Ὁ ἑλληνισμὸς δὲν ὑπῆρξε ποτὲ κράτος, δηλαδὴ ποτὲ κορμὶ παρὰ μόνον πνεῦμα ποὺ πάντα ὡς ἴδιο καὶ ἀθάνατο εἰσήρχετο σὲ σῶμα καὶ διαδοχικά, ὅταν τὸ σῶμα ἀπεβίωνε, σὲ ἄλλα σώματα ὑπὸ μορφὴν μετενσαρκώσεως. Στὴν Ἀρχαιότητα τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα μετενσαρκώνετο ταυτοχρόνως σὲ διάφορα σώματα, ποὺ ὠνομάζοντο πόλεις κράτη: Ἀθήνα, Σπάρτη, Ῥώμη καὶ σὲ ἑκατοντάδες ἄλλες πόλεις κράτη γύρω ἀπὸ τὴν Μεσόγειο, στὴν Μικρὰ Άσία καὶ τὴν Ἰνδία, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἡρακλέους, πολλὲς χιλιάδες χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Αὐτὸ ὠνομάσθη ἑλληνικὸς παγκοσμισμός. Ὁ Ἡρακλῆς, ὡς ὑπαρκτὸς ἥρως ὑπῆρξε ὁ μέγας συναθροιστὴς τῶν ἑλληνικῶν πόλεων κρατῶν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ ὥς τὴν Ἰνδία, πολὺ πρὶν ἀπὸ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο καὶ σὲ μεγαλύτερη ἔκτασι. Ὁ Ἀλέξανδρος ἐχρησιμοποίησε τὸ κέλυφος τοῦ Περσικοῦ Κράτους γιὰ νὰ ἐνσωματώσῃ μέσα του τὸ Ἑλληνικὸ πνεῦμα διεσπαρμένο μέσα στὰ κορμιὰ τῶν πόλεων κρατῶν. Ἔκτοτε τὸ κράτος ὡς οἰκουμενικὴ αὐτοκρατορία μὲ διαφορετικὰ ὀνόματα περιέλαβε τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα ὑπὸ τὶς διαδοχικὲς ὀνομασίες Περσικό, Ἀλεξανδρινό,Ῥωμαϊκό, Βυζαντινό, Ὀθωμανικό, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ 500 π.Χ. ἕως τὸ 1923 μετὰ Χριστόν. Τὸ ὑπὸ διαφορετικὲς ὀνομασίες κορμὶ τῆς οἰκουμενικῆς αὐτοκρατορίας ὑπῆρξε ἡ κατοικία τοῦ συμπαντικοῦ πνεύματος τοῦ ἑλληνισμοῦ. Δύο φορὲς οἱ Βάρβαροι Φράγκοι τῆς Εὐρώπης ἐπέτυχαν νὰ θανατώσουν τὸ κορμὶ τῆς οἰκουμενικῆς αὐτοκρατορίας καὶ νὰ τὴν διαμελίσουν, χωρὶς ὅμως νὰ θανατώσουν τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, τὸ 1204 καὶ τὸ 1923, πνεῦμα τὸ ὁποῖο ἀντιθέτως εἰσέβαλε καὶ στὸ ἰδικό τους κορμί τὸ 1453, χάρις στὸν Πλήθωνα. Τὸ 1821, οἱ Φράγκοι ἄρχισαν καὶ πάλι νὰ ξηλώνουν τὸ πουλόβερ τῆς οἰκουμενικῆς αὐτοκρατορίας ὅπως τὸ εἶχαν ἐπιτύχει τὸ 1204. Ἔτσι, ἕνα ἀπομεινάρι, ἕνα κουρέλι κορμιοῦ, ἀποσχισθέντος ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Αὐτοκρατορίας ἔγινε φῦλο συκῆς στοὺς ὄρχεις τῶν Φράγκων ποὺ τὸ ὠνόμασαν ἑλληνικὸ κράτος ἀλὰ ὅπου ποτὲ δὲν ἐκατοίκησε τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα γι’ αὐτὸ καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐχαρακτηρίσθη ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς Φράγκους, failed state (ἀποτυχημένο κράτος). Ὡς ἀποικία τῶν Φράγκων, αὐτὸ τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν ἔπαιρνε αὐτάρεσκες πόζες τύπου Γιάνη Βαρουφάκη τοῦ ξερόλα, ποὺ ἐπορεύθη σταδιακὰ ἀπὸ τὴν φαιδρὰ πορτοκαλέα τοῦ Ἀγγέλου Βλάχου στὴν Μεγάλη Ἰδέα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ 1922 ποὺ μετὰ τὴν διαδοχικὴ κατάδοσι ἐλαχίστων μεγάλων ἀνδρῶν τοῦ κρατιδίου ἀπὸ τοὺς Γραικύλους, τοὺς Καποδίστρια, Ἴωνα Δραγούμη, Ἄρη Βελουχιώτη καὶ Γεώργιο Παπαδόπουλο, τοὺς ὁποίους καὶ ἐδολοφόνησαν, ἔφθασαν νὰ περάσουν ἀπὸ ἀποτυχημένο κράτος σὲ νεκρὸ κράτος. Καὶ σήμερα τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα ἐξέρχεται βαθμηδὸν ἀπὸ τὸ νεκρὸ κορμὶ τοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν, ἔτοιμο νὰ ἀποδημήσῃ σὲ ἄλλο κρατικὸ κορμί. Ψάχνει τὸ κατάλληλο κορμί. Στὸν ὁρίζοντα προβάλλει πάλι κάποια αὐτοκρατορία. Ἴδωμεν!
19/08/2021
