Ἀπὸ χιλιάδες χρόνια ὁ πλανήτης μὲ ἐξαίρεσι τὴν Κίνα γοητεύεται ἀπὸ τὸ ὄνομα Σπάρτη. Ἡ ἄνοδος τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ ἡ ἵδρυσις μετὰ τὸ 1821 τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν μὲ βαυαρὸ βασιλέα ἐγκατεστημένο στὴν Ἀθήνα ὡς παραμορφωμένο κληρονόμο τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἀναδείξεως ἀργότερα τῆς Θεσσαλονίκης ὡς συμπρωτευούσης τοῦ ἀθηναϊκοῦ κρατιδίου, ἔβαλε στὸ περιθώριο τὴν θρυλικὴ Σπάρτη σὲ σημεῖο ποὺ ἐνῷ τὸ 1830 οἱ Βαυαροὶ ἐσχεδίασαν ὁμοίως τὶς μελλοντικὲς πόλεις Ἀθηνῶν καὶ Σπάρτης, σήμερα ἡ Ἀθήνα νὰ ἔχῃ πληθυσμὸ 4 ἑκατομμυρίων ἐνῷ ἡ Σπάρτη μόνον 18.000 κατοίκους. Ἐκτὸς Ἑλλάδος, ἡ λέξις Σπάρτη εἶναι μαγική. Ὅταν ὁ πλανήτης ἐπισκέπτεται τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο, κατηφορίζει πρὸς τὴν θρυλικὴ Σπάρτη καὶ μένει ἔκπληκτος ὅταν συναντᾷ μία ἤσυχη μικροαστικὴ μικρὴ πόλι χωρὶς τὸ ἀρχαῖο της μεγαλεῖο. Στὴν πολιτικὴ τοῦ κρατιδίου μόνον τελευταῖα τὸ κόμμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἐπικεντρώθηκε στὸν μῦθο τῆς Σπάρτης καὶ σήμερα πλέον μετὰ τὴν ἀποτυχία τοῦ ἰδεολογικοῦ αὐτοῦ κινήματος, ἐπανερχόμεθα στὴν κλασσικὴ διαμάχη Ἀθηνῶν-Θεσσαλονίκης μὲ ὑπόβαθρο τὴν Κωνσταντινούπολι, ποὺ ἀνατρέχει μὲν στὸν Μυστρᾶ, ὄχι ὅμως στὴν Σπάρτη. Ἐνώπιον τῆς τρομακτικῆς παρακμῆς τοῦ ἑλληνισμοῦ ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια, ἤδη ἀπὸ τὸ 146 π.Χ. ὅταν ἡ τρίτη μεγάλη ἑλληνικὴ πόλι, ἡ Ῥώμη, κατακτῶντας τὶς δύο ἄλλες τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Σπάρτης ποὺ εἶχαν ἐξασθενίσει ἀπὸ τὴν ἔκβασι τοῦ ἐμφυλίου πολέμου στὸν Ε΄ αἰῶνα π.Χ., τοῦ Πελοποννησιακοῦ, μᾶς ἀπεκάλεσε σωστὰ Γραικύλους καὶ ἔκτοτε ἐγίναμε Ῥωμαῖοι-Ῥωμηοί, μέχρι καὶ σήμερα, ἡ ὀνομασία Σπάρτη ἐπέρασε στὸν χῶρο τοῦ μύθου. Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ Χίτλερ στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες τοῦ Βερολίνου, ἀντὶ νὰ τιμήσῃ τὴν Σπάρτη ποὺ τόσο ἐθαύμαζε προσεκάλεσε ἀντὶ τοῦ Σπαρτιάτου ὁπλίτου, τὸν ἀθηναῖο βοσκὸ μὲ τὴν ἀρβανίτικη φουστανέλλα καὶ τὸν ἐτίμησε στὸ Βερολῖνο ἀγνοῶντας ὅτι ὁ πονηρὸς αὐτὸς Γραικύλος εἶχε ἀρπάξει τὸ 1896 τὸν τίτλο τοῦ ὀλυμπιονίκη μὲ ἐξαπάτησι, Ὅμως ὁ σπαρτιατικὸς μῦθος δύναται νὰ γίνῃ ὁ μῦθος τοῦ ΚΑ΄ αἰῶνος ποὺ θὰ ἀναγεννήσῃ ὄχι μόνον τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν ἑλληνισμὸ ἀλλὰ καὶ τὴν Εὐρώπη ὁλόκληρη καὶ τὸν κόσμο. Μετὰ τὴν πλήρη ἀποτυχία τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ποὺ λόγῳ ἀνικανότητος ἀπεμονώθη ἀπὸ τὰ ἄλλα συγγενικὰ κινήματα τῆς Εὐρώπης, εἰδικὰ δὲ ἀπὸ τὸ γαλλικὸ γκωλλικὸ κίνημα τῆς Μαρὶν Λεπέν, ἐμμένοντας, ὡς μαυρόασπρη γερμανικὴ φθαρμένη ταινία τοῦ 1933, σὲ παρωχυμένα σύμβολα καὶ σὲ ἐξ ἴσου παρωχημένα ἀντικομμουνιστικὰ καὶ ἀντισημιτικὰ μοναρχοφασιστικὰ συνθήματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἐμφυλίου πολέμου τοῦ 1943-1949 ποὺ ἐπέμενε νὰ ἀποκαλῇ γελοιοδῶς συμμοριτοπόλεμο, μόν η λύσις γιὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ σπαρτιατικοῦ μύθου ἀναγεννήσεως, εἶναι: α) Ἐγκαθίδυσις ὁλοκληρωτικοῦ κράτους κατεδαφίσεως τοῦ χειροτέρου ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ καθεστωτικὰ πρότυπα ποὺ κατέστρεψε ἐξ ἀρχῆς τὸ νεοελληνικὸ κρατίδιο τῶν Ἀθηνῶν, τὴν κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία. β) Μεταφορὰ τῆς ἑλληνικῆς πρωτευούσης ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν Σπάρτη, κατόπιν φαραωνικοῦ σχεδίου οἰκοδομήσεως τῆς σπαρτιατικῆς πόλεως σὲ μεγαλούπολι μὲ χρήματα θαυμαστῶν τοῦ σπαρτιατικοῦ προτύπου ἀπὸ ὅλον τὸν πλανήτη ,μέχρι καὶ τὴν Ἰαπωνία. γ) Οἰκοδόμησις στρατιωτικοῦ κράτους μὲ σημερινὸ πρότυπο τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἀπόκτησις ἀνεξαρτήτου ἑλληνικῆς πυρηνικῆς δυνάμεως. δ) Ἰδεολογικὴ ἀπόλυτη συνεργασία Σπάρτης καὶ Ἰσραήλ μὲ πρόωθησι σπαρτιατικοῦ σιωνισμοῦ νέας Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ μὲ στόχο τὴν ἐπικράτησι τοῦ σπαρτιατικοῦ ἤθους παγκοσμίως, ὄχι μὲ σύνορα, διότι ὁ ἑλληνισμὸς δὲν περικλείεται ἀπὸ σύνορα ὅσο ἐκτεταμένα καὶ νὰ εἶναι αὐτά (ἑλληνικὸς σιωνισμός) ε) Ἐπιβολὴ διὰ νόμου ἀμέσου ὑποχρεωτικῆς ἐπανόδου τῆς πολυτονικῆς γραφῆς καὶ σταδιακῆς καθιερώσεως ὡς ζωντανῆς γλώσσας τοῦ σπαρτιατικοῦ κράτους τῆς γλώσσας τοῦ Εὐαγγελίου, γλώσσας ὁλοκλήρου τῆς ἀπανταχοῦ χριστιανοσύνης, μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ διδασκαλία της ἀπὸ τὴν βρεφικὴ ἡλίκια καὶ τὴν πρώτη δημοτικοῦ μέχρι καὶ τὸ τέλος τῶν πανεπιστημιακῶν σπουδῶν, μὲ στόχο τὴν σταδιακὴ πλήρη ἀντικατάστασί τῶν ὑπαρχόντων πολλῶν μορφῶν τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας (νεοελληνική, δημοτική, καθαρεύουσα , ἀρχαία). στ) Ἡ σπαρτιατικὴ πολιτεία θὰ συμπεριλάβῃ ὁλόκληρο τὸ σημερινὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ δὲν θὰ εἶναι ἀποσχιστικό, ἁπλῶς θὰ μετατεθῇ ἡ πρωτεύουσα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν Σπάρτη καὶ τὸ ἑλληνικὸ κράτος θὰ μετονομασθῇ σὲ Σπαρτιατικὴ Πολιτεία.