583 – Τουρκία: ἕνα ἐπιτυχημένο Ἰσραήλ.

Ἐπανειλημμένως στὰ γραπτά μου ἔχω χαρακτήρισει τὴν Ἑλλάδα τοῦ 1919-1922 ἕνα ἀποτυχημένο πρῶτο Ἰσραήλ, ἐννοῶντας ὅτι ἡ Μεγάλη Ἑλλὰς τοῦ Βενιζέλου μὲ τὴν ἐξάπλωσί της πρὸς τὴν Μέση Ἀνατολὴ ἐξυπηρέτῃ τὸν ἰμπεριαλισμὸ τῆς Δύσεως γιὰ ἔλεγχο τῶν πηγῶν πετρελαίου μὲ χωροφύλακα τὴν Ἑλλάδα. Ὁ Βενιζέλος ἔπαιξε καὶ ἔχασε καὶ μαζί του ἔχασε τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο τῶν Ἀθηνῶν ποὺ παρέμεινε κολοβὸ καὶ ὑπανάπτυκτο μὲ τὸν ἐπιφανειακὴ εὐημερία μίας οἰκονομίας τύπου Λιβάνου. Ἡ Ἑλλὰς ἔγινε Παλαιστίνη ἐνώπιον μίας Τουρκίας ποὺ ἱδρύθη τὸ 1923 μὲ τὶς εὐλογίες τῆς Δύσεως -ἀλλὰ καὶ τῆς Ῥωσσίας- γιὰ νὰ ἀντικαταστήσῃ τὴν ἀποτυχημένη Ἑλλάδα. Ἔκτοτε ἡ Τουρκία σταδιακά, ἐμεγάλωσε, οἰκονομικὰ καὶ πληθυσμιακά, παραμένοντας ἐκτὸς τῆς συρράξεως τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, καὶ ἔφθασε σήμερα νὰ γίνη μεγάλη περιφερειακὴ δύναμις ἐνάντια στὴ καθηλωμένη πληθυσμιακὰ -καὶ οἰκονομικῶς τουριστικὴ Μπανανία- Ἑλλάδα. Τὸ 1948, ἡ Δύσις -ἀλλὰ καὶ ἡ Ῥωσσία- προώθησε τὴν ἱδρυσι τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, ὡς δόρυ στρεφόμενο πρὸς Ἀνατολὰς γιὰ ἐξυπηρέτησι καὶ πάλι τῶν δυτικῶν ὀρέξεων σὲ πετρέλαιο. Καὶ αὐτὴν τὴν φορά, τὸ Ἰσραήλ, ὡς δεύτερη Ἑλλὰς τοῦ 1919, ἐπέτυχε καὶ ἐκαθήλωσε στὴν ὑπανάπτυξι τὴν ἀραβικὴ Παλαιστίνη. Σήμερα ἡ ἐπιτυχημένη Τουρκία, ἀσχέτως ἡγέτου, Ἔρντογαν ἤ Νετανυάχου, ὑποχρεωτικὰ στηρίζεται -ὡς ἐπιθετικὸ δόρυ- ἀπὸ τὴν ἰμπεριαλιστικὴ Δύσι, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν Ῥωσσία, γιὰ ἔλεγχο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, δηλαδὴ τοῦ Ἰράν, ἀλλὰ καὶ πιὸ πέρα γιὰ ἔλεγχο τῆς Κίνας. Ἡ Ἑλλὰς ἀπέτυχε καὶ γίνεται σταδιακὰ λωρὶς τῆς Γάζας τῆς Τουρκίας. Αὐτὰ ἔχει ὁ γραικυλισμός, διότι καλῶς, νὰ ἐξυπηρετῇς μὲν τὰ συμφέροντα τῶν δυτικῶν ἰμπεριαλιστῶν ὅπως τὸ κάνει τὸ Ἰσραήλ, ἀλλὰ συνάμα νὰ γιγαντώνῃς τὸ μπόϊ σου μὲ βιομηχανικὸ ἀτσάλι καὶ ὄχι μὲ μαλακὴ μπανάνα. Τὸ 1919, ὁ τουρκικὸς λαὸς ἐπνίγετο στὴν θάλασσα ζητῶντας ἀπελπισμένα βοήθεια καὶ ἦλθε ὁ Κέμαλ, ὡς ἥρως, τὸν ἀρπαξε ἀπὸ τὰ μαλλιὰ καὶ τὸν τράβηξε ἔξω στὴν στεριὰ καὶ τὸν ἔσωσε ἀπὸ τὸν πνιγμό. Σήμερα, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς πνίγεται στὴν θάλασσα τοῦ Αἰγαίου καὶ περιμένει τὸν ἥρωά του γιὰ νὰ τὸν τραβήξῃ ἀπὸ τὰ μαλλιὰ καὶ νὰ τὸν σώσῃ ἀπὸ βέβαιο πνιγμό. Ἀλλὰ ὁ ἥρως δὲν φαίνεται στὸν ὁρίζοντα. Ἐὰν δὲν ἔλθῃ, ἡ Ἑλλὰς θὰ παραμείνη ξέφραγκο καὶ ἀνυπεράσπιστο ἀμπέλι, βυθιζομένη σὲ μόνιμη λωρίδα τῆς Γάζας.