Ἤδη, πρὸ τῆς σιϊτικῆς Ἰσλαμικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ Χομεϊνὶ τὸ 1979, ἐπὶ Σάχη, ποὺ ἦταν τότε ὁ καλύτερος σύμμαχος τοῦ Ἰσραὴλ σὲ ἀντίθεσι μὲ τοὺς Ἄραβες σουννῖτες, ἐγὼ ὡς θαυμαστὴς τοῦ εὑρισκομένου σὲ ἐξορία ἔξω ἀπὸ τὸ Παρίσι Χομεϊνί, ἐδίδασκα στοὺς φοιτητές μου ὅτι οἱ σιϊτες ἦσαν ἀπὸ τοῦ φυσικοῦ τους οἱ καλύτεροι σύμμαχοι τῶν Ἑβραίων. Ὅταν τὸ ἰρανικὸ καθεστὼς μὲ ἐκάλεσε ἐπισήμως τὸ 1989 νὰ παρευρεθῶ στὴν κηδεία τοῦ Χομεϊνὶ στὴν Τεχεράνη εἶχα ἔλθη σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἑβραϊκὴ κοινότητα τοῦ σιϊτικοῦ Ἰρὰν, στὶς διάφορες πόλεις τῆς χώρας καὶ εἶχα διαπιστώσει ὅτι σὲ ἀντίθεσι μὲ τὶς ἑβραϊκὲς κοινότητες στὶς ἀραβικὲς χῶρες, οἱ ἑβραῖοι τοῦ Ἰρὰν ἦσαν ἰκανοποιημένοι θεωρῶντας πὼς τὰ θρησεκυτικὰ δικαιώματά τους ἦσαν ἐξησφαλισμένα καὶ δὲν εἶχαν τὴν πρόθεσι νὰ μεταναστεύσουν. Ὁ σφοδρὸς ἀντιαμερικανισμὸς τοῦ καθεστῶτος τοῦ Χομεϊνὶ ἐστράφη τότε καὶ ἐνάντια στὸ Ἰσραὴλ ὡς ὁ κύριος σύμμαχος τοῦ ἀμερικανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ στὴν περιοχὴ καὶ ὄχι ἀπὸ ἀνθεβραϊσμό. Στὰ μαθήματά μου προέβλεπα πὼς κάποια στιγμὴ τὸ Ἰρὰν, μὲ ἤ χωρὶς σιϊτικὸ ἰσλαμικὸ καθεστώς, θὰ ἐπανήρχετο ὅπως ἐπὶ Σάχη στὴν ἰσραηλινὴ συμμαχία κατὰ τοῦ προπατορικοῦ σουννιτικοῦ ἀραβικοῦ ἐχθροῦ. Ὁ φόβος τοῦ Ἰσραὴλ νὰ ἐξαλειφθῇ ἀπὸ τὸν χάρτη ἀπὸ ἐνδεχομένη πυρηνικὴ ἰσχὺ τῆς Τεχεράνης παραμένει. Ἐδῶ ὅμως παρεμβαίνει ὁ ἀμερικανὸς πρόεδρος Δονᾶλδος Τράμβιος ποὺ ὁ ἴδιος καὶ ἡ οἱκογένειά του ἔχουν ἀποδείξει πὼς εἶναι ἐνθουσιώδεις ὑποστηρικτὲς τοῦ κράτους τῆς ἑβραϊκῆς Ἱερουσαλήμ. Ἐγὼ ὡς ὑποστηρικτὴς τοῦ τραμβισμοῦ ἀλλὰ καὶ ὡς ἕλλην χριστιανωρθόδοξος σιωνιστής, δηλαδὴ ὑποστηρικτὴς τοῦ συμπαντικοῦ ἑλληνισμοῦ (ἑλληνικὸς σιωνισμός), θεωρῶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ὁ καλύτερος σύμμαχος τοῦ ἑλληνικοῦ σιωνισμοῦ εἶναι ὁ ἑβραϊκὸς σιωνισμὸς αὐτὸν ποὺ μᾶς ἐδίδαξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν