Οἱ πραξικοπηματίες τοῦ 1967 ἦσαν παιδιὰ τοῦ Καραμανλῆ τοῦ Πρεσβυτέρου καὶ τὸ Κολωνάκι ἐπερίμενε ἀπὸ αὐτοὺς νὰ πράξουν συμφώνως μὲ τὰ συμφέροντα τῆς ἀστικῆς τάξεως. Ὅμως ἐπρόδωσαν καὶ τὸ Κολωνάκι, ἀπὸ τὸν Παναγιώτη Κανελλόπουλο στὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καὶ τὸν Εὐάγγελο Ἀβέρωφ ἐτρομοκρατήθη. Στὸν Μεσοπόλεμο, οἱ ἀξιωματικοί, ὅπως ὁ Πλαστήρας, ἔκαμαν πραξικοπήματα κάθε ἕξι μῆνες ἀλλὰ τὸ Κολωνάκι δὲν ἀνησυχοῦσε διότι ἦσαν ῥέμπελα συνάμα ὅμως καὶ ὑπάκουα παιδιά τους.Δὲν ἐνεκλήσθησαν οὔτε κἄν φυλακή. Μὲ τὸν Παπαδόπουλο ὅμως ἐτρομοκρατήθησαν: Αὐτὸς καὶ μερικοὶ συναγωνιστές του ἐτιμωρήθησαν μὲ τὸ ταξικὸ μῖσος ποὺ προυκάλεσαν, πεθαίνοντας ἔγκλειστοι. Ὁ ταξικὸς νόμος εἶναι διαφορετικὸς γιὰ τοὺς κοινοὺς ἐγκληματίες. Τὸ διεπιστώσαμε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ μὲ τὴν δίκη τῶν κοινῶν τεράτων ἐγκληματιῶν τῆς φοιτητρίας Ἑλένης Τοπαλούδη. Κατεδικάσθησαν ἰσόβια καὶ νομίμως θὰ ἐξέλθουν ἀπὸ τὴν φυλακὴ τὸ ἀργότερο σὲ 26 χρόνια καὶ πιθανῶς ἐνωρίτερα. Γι αὐτοὺς δὲν ἰσχύει ἡ αἰωνία τιμωρία διότι δὲν ἔβαλαν σὲ κίνδυνο τὸ ἀστικὸ καθεστώς. Συμπέρασμα: Ὅταν ξεσπᾷ ὁλοκληρωτικὴ ἐπανάστασις οἱ πραξικοπιματίες ἐπαναστάτες πρέπει ἀλύπητα νὰ θανατώνουν τοὺς ἐχθρούς τους: ταξικὸ μῖσος ἔναντι ταξικοῦ μίσους. Ἐκτὸς καὶ εἶσαι Χριστὸς ποὺ προτιμᾷς νὰ σταυρωθῇς, παρὰ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαῒων νὰ δεχθῇς τὴν ἀπαίτησι τοῦ ὄχλου νὰ γίνῃς βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.