Ὁ Στάλιν ἔζησε ὅλην του τὴν ζωὴ ὡς ἀσκητής, ὡς ἁπλὸς στρατιώτης, μὲ μόνιμη σκέψη τὸν λαό του καὶ τὴν παγκοσμία ἐπανάσταση τοῦ σοσιαλισμοῦ, σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τοὺς πολιτικοὺς τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ ποὺ μόνο τους μέλημα εἶναι ὁ προσωπικός τους ἐμπλουτισμός. Ποτὲ δὲν προώθησε μέλος τῆς οἰκογενείας του, σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὶς οἰκογενειακὲς δυναστεῖες τῶν βουλευτῶν ὅπως τῶν Μητσοτάκηδων, τῶν Καραμανλήδων καὶ τῶν Παπανδρέου ποὺ ἀντεκατέστησαν τοὺς βασιλεῖς, γι’αὐτὸ καὶ εἶναι σφόδρα ἀντιβασιλικοί! Ἄν καὶ προσωπικὰ ἄθεος, ὁ Στάλιν ὑπεραμύνθη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καταπολεμῶντας τὸν οὐνιτισμὸ καὶ τὸν ῥωμαιοκαθολικισμό, σὲ σημεῖο μάλιστα ποὺ ὀρθόδοξοι Ῥῶσοι νὰ τὸν θεωροῦν ἅγιο ὅπως τὸν ἐπίσης μὴ χριστιανὸ Μέγα Κωνσταντῖνο. Ὑπῆρξε ἀπηνὴς ἐχθρὸς τοῦ χρήματος καὶ τοῦ βολέματος, γι’αὐτὸ καὶ οἱ συνεργάτες του, ἐπιρρεπεῖς στὴν διαφθορά, τὸν ἐφοβοῦντο ἐνῷ ὁ λαὸς τὸν ἐλάτρευε. Μέγας ἐγκληματίας ὅπως ὅλοι οἱ ἡγέτες αὐτοκρατοριῶν, ὅπως ἦταν καὶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι μονάρχες τοῦ Βυζαντίου, ἦταν δίκαιος ἀλλὰ ὄχι εὔσπλαγχνος. Τοῦ ἄρεσε νὰ παρομοιάζεται μὲ τὸν τσάρο Ἰβὰν τὸν Τρομερό. Οἱ νᾶνοι τῆς ἐξουσίας ποὺ τὸν διεδέχθησαν καὶ ὕβρισαν τὴν μνήμη του, ὅπως οἱ Χρουστσώβ, Γκορμπατσώβ καὶ Γιέλτσιν, ἁπλῶς ηὔξησαν τὸ ἀνάστημά του καὶ ἄξιος συνεχιστὴς του ἐμφανίζεται σήμερα ὁ Βλαδίμηρος Πούτιν. Ὡς ἐγκόσμιος ἀσκητής, ὁ Στάλιν ἔθεσε τὸ θέμα τῆς σχέσεως τοῦ ἀσκητοῦ μὲ τὴν ἐξουσία. Γιὰ μία γενικὴ θεώρηση τῆς σχέσεως ἐξουσίας, κράτους καὶ Ὀρθοδοξίας, παραπέμπουμε στὸ βιβλίο μου, Τὸ Βυζαντινὸ πρότυπο διακυβερνήσεως καὶ τὸ τέλος τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, Ἀθήνα, Ἔσοπτρον, 2001, 261 σελίδες . Δημήτρης Κιτσίκης (Ἐνδιάμεση Περιοχή-Τριμηνιαῖο περιοδικὸ γεωπολιτικῆς— Τεῦχος 46 – 2007)
19/08/2021
