Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἕνα σκέτο ὄχι, γι’αὐτὸ καὶ ὁ πρωθυπουργὸς Ἀλέξης Τσίπρας ἀπέρριψε τὴν κινεζικὴ πρότασι περαιτέρω μεγάλων ἐπενδύσεων τῆς Κίνας στὸν ἤδη ὑπὸ κινεζικὸ ἔλεγχο λιμένα τοῦ Πειραιῶς ἐπειδὴ τοῦ τὸ ἀπηγόρευσαν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες στὴν πλανητική τους οἰκονομικὴ ἀντιπαράθεσι μὲ τὸ Πεκῖνο. https://www.defence-point.gr/news/handelsblatt-o-tsipras-mplokarei-nees-ependyseis-ton-kinezon-ston-peiraia https://eurasiafuture.com/2019/03/29/china-increases-foreign-direct-investments-into-turkey/?fbclid=IwAR2tkkjwRsNtPIcvDORBEUlKOrmUNXEcegssclu-PHDseutMrB4rJ0jKjX4 Γιὰ νὰ γίνῃ μία τέτοια προσπάθεια ἀνεξαρτητοποιήσεως μίας μικρῆς χώρας σὰν τὴν Ἑλλάδα χρειάζεται, σὲ μία πρώτη φάσι, νὰ ἐπιλέξῃ νὰ ὑπηρετήσῃ ἀποκλειστικὰ μία ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις καὶ μόνον, τὴν ἰσχυρότερη (ὁ Τσίπρας ἐπέλεξε τῖς ΗΠΑ) καὶ σὲ μία δεύτερη φάσι, ἀφοῦ αὐξήσῃ σημαντικὰ τὴν ἰσχύ της μὲ τὴν ἀπόκτησι πυρηνικῆς βόμβας, νὰ ἐπιχειρήσῃ οὐδετεριστικὴ πολιτικὴ παίζοντας τὴν μία μεγάλη δύναμι κατὰ τῆς ἄλλης. Ἡ περίπτωσις τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Τουρκίας πρὸ τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου εἶναι χαρακτηριστική. Οἱ Ῥωμηοὶ ἀφοῦ ὑπεχρεώθησαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν κοινή τους οἰκία, τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, πρὸς ἀποκλειστικὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ἀπεφάσισαν νὰ δεχθοῦν νὰ γίνουν δουλικὸ προτεκτορᾶτο τῶν Ἄγγλων μὲ τὸ σκεπτικὸ τὸ ὁποῖο καθιέρωσε ἀργότερα ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ὅτι μεταξὺ τῶν Μεγάλων Δυνάμεως ἡ Ἀγγλία ἦταν κατὰ πολὺ ἰσχυροτέρα ὅλων τῶν ἄλλων ὡς παγκοσμία θαλασσία αὐτοκρατορία καὶ συνεπῶς ἔπρεπε ἡ Ἑλλάς, σὲ κάθε περίπτωσι πάντα νὰ εὑρίσκεται στὴν ἀποκλειστικὴ ὑπηρεσία τῆς Ἀγγλίας καὶ μόνον. Ἡ ἐπιλογὴ αὐτὴ τῆς χωρὶς ὅρους ὑπακοῆς στὴν ἰσχυροτέρα τῶν Μεγάλων Δυνάμεων οἰκοδόμησε τὸ πρῶτο κρατίδιο ἰσραηλινοῦ τύπου μέχρι τὴν πραγμάτωσι τῆς ἐδαφικῆς ἐξαπλώσεως τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος τοῦ 1919. Ὁ Βενιζέλος ἐστοιχιμάτιζε τυφλὰ καὶ πάντα στὴν ἀήττητη ἰσχὺ τῆς Ἀγγλίας καὶ ὅλα ἐπῆγαν κατ’ εὐχὴν μέχρι τὴν μικρασιατικὴ καταστροφὴ τοῦ 1922. Αἰφνίδιως ἐκείνη τὴν χρονιά, μετὰ ἀπὸ 100 χρόνια ἀνόδου, τὸ ἑλληνικὸ Ἰσραήλ κατέρρευσε. Ἀπέναντι του εὑρέθη ἕνας Τοῦρκος Λένιν, ὁ Μουσταφᾶ Κεμάλ ποὺ γιὰ πρώτη φορά, πολὺ πρὶν ἀπὸ τὸν Νάσερ στὴν Αἴγυπτο, ἐφήρμωσε μεγαλοφυῶς τὴν πολιτικὴ τοῦ οὐδετερισμοῦ, χρησιμοποιῶντας τὴν μία Μεγάλη Δύναμι κατὰ τῆς ἄλλης. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἐκράτησε πολύ. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κεμὰλ τὸ 1938 καὶ τὸ τέλος τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ἡ Τουρκία ἐπέστρεψε στὴν πολιτικὴ ὑπακοῆς πρὸς τὴν Μεγάλη Δύναμι ποὺ μετὰ τὴν πτώσι –ἐκείνη τὴν ἐποχή- τῆς Ἀγγλίας, ἀνεδείχθη ἡ Ἀμερική. Σὲ κατάστασι πιστοῦ ἀμερικανικοῦ προτεκτοράτου ἐπέτυχε νὰ αὐξήσῃ τὴν ἰσχύ της καὶ νὰ φθάσῃ στὰ πρόθυρα κατασκευῆς πυρηνικῆς βόμβας. Ἡ ἐπιτυχία της αὐτὴ ἔστριψε τὰ μυαλὰ τοῦ νέου ἡγέτου Ἔρντογαν ποὺ ἀπεφάσισε νὰ τὸ παίξῃ Νάσερ, οὐδετεριστής, μὲ προοπτικὴ ἴσως νὰ τὰ χάσῃ ὅλα. Στὶς 19 Μαρτίου 1929, ὁ Ἀνδρέα Μιχαλακόπουλος (βλ. σ.124-125 τοῦ βιβλίου περὶ Μεταξᾶ, τοῦ 2018, ἐκδόσεις Ἡρόδοτος) εἶχε γράψει στὸν πρωθυπουργό του τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο: «Χέρι ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ δαγκάσῃ πρέπει νὰ τὸ φιλίσῃ… Ὁ Μπρατιάνου [πρωθυπουργὸς τῆς Ῥουμανίας]…τὸν κατεῖχεν ἡ ὡραία πράγματι ἰδέα μιᾶς ὑπερηφάνου ἀνεξαρτησίας… Ἡ Ῥουμανία ἐπάλαισε ἀπεγνωσμένως κατὰ τὴν οἰκονομικήν της ἀπομόνωσιν καὶ ἐπιτέλους ἠναγκάσθη τὸ 1928 νὰ συμβιβασθῇ». Μήπως ὁ Τσίπρας ἔγινε σοφὸς καὶ… ὄχι προδότης;
