1982. Κωνσταντινούπολις. Φθινόπωρο – Ἄντα ἡ μάνα μὲ τὸν τριάχρονο Ἆγι, υἱό της, κάθονται σὲ μιὰ καρέκλα ἐπάνω ἀγναντεύοντας τὸν Βόσπορο ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ στὸ πρῶτο πλάνο δενδρόφυτος κῆπος. Ἄντα καὶ Ἆγις κοιτάζουν τὰ φύλλα τοῦ δένδρου ποὺ πέφτουν. Ἆγις: μαμά, γιατὶ πέφτουν τὰ φύλλα; Ἄντα:γιατὶ γέρασαν καὶ πεθαίνουν Ἆγις: Νά, ἕνα ἀκόμη φύλλο πέθανε, μαμά Ἔτσι πεθαίνει σήμερα ἡ Ἑλλάδα. Ἀλλὰ τὸ δένδρο τοῦ γένους παραμένει μέχρι νὰ γεμίσῃ πάλι μὲ φύλλα.
