540 –Συμμετοχικὸς ὁλοκληρωτισμός

Ἡ Δημοκρατία εἶναι τὸ σύστημα διακυβερνήσεως τῶν λωποδυτῶν. Ἡ δικτατορία εἶναι ἡ ἐπιβολὴ προσωρινῆς βίας γιὰ νὰ ὑπερασπισθῇ ἡ δημοκρατία τῶν κλεπτῶν ὅταν αὐτὴ κινδυνεύει νὰ καταλυθῇ ἀπὸ κάποια βίαιη λαϊκὴ ἐπανάστασι. Ὁ ὁλοκληρωτισμὸς εἶναι ἡ διακυβέρνησις τοῦ ἥρωος μονάρχου («τὸ κράτος εἶμαι ἐγώ»). Ὁ συμμετοχικὸς ὁλοκληρωτιοσμὸς εἶναι ἡ συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ σὲ καθεστὼς ὁλοκληρωτισμοῦ. Γιὰ νὰ εἶναι λειτουργικὸς ὁ συμμετοχικὸς ὁλοκληρωτισμὸς χρειάζεται θρησκευτικὸ καθεστώς ἤτοι: 1 – Ὄχι διαχωρισμὸς κράτους ἐκκλησίας ἀλλὰ συναλληλία κράτους ἐκκλησίας (βλέπε τὰ γραπτά μου περὶ συναλληλίας στὸ Βυζάντιο) 2 – Ἐπιβολὴ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν τῆς οἰκογενείας. Ποὺ ὑπάρχουν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου σὲ ὅλες τὶς κοινωνίες ὅλων τῶν θρησκειῶν 3 – Ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ μέσα στὴν οἰκογένεια ἀλλὰ συνάμα καὶ ἀπὸ τὸ ὁλοκληρωτικὸ κράτος μέσῳ ὀργανώσεων νέων 4 – Ἀπόλυτη καταδίκη τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ τῶν ἀποκαλουμένων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ποὺ προωθοῦν τὴν κοινωνία τῶν ζώων. 5 – Ἀπόλυτη δικαστικὴ ἐξουσία τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ μονάρχου μὲ ποινὴ θανάτου. 6 – Καθημερινὴ συμμετοχὴ τοῦ πολίτου στὴν κοινωνία ὑπὸ τὴν πλήρη ὑπακοὴ στὸν μονάρχη 7 – Παράδειγμα πρῶτο: Πόσος χρόνος χρειάζεται γιὰ νὰ καθαρισθῇ ἡ χώρα ἀπὸ τὴν βρώμα; Τὸ ἑλληνικὸ κράτος ἀπαντᾷ: σὲ ἕνα χρόνο, δηλαδὴ ποτέ. Ὁ δῆμος ἀπαντᾷ σὲ ἕνα μῆνα, δηλαδὴ ποτέ (θά…θά…θά). Ὁ χριστιανὸς ἀπαντᾷ σὲ μία ὥρα καὶ καθαρίζει μὲ ἰδική του πρωτοβουλία μπροστὰ στὴν πόρτα του. Δηλαδὴ: ὁλοκληρωτισμὸς χωρὶς τὴν συμμετοχὴ τοῦ χριστιανοῦ πολίτου εἶναι τελείως ἀναποτελεσματικός. 8 – Παράδειγμα δεύτερο: Ἡ ἐξάπλωσις τοῦ κορωνοϊοῦ στὴν ὁλοκληρωτικὴ Κίνα. Ὁ κάθε κομμουνιστής (ὁ κομμουνισμὸς εἶναι θρησκεία στὴν Κίνα) καθαρίζει τὸν ἱὸ μπροστὰ στὴν πόρτα του. Φαντασθεῖτε τὸ κορονοϊὸ στὴν Ἑλλάδα: ὁ κάθε πολίτης θὰ μείνῃ ἀδρανὴς καὶ θὰ περιμένῃ ἀπὸ τὸ κράτος τὴν σωτηρία του. 9 – Ὁ Φώτης Κόντογλου ὀρθόδοξος ὑπερασπιστὴς τοῦ συμμετοχικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ἔγραψε: «Ὁ κακόμοιρος ὁ κόσμος διψᾷ γιὰ εἰρήνη. Μὰ χωρὶς τὴν ἀπὸ μέσα εἰρήνη, δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ εἰρήνη ἐξωτερική» (Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Ὁ Φώτης Κόντογλου στὴν τρίτη διάστασή του, ἐκδόσεις Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, σ. 124) Σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ συμπολίτου μου Λεσβίου Ἀσημάκη Πανσελήνου ὁ Κόντογλου, «στὴν πολιτικὴ θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του κομμουνιστή, παρὰ τὶς θεοκρατικές του αὐταπάτες, καὶ εὕρισκε πὼς καὶ τὰ δύο συμβιβάζονται καὶ ὑπεστήριζε πὼς ὁ ρωσσικὸς κομμουνισμός εἶναι ἔκφραση τῆς χριστιανικῆς ψυχῆς τῶν Ρώσσων».