Ὅταν τὸ 1975 ἐπεσκέφθην τὸν Ντενκτὰς στὰ Κατεχόμενα τῆς Κύπρου, στὸ γραφεῖο του ἐπάνω εἶχε τὴν τουρκικὴ μετάφρασι τῆς διδακτορικῆς διατριβῆς μου στὴν Σορβόννη, Γιουνὰν Προπαγκαντασί, «Προπαγάνδα καὶ Πιέσεις στὴν Διεθνῆ Πολιτική» ποὺ εἶχε ἀμέσως μεταφρασθῆ ἀπὸ τὰ γαλλικὰ στὰ τουρκικά καὶ εἶχε κάνει πάταγο στὴν Τουρκία. Ὅλη ἡ τουρκικὴ ἡγεσία, μοῦ εἶπε, ἔχει διαβάσει τὸ βιβλίο σας. Ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες εἶσθε οἱ δάσκαλοί μας. Ἐμάθαμε ἀπὸ ἐσᾶς νὰ ἀσκοῦμε ψυχολογικὸ πόλεμο. Τὸ γαλλικό μου βιβλίο εἶχε ἐκδοθῆ στὸ Παρίσι τὸ 1963 καὶ ὁ τότε διευθυντὴς τοῦ «Βήματος», φίλος μου Λέων Καραπαναγιώτης εἶχε παρατηρήσει ὅτι μετεφράσθη ἀμέσως στὰ τουρκικά. Στὰ ἑλληνικὰ ἔπρεπε νὰ περιμένουμε τὸ 2018, δηλαδὴ 55 χρόνια γιὰ νὰ κυκλοφορήσῃ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἡρόδοτος καὶ ἐλάχιστοι Ἕλληνες τὸ ἔχουν ἀκόμη διαβάσει. Ὁ σημερινὸς τουρκικὸς πόλεμος στὰ συνορά μας μέσῳ τῶν προσφύγων-μεταναστῶν ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔμαθαν νὰ ἀσκοῦν προπαγάνδα ἀπὸ ἐμᾶς ὅπως ἐπάνω στὴν ἑλληνικὴ μεγαλοφυΐα εἶχαν οἰκοδομήσει τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία. Παράλληλα ὅμως ἀπέδειξαν τὴν σημερινὴ κατάντια τῆς παρατειμένης ἀμπέλου τῆς χώρας ποὺ ἄλλοτε ὠνομάζετο Ἑλλάς.