Στὴν τρισχιλιόχρονη ἑβραιοελληνικὴ παράδοσι ὑπάρχει ἡ θεϊκὴ ἐπέμβασις ἐπὶ τῆς γῆς –διότι ἡ γῆ κατὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι τὸ βασίλειο τοῦ Διαβόλου- γιὰ τὴν ἀνάσυρσι ἀπὸ τὰ νύχια τοῦ Ἑωσφόρου ἐκλεκτοὺς ποὺ ὁ Θεὸς φέρνει κοντά του, ἐκλεκτοὺς λαοὺς καὶ ἐκλεκτοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολή του λέγει (Πρὸς Ῥωμαίους θ:18-21): «Ἐλεεῖ ὁ Θεὸς ἐκεῖνον ποὺ θέλει, ἀλλὰ καὶ ὅποιον θέλει τὸν ἐγκαταλείπει καὶ σκληρύνεται…Ὁ Θεὸς, [χωρὶς νὰ ἐκμηδενίζῃ τὸ αὐτεξούσιον καὶ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου] ἔχει τάξει τὸν καθένα διὰ κάποιον σκοπὸν ἐξυπηρετικὸν τοῦ σχεδίου του». Ἄν δηλαδὴ ὁ κακὸς ἐγεννήθη κακὸς, τότε πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ κατανόησιν διότι θὰ παραμείνῃ ἐκ γενετῆς κακὸς διότι ὁ Θεὸς κατεσκεύασε ἐκ γενετῆς εὐγενῆ σκεύη ἀπὸ πηλὸ καὶ πρόστυχα σκεύη, πιάτα πολυτελείας καὶ πιάτα καθημερινά, ἀριστοκράτες τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματος καὶ πληβείους. Ἡ διαφοροποίησις αὐτὴ δἐν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὸ χρῆμα. Ὁ Ἀλέξανδρος ἄν δὲν ἦτο Ἀλέξανδρος θὰ ἦτο Διογένης. Καὶ οἱ πρόστυχοι φυσικὸ εἶναι νὰ ἐχθρεύονται τοὺς εὐγενεῖς τῷ πνεύματι καὶ νὰ τοὺς κατατρέχουν. Ὁ κατατρεγμός τους ἐφ’ὅρου ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόδειξις τῆς ἀνωτερότητός τους. Αὐτὴ ἦταν ἡ θέσις τοῦ Γιανσενισμοῦ τοῦ Γιανσένου καὶ τοῦ Πασκάλ ποὺ ἀντετίθοντο στὴν κατὰ περίπτωσιν (καζουϊστική) ἐπιχειρηματολογία τῶν Ἰησουσιτῶν καὶ τοῦ Πάπα. Οἱ Γιανσενιστὲς ὑπεστήριζαν τὶς θέσεις τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου (τὸ ἱδρυτικό τους κείμενο ὀνομάζετο Augustinus) κατὰ τῆς ὑπερβολικῆς σημασίας ποὺ ἔδιδαν οἱ Ἰησουῖτες στὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ὁ Λουδοβῖκος ΙΔ΄ καὶ ἡ γαλλικὴ ἀπόλυτη μοναρχία μαζὶ μὲ τὸ Βατικανὸ κατεδίωξαν τοὺς Γιανσενιστὲς καὶ ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάστασις μὲ ἐμπνευστὴ τὸν Ῥουσσὼ τοὺς ὑπεστήριξε. Βάσει τῶν ἀνωτέρω ὑπάρχει ἐκλεκτὸς λαὸς, δηλαδὴ περιούσιος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπιλεχθῆ ἀπὸ τὸν Θεό, φθονεῖται ἀπὸ τοὺς ἐκ γενετῆς μετρίους καὶ καταδιώκεται ἐφ’ὅρου ζωῆς. Περιούσιος λαὸς εἶναι ὁ ἑβραϊκὸς ποὺ καταδιώκεται ἀπὸ ἀρχῆς τοῦ κόσμου καὶ ὁ συνεχιστής του, ὁ ἑλληνικὸς ὀρθόδοξος λαός, ἐπωνομαζόμενος Νέα Ἰερουσαλὴμ ποὺ φθονεῖται ἀπὸ τοὺς Φράγκους ἤδη ἀπὸ τὴν ἐμφάνισι τῶν Φράγκων Βαρβάρων στὸν Ε΄ αἰῶνα μ.Χ. ποὺ προσπαθοῦν ἀτελῶς νὰ τὸν ἀντιγράψουν. Γι’αὐτὸ καὶ γεννιέσαι Ἑβραῖος, δὲν γίνεσαι. Γεννιέσαι Ἕλλην, δὲν γίνεσαι. Παραλλήλως ὑπάρχει περιούσιος ἄνθρωπος οἱουδήποτε λαοῦ, μὲ πρότυπο τὸν Σωκράτη, ὁ ὁποῖος ἔζησε ὅλην του τὴν ζωὴ τὸν κατατρεγμὸ ἀπὸ τοὺς μετρίους γραφειοκράτες ποὺ φτειάχνουν τοὺς νόμους τῶν ἀνθρώπων σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, μέχρι τὴν διὰ νόμου δολοφονίαν του. Συνεπῶς ὅποιος δὲν εἶναι ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν γέννησί του, αὐτὸς δὲν ἔχει ἐχθροὺς καὶ δὲν καταδιώκεται, διότι ὅποιος καταδιώκει τὸν ἐκλεκτὸ καταδιώκει τὸ ἴδιο τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μακάριοι οἱ καταδιωκόμενοι!
19/08/2021
