Σὰν τὸν μίτο τῆς Ἀριάδνης μεταξὺ Ἀθηνῶν καὶ Κρήτης ἔτσι καὶ ὁ μίτος μήκους καὶ φάρδους τῆς ἀσημένιας ὁλόσωμης εἰκόνος τοῦ ἀρχαγγέλου ταξιάρχου Μιχαὴλ τοῦ Πανορμίτου Σύμης, μίτο 368 ἑκατοστῶν (3 μέτρα 68) μὲ τὸν ὁποῖο ἐμέτρησα τὸ μέγεθός του ἐκείνη τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, 20 Ἰουλίου τοῦ 1996 καὶ τὸν ὁποῖο κρατῶ στὸν προσκέφαλό μου, μίτο ποὺ μὲ ἑνώνει μὲ αὐτόν, προσευχόμενος ἐνώπιόν του. Μὲ τὸν ἴδιο αὐτὸν μίτο, Ἕλληνες χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι καὶ Τοῦρκοι Ἀλεβῆδες ἑνώνουν πνευματικὰ τὸ Αἰγαῖο. Πράγματι, στὸ νησὶ τῆς Σύμης ἑδρεύει ἡ Μονὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ τοῦ Πανορμίτου ποὺ στὸν ΙΗ΄ αίῶνα ὑπῆρξε εὐνοούμενο μοναστήρι τῶν Ὀθωμανῶν σουλτάνων οἱ ὁποῖο καὶ τοῦ ἐδώρησαν σὲ πλήρη ἰδιοκτησία τὸ παραπλεύρως νησάκι τοῦ Ἁγίου Αἰμιλιανοῦ (ἑορτάζει στὶς 18 Ἰουλίου). Πλῆθος Ἀλεβηδῶν διέσχιζε τὸ στενὸ μεταξὺ τῆς Μικρασιατικῆς ἀκτῆς καὶ τῆς νήσου γιὰ νὰ προσκυνήσῃ τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ ὁ ὁποῖος μὲ ὑπεδέχθη μὲ θαυματουργὸ τρόπο ἐπὶ πολλῶν ἑβδομάδων τὸ 1996 μὲ τὴν γυναῖκα μου Ἄντα καὶ τὰ παιδιά μου Κρανάη καὶ Ἆγι, προσκεκλημένοι ἀπὸ τὸν τότε ἡγούμενο τῆς Μονῆς Γαβριὴλ καὶ τὸν γραμματέα του, νῦν ἀρχιμανδρίτου τῆς Μητροπόλεως Ῥόδου, Ἀθανασίου Μισσοῦ. Τὴν πρόσκλησι αὐτὴ τὴν εἶχε ὀργανώσει ὁ στενὸς φίλος τοῦ ἡγουμένου Γαβριὴλ καὶ κοινὸς μας φίλος, ὁ μακαρίτης Γιάννης Χατζηφώτης (1944-2006), ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Σεραφεὶμ, κατόπιν δὲ καὶ τοῦ Χριστοδούλου. Τὸ ἄθλιο καὶ ἄθρησκο πολιτικὸ κατεστημένο τοῦ ΠΑΣΟΚ κάθε χρόνο παρεβίαζε τὴν ἁγιότητα τῆς νήσου ὀργανώνοντας τὸ κομματικὸ πασοκικὸ ἐτήσιο συνέδριο τῆς Σύμης. Ὁ Πανορμίτης προστατεύει ἀπὸ ἀνέκαθεν τὸ Αἰγαῖο μας ἀπὸ τὴν κάθοδο τῶν Σλαύων. Ὁ ὁλόσωμος ἀρχάγγελος Μιχαὴλ Πανορμίτης κοινὸς ἅγιος Ὀρθοδόξων καὶ Ἀλεβηδῶν καὶ τῶν ψαράδων Ἑλλήνων καὶ Τούρκων εἶναι γνωστὸς γιὰ γιὰ πάμπολλα θαύματά του καὶ τὴν καθιέρωσι ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα τῆς ἀγγελολατρείας. Ὁ ἡγούμενος Γαβριὴλ μοῦ ἐδιηγήθη τὸν θαυματουργὸ τρόπο ὅταν παιδὶ στὸ Αἰγαῖο εὑρέθη ναυαγὸς στὸν πόλεμο κατόπιν βομβαρδισμοῦ στὸ πλοῖο τὸ ὁποῖο ἐπέβαινε καὶ ἡ μητέρα του τὸν ἔρριξε στὴν θάλασσα γιὰ νὰ σωθῇ καὶ ἐπάνω σὲ μία σανίδα ὁ ἀρχάγγελος Μιχαὴλ τὸν ὁδήγησε ἡμιθανῆ στὴν ἀκτὴ τῆς μονῆς του γιὰ νὰ τὸν τάξῃ. Ἰδοὺ τὶ ἔγραψα στὸ βιβλίο μου, Ἡ σημασία τοῦ μπεκτασισμοῦ-ἀλεβισμοῦ γιὰ τὸν ἑλληνισμό (Ἐκδόσεις Ἑκάτη, 2006), γιὰ τὴν ἀγγελοθρησκεία καὶ τὸν ἀλεβισμό: «Παρ’ὅλες τὶς προσπάθειες τῶν θεολόγων ὁ λαὸς τῶν χριστιανῶν ