521 – Σωστὸ τὸ κρασοχοιρινὸ φαγοπότι: ὁ φανατισμὸς τοῦ Δυτικοῦ Πολιτισμοῦ ἐξαπλώνεται ἑκατέρωθεν

Στὴν Γαλλία ἀπαγορεύεται ὁ πολίτης νὰ φορᾷ ἐπιδεικτικὰ σταυρὸ γιὰ νὰ μὴν προσβάλλονται οἱ μουσουλμᾶνοι. Στὶς μουσουλμανικὲς ἀραβικὲς χῶρες ὅμως, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μηνὸς τοῦ ῥαμαζανιοῦ, ὁ χριστιανὸς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας, νὰ κάτσῃ σὲ ἕνα ἑστιατόριο καὶ νὰ φάῃ. Τζιχαδισμὸς λοιπὸν καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές. Ἀντιθέτως στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία χριστιανοί καὶ μουσουλμᾶνοι στὰ χωριά, ἔπαιρναν μέρος στὶς ἑορτὲς τῆς ἄλλης πλευρᾶς. Οἱ μουσουλμᾶνοι ἐφραίνοντο παίρνοντας μέρος στὶς ἑορτὲς τῆς Paskalya, τοῦ Πάσχα τῶν χριστιανῶν. Διότι παρὰ τὰ μυθεύματα τοῦ ἐθνικισμοῦ ἑκατέρωθεν, ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, πρὸ τῆς ἐμφανίσεως τοῦ διαιρετικοῦ ἐθνικισμοῦ ἦταν πρότυπο μετριοπαθείας, ἀνεκτικότητος καὶ συσπειρώσεως θρησκειῶν. Σήμερα σὲ ἐνδειξι διαμαρτυρίας γιὰ τὴν προσπάθεια τοῦ Σόρος καὶ τῶν ΜΚΟ ποὺ χρηματοδοτεῖ ὡς καταστροφεὺς τῆς Δύσεως, καὶ μὲ τὴν ὑποστήριξι τῆς παρηκμασμένης ἀποχαυνωμένης Εὐρώπης τῶν τελευταίων χρόνων ὑπάρξεώς της, Ἕλληνες ἀκτιβιστές, πολὺ σωστὰ ὀργάνωσαν, μὲ κρασὶ καὶ χοιρινὰ σουβλάκια, γεῦμα ἐνώπιον τῶν καταλυμάτων προσφύγων. Νὰ περισωθῇ ὅ,τι γίνεται ἀκόμη νὰ περισωθῇ ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ κοινωνία μὲ τζιχαδισμό, σὲ ἀπάντησι στὸν μουσουλμανικὸ τζιχαδισμό. Τὸ ἐπικροτῶ. Ποῖος λοιπὸν εὐθύνεται γιὰ τὸν σημερινὸ τζιχαδισμό; Ἀναμφιβόλως ἡ Εὐρώπη καὶ μόνον, ἐξ ἀρχῆς φανατικὴ στὸν πολιτισμό της καὶ ἀφόρητα καταπιεστικὴ στὶς ἀποικίες της ἀνὰ τὸν κόσμο μὲ ἀποτέλεσμα τὸ σημερινὸ μπούμερανγκ τῶν μουσουλμάνων. Οἱ πάντες γνωρίζουν τὸν θαυμασμό μου γιὰ τὸν Πλήθωνα τοῦ Μυστρᾶ ποὺ στὸν ΙΕ΄ αίῶνα ἵδρυσε ἀπὸ μόνος του τὸν δυτικὸ πολιτισμό, ἀποδεικνύοντας τὸ μεγαλεῖο τῶν Ἑλλήνων δημιουργῶν. Ἀλλὰ ἀκριβῶς διότι ὁ Πλήθων ἦταν φανατικὸς ἀντιχριστιανός, τὸ ἔργο ποὺ ἐδημιούργησε ὑπῆρξε μὲν περίλαμπρο ἀλλὰ καὶ σατανικό, ἱδρύοντας τὸν δυτικὸ πολιτισμὸ ποὺ σήμερα σὲ πλήρη παρακμή, διαλύεται στὸν τζιχαδισμό. Παραθέτω παρακάτω, ἀποσπάσματα, τῶν δημοσιεύσεών καὶ τῶν ὁμιλιῶν μου γιὰ τὸν Πλήθωνα, τὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου ἔδωσα, ἀπὸ θαυμασμό, στὸ σπίτι μου, στὰ Πικουλιάνικα τοῦ Μυστρᾶ. Ἰδού: «Ὁ Παπαδιαμάντης τὸν λέει «ὄψιμο ἀναμορφωτή» τῆς ΙΕ΄ ἑκατονταετηρίδας». Ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, ὁ Βράγγης, ποὺ τὸν εἶδε ξαφνικὰ μία φοβερὴ ὥρα, σχημάτισε τὴν ἐντύπωση «ὅτι τὸν εἶχε γεννήσει ἡ νύξ». Οἱ ἐπικλήσεις του πρὸς τὰ εἴδωλα, πρὶν ἀπ’τὸ ἔγκλημα, εἶναι ἕνας μονόλογος παρανοϊκοῦ, σκεπασμένος μὲ ἰδεοκρατικὴ πλατωνικὴ χλαμύδα… «ὁ Γεώργιος Γεμιστός –γράφει ὁ Παπαδιαμάντης- ἠθέλησε νὰ παίξῃ κατὰ τὸν χρόνον τοῦτον, τὴν παιδιὰν τοῦ Ἑωσφόρου» «Ὁ πνευματικὸς ἐγωκεντρισμὸς τοῦ Πλήθωνος τοῦ Γεμιστοῦ -γράφει ὁ Μπαστιᾶς – δὲν ἔχει τὸ ταίρι του στὴν πνευματικὴ ἱστορία τοῦ κόσμου. Ὁ διανοητικὸς ναρκισσισμός του δὲν ἔχει τὸ ὅμοιό του άνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὰ μέτρα ποὺ ἐπιστράτευε ἦτανε τὰ πιὸ σατανικά: Ἀπ’τὴν ἐξαγορὰ τῆς συνείδησης, ἀπ’τὸ ψέμμα, τὸν φόνο, ὡς τὴν ὑποκρισία. Ὁ Κωστῆς Μπαστιᾶς στὸ βιβλίο του, Παπαδιαμάντης, 1974, γράφει: «Ὁ Πλήθων ὁ Γεμιστὸς εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ ξεκαθαρισμένες ἑωσφορικὲς μορφές. Ἀμείλιχτος στέκει ἄντικρυ στὸν Πλήθωνα ὁ Παπαδιαμάντης. Εἶν’ἕνας ἀναντίρρητα παρανοϊκὸς, ὁ μεγάλος αὐτὸς σοφὸς καὶ νομοθέτης τῆς ἐποχῆς τῶν Παλαιολόγων. Εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τῆς πρωπατορικῆς περηφάνειας. Ψήλωσε σὲ τέτοιο ὕψος ὁ νοῦς του, ποὺ ἀποκοτᾶ νὰ πιστέψει πὼς εἶναι προορισμένος ν΄ ἀναμορφώσει τ’ἀνθρώπινο γένος, νὰ γκρεμίσει σὲ σκόρπια ῥημάδια τὴν θρησκεία τοῦ Ναζωραίου καὶ ν’ ἀποκαταστήσει τὸ παγανιστικὸ δωδεκάθεο. Εἶναι ὁ δεύτερος συνειδητὸς παραβάτης μετὰ τὸν πρῶτο, τὸν Ἰουλιανό. Εἶναι ὁ «εἰδὼς καὶ μὴ πιστεύων». Εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ Νιτσεϊσμοῦ καὶ τῆς χαρούμενης γνώσης. «Ἡ διολίσθησις τῆς δυτικῆς κοινωνίας πρὸς τὴν ῥασιοναλιστικὴ καὶ τεχνολογικὴ τερατουργία ἔχει τὶς ρίζες της στὴν κακοχωνευμένη σκέψη τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Καὶ ὑπεύθυνος γι’ αὐτό, εἶναι ὁ Πλήθων. Ὁ κατ’ἒξοχὴν εἰδικὸς τοῦ Μυστριώτου φιλοσόφου, ὁ Βέλγος François Masai, παρατηρεῖ: “Ἡ θρησκεία δὲν εἶναι γιὰ τὸν Πλήθωνα παρὰ τὸ ἀποτέλεσμα τετράγωνης λογικῆς (raison raisonnante) καὶ μάλιστα ὑπὸ τὴν πλέον κυνική της μορφή : τὸν πολιτικὸ ρεαλισμό (raison d’État). Ἡ μόνη ἀποστολὴ ποὺ τῆς ἔχει ἀνατεθῆ μέσα στὸ σύστημα εἶναι νὰ διαμορφώσῃ τοὺς πρακτικοὺς μύθους τῆς ἐπισήμου προπαγάνδας”. «Ἡ Δύσις βουλιάζει μέσα στὸν ἴδιο της τὸν ἑμετό, μετὰ ἀπὸ 500 χρόνια τρελῆς πορείας πρὸς τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία, τὸ ἀδιέξοδο καὶ τὴν ὁλικὴ καταστροφή· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὸ φοβερὸ τοῦτο δρᾶμα εἷναι ὁ ἴδιος ὁ Πλήθων».