῆς ἐπανέρχεται μὲ τὸ δημιουργικὸ πνεῦμα ἐλαχίστων νεοελλήνων, αὐτοὶ «οἱ δύο τρεῖς» ποὺ ἔλεγε ὁ Ἰων Δραγούμης τὸ 1910, ποὺ ἐπανεμφανίζονται περιοδικὰ γιὰ νὰ τραβήξουν ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τὸν πνιγμένο Ἕλληνα καὶ νὰ τὸν ἐπαναφέρουν στὴν ζωὴ γιὰ νὰ μεγαλουργήσῃ καὶ πάλι. Τὸ 2013 λοιπὸν εἶδε τὸ φῶς στὴν Ἑλλάδα, 100 χρόνια μετὰ τὸν Ἴωνα Δραγούμη καὶ τὸν Περικλῆ Γιαννόπουλο, μία μικρὴ ὁμὰς Ἑλλήνων «σοσιαλιστῶν διεθνιστῶν» καὶ ἵδρυσαν «Τὸ Ἔνζυμο», περιοδικὸ διαφορετικὸ καὶ πολυτονικό. Μαζὶ μὲ ἕνα παράπλευρο ἱστολόγιο ὡμίλησαν μία γλῶσσα διαφορετική, πολυτονικὴ καὶ πολύμορφη, ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου τῆς ἑλληνικῆς ἀνυπαρξίας καὶ σὲ ἑπτὰ χρόνια, μέχρι τὸ 2018 ἐξέδωσαν 10 τεύχη ἑνὸς περιοδικοῦ ποὺ ὠνόμασαν «Τὸ Ἔνζυμο». Ξεκίνησαν δηλωμένοι σοσιαλιστὲς διεθνιστὲς καὶ κατέληξαν ἑλληνοκεντρικοὶ Δραγουμικοί διότι ἐπῆραν τὴν Ἑλλάδα στὰ σοβαρά, ὄχι κομματικά, μέσα στὸν φυσικό της χῶρο τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς, τῆς Καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς. Μετὰ τὸ 2018 ἔκαμαν αἰσθητὴ τὴν στροφὴ τους στὸν ἑλληνοκεντρισμὸ παίρνοντας γιὰ ἱέρεια τὴν Ἀντιγόνη τοῦ Σοφοκλέους καὶ μετενόμασαν τὸ περιοδικό, «Τὸ Ἔνζυμο. Τὸ περιοδικὸ τῶν παιδιῶν τῆς Ἀντιγόνης». Παραλλήλως, ἐκάλυψαν ἕνα τεράστιο κενὸ τῆς ἑλληνικῆς ἐκδοτικῆς ἀγορᾶς: τὴν ἀπουσία βιβλίων τσέπης σὲ μία περίοδο ποὺ τὰ ἠλεκτρονικὰ ὀπτικὰ μέσα ἀντικαθιστοῦν ὅλο καὶ περισσότερο τὸν γραπτὸ λόγο καὶ κινδυνεύουν νὰ δώσουν τὴν χαριστικὴ βολὴ στὴν θεόπνευστη γλῶσσα μας. Ἵδρυσαν ἕναν ἐκδοτικὸ οἶκο ποὺ ὠνόμασαν «Ἔξοδος» μὲ βιβλία πολυτονικά, ἐξόχως καλλιτεχνικὰ τυπωμένα, κατακτῶντα ἀμέσως τὴν πρώτη θέσι στὸν χῶρο τῆς ἑλληνικῆς ἐκδοτικῆς τυπογραφικῆς τέχνης καὶ σὲ ἐλάχιστο χρόνο πολλαπλασίασαν τὰ βιβλία τους. Παρὰ τὴν τραγικὴ ὑπογεννιτικότητα τοῦ Γένους μας, ἔστω καὶ ἕνας νέος νὰ μείνῃ ζωντανὸς καὶ δύο τρεῖς Δραγουμικοὶ νὰ πιστεύσουν στὴν ἀθανασία τοῦ Γένους, τὸ ἅγιον πνεῦμα τοῦ ἑλληνισμοῦ θὰ αἰωρεῖται γιὰ πάντα ἀθάνατο ὑπεράνω τῶν πυγμαίων τοῦ κάμπου τοῦ γραικυλισμοῦ, μὲ τὸ ἀπόφθεγμα τῆς Ἀντιγόνης, προπομπὸ τοῦ Χριστοῦ: «Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν», ἐπειδὴ δὲν ἐγεννήθην γιὰ τὸ μῖσος ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη, διότι «ἡ ἀγάπη ἐπεκτείνει, τὸ μῖσος συρρικνώνει»