δρόμο τῆς Δαμασκοῦ. Στὴν ἀμερικανικὴ πολιτικὴ στὴν Μέση Ἀνατολὴ διαπιστώνουμε ὅτι ἡ ἀμερικανικὴ εἰσβολὴ τὸ 2003 στὸ Ἰρὰκ κατὰ τοῦ Σαντὰμ Χουσεϊν ἀπὸ τὸν Μποὺς τὸν Νεώτερο εἶχε ὡς ἀντικειμενικὸ ἀποτέλεσμα τὴν ἐνίσχυσι τοῦ χομεινικοῦ Ἰρὰν κατὰ τοῦ ἀραβικοῦ σουννισμοῦ. Στὸν πόλεμο Ἰρὰν- Ἰρὰκ, 1980-1988, οἱ ΗΠΑ ὑπεστήριξαν τὸν σουννίτη Σαντὰμ κατὰ τοῦ σιΐτου Χομεϊνὶ γιὰ νὰ καθαιρέσουν τὸ ἐπαναστατικὸ ἰρανικὸ καθεστὼς ἀλλὰ χωρὶς ἐπιτυχία παρὰ τὶς τεράστιες ἀπώλειες καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές. Κατόπιν αὐτοῦ οἱ ΗΠΑ τὸ 2003 ἐμαχαίρωσαν στὴν πλάτη τὸν σύμμαχό τους Σαντὰμ καὶ ἔβαλαν στὴν ἐξουσία στὴν Βαγδάτη σιϊτικὸ καθεστὼς σύμμαχο τῆς Τεχεράνης! Σήμερα, τὸ 2019, ἐγκαταλείπουν στὰ κρύα τοῦ λουτροῦ τοὺς συμμάχους τους Κούρδους, ἀφήνουν τοὺς Τούρκους νὰ εἰσβάλουν ἐναντίον τους, προωθῶντας τὰ ἰρανικὰ συμφέροντα! Πράγματι, τὰ τελευταῖα 150 χρόνια οἱ Κοῦρδοι ἀντιμετωπίζουν τὴν ἀντίθεση τοῦ Ἰρὰν ποὺ ἔχει σημαντικὸ κουρδικὸ πληθυσμὸ ἐντὸς τῶν συνόρων του ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο καὶ τὴν ἵδρυσι τῆς Τουρκίας, τοῦ Ἰρὰκ καὶ τῆς Συρίας, τὴν ἀντίθεσι καὶ τῶν τριῶν τελευταίων κρατῶν ποὺ ἐμπεριέχουν σημαντικοὺς ἀριθμοὺς Κούρδων. Κανένα ἀπὸ τὰ τέσσερα προαναφερθέντα κράτη δὲν ἔχουν συμφέρον νὰ ὑποστηρίξουν ἕνα μέρος ἤ τὸ σύνολο τοῦ κουρδικοῦ πληθυσμοῦ γιὰ αὐτονόμησι ἤ ἀνεξαρτησία εἰς βάρος τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητός τους καὶ τὸ Ἰσραὴλ ὅπως καὶ οἱ ΗΠΑ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ λάβουν αὐτὸ ὑπ’ὄψιν τους. Προδοσία στὴν διεθνῆ πολιτικὴ εἶναι ἔννοια χωρὶς νόημα διότι τὸ ἐδαφικὸ συμφέρον τοῦ κάθε κράτους πρωτεύει. Ἐπίσης ἡ μεγάλη δύναμις εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ προσαρμόζεται στὴν γεωπολιτικὴ τῆς κάθε περιοχῆς ὅπου δρᾷ. Συνεπῶς, νὰ κατηγοροῦνται οἱ ΗΠΑ γιὰ προδοσία τῶν Κούρδων δὲν ἔχει νόημα.
