Οἱ χαιρετισμοὶ στὴν Θεοτόκο καὶ ἡ ἀκολουθία τοῦ ἀκαθίστου ὕμνου στὴν ὁποία ἡ καρδιά μας καὶ ὁ νοῦς μας συμμετεῖχαν σήμερα εἶναι ἕνα ὑπέροχο τραγούδι σὲ ὅλες τὶς μᾶνες τοῦ κόσμου, τοὺς στύλους τῆς οἰκογενείας ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Διότι ἡ μάνα ἐγέννησε τὸ παιδι, τὸ ἐμεγάλωσε, τὸ ἀγάπησε καὶ τὸ προσέφερε σὲ ὅλους μας γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ. Εἶναι τὸ μεγαλύτερο μάθημα ποὺ δύναται νὰ δοθῇ σὲ ὅλες τὶς φεμινίστριες καὶ τοὺς ὑπερασπιστὲς τῶν ἐκτρώσεων ποὺ ἐὰν εἶχαν εἰσακουσθῆ στὴν Γαλιλαία πρὸ δύο χιλιάδων ἐτῶν ἡ Παναγία θὰ εἶχε κάνει ἔκτρωσι καὶ ὁ Ἰησοῦς δὲν θὰ εἶχε γεννηθῆ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἔκτρωσις: τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα ἀπὸ τὴν πτώσι τοῦ Ἀδάμ. Τοὺς χαιρετισμοὺς τοὺς ὑμνοῦμε πρωτίστως γιὰ τὴν μάνα διότι ὁ Ἰησοῦς γνωρίζει ὅτι στὰ πόδια του ὅταν ξεψυχοῦσε ἐπάνω στὸν σταυρό, ἦταν ἡ μάνα του ὅπως ἦταν τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς του στὸν σταῦλο τῆς Βηθλεέμ. Μάνα, δέξου τὴν ἀμέριστη ἀγάπη μας!