Τὸ 1908 ἐπῆλθε ἡ ἐπανάστασις τῶν Νεοτούρκων ἐν μέσῳ πλήρους ἀποσυνθέσεως τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν. Τότε, τὸ 1909, τὸ ὑγιὲς τμῆμα ποὺ εἶχε ἀπομείνει τῆς ἑλλαδικῆς κοινωνίας ἔκαμε τὸ πραξικόπημα τοῦ 1909, «γιὰ νὰ κάμη ὅπως καὶ στὴν Τουρκία» στὴν Θεσσαλονίκη, τοῦ περασμένου ἔτους. Δύο ὑπῆρχαν οἱ λύσεις τότε: εἴτε νὰ ἐπανενωθῇ ἡ Ἑλλὰς μὲ τὴν Τουρκία στὰ πλαίσια ἀνανεωμένης Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, κάτι ποὺ οἱ Εὐρωπαῖοι οὔτε νὰ τὸ ἀκούσουν ἤθελαν, ἐφ’ὅσον ἀπὸ τὸ 1821, ἐξήλωναν τὸ ὀθωμανικὸ πουλόβερ γιὰ νὰ ἐξαφανίσουν τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, εἴτε νὰ φέρουν στὴν ἐξουσία στὴν Ἀθήνα ἕναν φραγκοέλληνα γιὰ νὰ ἀποτελειώσῃ τὴν Αὐτοκρατορία καὶ νὰ τὴν ἀντικαταστήσῃ μὲ ἕνα ἰσχυρὸ δυτικότροπο ἐθνοκράτος, ἕνα πρῶτο Ἰσραήλ. Καὶ ἐπελέχθη ὁ Βενιζέλος ποὺ τὸ ἀθηναϊκὸ πραξικόπημα τοῦ Γουδιοῦ ἔφερε στὴν ἐξουσία. Ὁ Βενιζέλος μόλις ἔφθασε στὴν Ἀθήνα τὸ 1910 ἐτοίμασε τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Τουρκίας συστήνοντας τὶς ἐπιθετικὲς συμμαχίες τῶν Βαλκανικῶν πολέμων καὶ μέχρι τὸ 1919 εἶχε μόνον ἐπιτυχίες φθάνοντας μέχρι τὴν πλήρη ἧττα τῶν Τούρκων καὶ ἀντικαθιστῶντας τους στὸ Αἰγαῖο ἕως ποὺ ἔκαμε τὸ τραγικὸ λάθος τῆς ἀποβάσεως στὴν Σμύρνη παρὰ τὴν ἀπόλυτη ἀντίθεσι τοῦ Μεταξᾶ. Ἡ Ἱστορία δὲν ἐπαναλαμβάνεται ἀλλὰ ἱστορικὲς συγκρίσεις βοηθοῦν. Σήμερα ἡ Ἑλλὰς εὐρίσκεται στὰ πρόθυρα τοῦ Γουδιοῦ τοῦ 1909. Δύο λύσεις καὶ πάλι ὑπάρχουν: εἴτε ἡ κιτσικικὴ τοῦ Κιτσίκη, δηλαδὴ νὰ κάμωμεν ὅπως καὶ στὴν Τουρκία καὶ νὰ ἐπανενώσουμε τὶς δύο ὄχθες τοῦ Αἰγαίου μὲ ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία (Ἴων Δραγούμης), εἴτε ἡ βενιζελική, τῶν ἀντιτουρκικῶν συμμαχιῶν Αἰγύπτου-Ἰσραήλ-Κύπρου μὲ πόλεμο ὅπως ἦσαν οἱ Βαλκανικοὶ τοῦ 1912-1913 καὶ στόχο τὴν ἀντικατάστασι τῶν Νεοτούρκων ποὺ σήμερα ἀντιπροσωπεύονται ἀπὸ τὸν Ἔρντογαν. Ἀλλὰ τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ποῖος θὰ παίξῃ τὸν ῥόλο τοῦ Βενιζέλου. Ὑπάρχει ἄξιος; Ἐλάχιστοι οἱ μνηστῆρες. Καὶ αἰφνιδίως ἐμφανίζεται ὁ Σαμαρᾶς, ἡ βόμβα Σαμαρᾶ κατὰ τῆς εἰσβολῆς τῶν λαθροεποικιστῶν, ἔτοιμος νὰ παίξῃ τὸν ῥόλο τοῦ Βενιζέλου τοῦ 1910. Ὅμως τελικά, ἡ λύσις παραμένει στὰ χέρια τῶν Μεγάλων Δυνάμεων. Αὐτοὶ θὰ ἀποφασίσουν ποῖον θὰ προωθήσουν: τὸν κιτσικισμὸ τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας ἤ τὸν σαμαρισμὸ τῆς ἐπεκτάσεως τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνοκράτους. Ἴδωμεν!