Ὡς καρδία πάλλει ὁ ἑλληνικὸς παλμός. Βλέποντας γύρω μας λαοὺς σὲ διαφορετικὸ στάδιο πληθυσμιακῆς ἀναπτύξεως διαπιστώνουμε πὼς ὁ λαός μας φθίνει, συρρικνώνεται πληθυσμιακὰ καὶ διακρίνουμε ἀφανισμὸ τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς. Ἀλλὰ πολλοὶ δὲν γνωρίζουν πὼς ἔχουμε ἐλάχιστο σῶμα ὡς λεπτοασώματοι ἄγγελοι καὶ οὐσιαστικὰ εἴμεθα πνεῦμα. Ναί, εἴμεθα τὸ ἅγιον πνεῦμα τῆς οἰκουμένης ποὺ μέσῳ τῶν συνεχῶν μεταναστεύσεων καὶ τῆς κατοικήσεως ἐν μέσῳ αὐτοκρατοριῶν ποὺ δὲν ἱδρύσαμε ἐμεῖς ὅπως ἡ περσική, ἡ ῥωμαϊκή, ἡ βυζαντινή, ἡ ὀθωμανική, ὡς πνεῦμα καὶ μόνο ἐδιοικήσαμε. Λοιπόν, ὄχι μόνον ὡς λαὸς εἴμεθα ὀλίγοι σὲ ἀριθμὸ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ ὀλίγοι ποὺ εἴμεθα πάλι πολλοὶ εἴμεθα. Πέραν τῶν ἐθνικισμῶν τῶν μετρίων εἴμεθα «οἱ δύο τρεῖς» κατὰ Δραγούμη, ἑλληνοκεντρικοὶ καὶ δεσπόζουμε ἐπὶ τοῦ σύμπαντος.
