Φυσικὰ καὶ ὁ ἕλλην πρωθυπουργὸς δὲν εἶναι Χίτλερ. Οἱ προθέσεις του στὴν ἀντιμετώπισι τῶν λαθρομεταναστῶν δὲν εἶναι ἐγκληματικές. Ἁπλῶς στερεῖται ἐπιπέδου. Δὲν θέλει καὶ δὲν τολμᾷ νὰ κόψῃ τὸν γόρδιο δεσμὸ μὲ τὶς Βρυξέλλες ποὺ ἐπιβάλλουν στὴν χώρα μας τὸν ἐγκλωβισμὸ ὅλο καὶ περισσοτέρων λαθρομεταναστῶν χωρὶς καμμία ἐλπίδα σωτηρίας τους καὶ ἔχοντας συνάμα ὡς ἀποτέλεσμα τὴν καταστροφὴ τοῦ ἐναπομείναντος ἀπὸ τὴν ὑπογεννητικότητα ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ. Τὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως πρωτοεμφανίσθησαν στὴν Κούβα τὸ 1897. Ἡ τότε ἱσπανικὴ κυβέρνησις εἶχε ἀποφασίσει νὰ «συγκεντρώσῃ» ἄνδρες καὶ γυναικόπαιδα μαζὶ μὲ τὰ ζῶα τους γιὰ νὰ τὰ ἐμποδίσῃ νὰ συνδράμουν ἐνδεχομένως τοὺς ἀντάρτες –τοὺς τζιχαδιστὲς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Τὴν ἰδέα αὐτὴ τὴν υἱοθέτησαν οἱ Ἄγγλοι στὴν Νότια Ἀφρική, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δευτέρου πολέμου τῶν Μπόερς, τὸ 1899-1902. Οἱ Βρεταννοὶ ἐνέκλιναν σὲ στρατόπεδα συγκεντρώσεως τὶς γυναῖκες τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς γέροντες τῶν Μπόερς γιὰ νὰ ἀποφύγουν νὰ τοὺς βοηθοῦν. Ἔκτοτε, οἱ δυτικὲς ἰμπεριαλιστικὲς χῶρες ἔμαθαν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ ὅπλο αὐτὸ τῶν στρατοπέδων ἀμάχων στὸν ἀγῶνα τους κατὰ τῶν ἀντιπάλων τους, μέχρι ποὺ πολὺ ἀργότερα τὰ ἀντέγραψε ὁ Χίτλερ κατὰ τῶν κομμουνιστῶν, τσιγγάνων καὶ ἑβραίων καὶ μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς κυβερνήσεις στὰ ξερονήσια, κατὰ τῶν κομμουνιστῶν ἀντιπάλων τους. Μὲ τὴν πρόοδο τῆς τεχνολογίας τὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως ὠργανώθησαν ὅλο καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὰ ξεφεύγοντας σὲ βίαιες ἐκκαθαρίσεις ἐγκλείστων μὲ ὅλο καὶ πιὸ ἐπιστημονικὰ μέσα. Ἡ χιτλερικὴ «τελικὴ λύσις» ἐπῆλθε σταδιακά, ὅπως σταδιακὰ τὰ φοβερὰ ἐγκλήματα τῶν «μοναρχοφασιστῶν» τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως ἦσαν τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀναμορφώσεως τῶν ἐγκλείστων στὸν «Νέο Παρθενῶνα Πολιτισμοῦ» τῆς Μακρονήσου τοῦ 1947. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν εἶναι γεννημένοι ἐγκληματίες. Ὁ Χίτλερ ἠγάπει τὰ σοκολατάκια, ὑπεραγαποῦσε τοὺς σκύλους καὶ τὰ ζῶα καὶ ἦταν χορτοφάγος. Οὔτε ἔπινε οὔτε ἐκάπνιζε. Ἐχάϊδευε μὲ περισσεία τρυφερότητα τὰ ξανθὰ κεφαλάκια τῶν ἀρίων γερμανοπαίδων. Ὅμως ἡ πολιτικὴ δύναται νὰ ἐκτρέψῃ τὸν ἡγέτη σὲ ἀναπάντεχους ἀτραπούς. Δύναται νὰ γίνῃ στὸ τέλος τῆς σταδιοδρομίας του ὅπως ὁ Ἰβὰν ὁ Τρομερός. Τὰ κλειστὰ προσφυγικὰ κέντρα στὰ νησιὰ κατόπιν ἐπιτάξεων μεγάλων ἐκτάσεων δύνανται νὰ ξεφύγουν ἀπὸ κάθε ἔλεγχο καὶ νὰ καταλήξουν σὲ ἀνείπωτη τραγωδία. Προσοχὴ Κυριᾶκε!
19/08/2021
