497 – La condition humaine ἤ τὸ ἀνθρώπινο πεπρωμένο

Πολλὰ λέγονται τελευταῖα γιὰ τὴν μετάλλαξι τοῦ Τσίπρα σὲ ἀριστερὸ τοῦ χαβιαριοῦ. Στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ ἀνθρώπινη μετάλλαξι στὴν ὁποία εἴμεθα ὅλοι ἐπιρρεπεῖς. Διαφορετικὰ δύο λύσεις καὶ μόνον ὑπάρχουν καὶ οἱ δύο ἀπάνθρωπες: αὐτομαστίγωμα χριστιανικὸ ἤ κομμουνιστικό, στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἤ στὴν λενινιστικὴ κομμουνιστικὴ ὀργάνωσι. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις τείνεις πρὸς τὴν ἁγιοσύνη. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις θυσιάζεις τὴν οἰκογενειακὴ ζωή, γίνεσαι Στάλιν ἤ Σαβοναρόλα. Ἡ φασιστικὴ ὀργάνωσις ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλῃ τὴν κομμουνιστικὴ πειθαρχία, μὲ τὸν καιρὸ γίνεται καὶ αὐτὴ φασισμὸς τοῦ χαβιαριοῦ. Τελικὰ ὁ νεποτισμός, ἡ οἰκογενειοκρατία εἶναι φυσικὰ φαινόμενα διότι σὲ ποῖον θὰ ἐμπιστευθῇς περισσότερο ἀπὸ στὴν σάρκα ἐκ τῆς σαρκός σου ἤ στὸν ἀδελφοποιτό. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον σου εἶναι πιὸ φυσικὸς ὅταν ὑπάρχουν οἰκογενειακοὶ καὶ φιλικοὶ δεσμοὶ παρὰ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδικημένο. Προσωπικὰ ἠθέλησα νὰ ἀναρριχηθὼ στὸ ἐπίπεδο τῆς ὀρθοδόξου ἤ κομμουνιστικῆς ἁγιοσύνης ἀλλὰ ἀπέτυχα. Ὅμως τοὐλάχιστον ὁ θαυμασμός μου πρὸς τὸν Ῥοβεσπιέρρο μὲ ἀπέτρεψε ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ κατανάλωσι χαβιαριοῦ. Τάδε ἔφη Ζαρατοῦστρας.