Ὁ σημερινὸς Ἕλλην δὲν διαβάζει Ἁγία Γραφὴ οὔτε ἀρχαίους φιλοσόφους. Γι’αὐτὸ καὶ ἐπαναλαμβάνει μηχανικὰ τὴν φράσι, «Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον» καὶ ἀμέσως μετὰ προσθέτει μἐ τὸν Παπαδάκη στὸ «Καλημέρα Ἑλλάδα» : «Πάντως δὲν εἴμεθα ὅλοι οἱ ἴδιοι». Ὅλοι οἱ Ἕλληνες, συμπεριλαμβανομένου καὶ ἐμοῦ, εἴμεθα καὶ διεφθαρμένοι καὶ ἐγκληματίες. Πορευόμεθα μεταξὺ τῶν δύο πόλων τοῦ ἀπολύτου διεφθαρμένου καὶ τοῦ ἀπολύτου ἐγκληματία. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ζῇς στὴν κοινωνία, ἐὰν εἶσαι ἀπολύτως δημοκράτης εἶσαι ἀπολυτως διεφθαρμένος καὶ ἐὰν εἶσαι ἀπολύτως λαοκράτης εἶσαι ἀπολύτως ἐγκληματίας. Ὁ φίλος μου ὁ Ῥόδης Ῥοῦφος, ὁ μακαρίτης διπλωμάτης καὶ συγγραφεὺς τοῦ μυθιστορήματος «Οἱ Γραικύλοι», μοῦ ἔλεγε ὅτι προτιμοῦσε νὰ ζῇ στὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχὴ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς ἐλευθερίας παρὰ στὴν κλασσικὴ ἐποχὴ τῆς σπαρτιατικῆς λαοκρατίας καὶ τοῦ ἐγκλήματος. Θέμα γούστου. Διαφορετικά, πάρε τὰ βουνὰ ἤ χώσου στὴν ἔρημο καὶ ὡς μοναχὸς ἐκτὸς κοινωνίας προσπάθησε τὸ ἀκατόρθωτο: νὰ ξεφύγῃς ἀπὸ τὴν διαφθορὰ καὶ τὸ ἔγκλημα. Τὸ ἀλφαβητάριο τοῦ ἤθους (καὶ πρὸς Θεοῦ ὄχι τῆς ἠθικῆς) εἶναι ἡ ἐξομολόγησις: Ναί, φταίω ἐγὼ καὶ μόνον ἐγὼ ὠς διεφθαρμένος καὶ ἐγκληματίας. Διαφορετικὰ εἶμαι ὁ σημερινὸς γραικύλος: «Δὲν φταίει ὁ Δῆμος, φταίει ἡ Περιφέρεια» ἤ «δὲν φταίει ἡ Περιφέρεια φταίει ὁ Δῆμος». Ἐγὼ προτιμῶ τὴν λαοκρατία τοῦ ΚΚΕ ἀπὸ τἠν δημοκρατία τῆς Νέας Δημοκρατίας διότι προτιμῶ τὸ ἔγκλημα ἀπὸ τὴν διαφθορά. Δηλαδὴ προτιμῶ τὸν Ῥοβεσπίερρο ποὺ ἔκοψε τὸ κεφάλι τοῦ διεφθαρμένου Δαντών άπὸ τὸν Δαντὼν ποὺ προτοῦ ἀποκεφαλισθῆ ἀνεφώνησε στὸν δήμιο: «Δεῖξε τὸ κεφάλι μου στὸν ὄχλο. Τὸ ἀξίζει!». Ἡ Ἑλλὰς θὰ δημιουργήσῃ ξανὰ ὅταν ἕνας ἥρως ἐπιβάλῃ σπαρτιατικὸ κομμουνισμὸ ποὺ στὸ λεξιλόγιό μου ἀποκαλῶ ἐθνικομπολσεβικισμό. Ὅταν εἶσαι ἐντεταγμένος στὴν ἀπόλυτη πειθαρχία τοῦ ΚΚΕ ἀδυνατεῖς νὰ πραγματοποιήσῃς τὸ ὅραμά σου νὰ διαφθαρῇς γι’αὐτὸ καὶ δὲν ἀκολούθησα τὶς σειρῆνες τῆς ἐξουσίας νὰ ἐμπλακῶ στὴν κοινοβουλευτικὴ πολιτικὴ δηλαδὴ στὴν διαφθορά. Προτιμοῦσα νὰ γίνω μοναχὸς ἐκτὸς κοινωνίας ἀλλὰ δὲν ἄντεξα. Ἕλληνα, ἔχεις νὰ ἐπιλέξῃς μεταξὺ τοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐγκληματία καὶ τοῦ Θεμιστοκλέους τοῦ διεφθαρμένου ἐκτὸς καὶ εἶσαι σὲ θέσι νὰ γίνῃς Διογένης, μοναχὸς ἐκτὸς κοινωνίας. Σήμερα εἶσαι ἁπλῶς γραικύλος. Σήκωσε τὸ ἀνάστημά σου καὶ βροντοφώναξε: Ναί, ἐγὼ φταίω γιὰ ὅλα, μαζὶ τὰ φάγαμε, καὶ κλαῦσε πικρὰ ἐνώπιον τοῦ ἐξομολογητοῦ σου στὴν ἐκκλησία τοῦ Θεανθρώπου.
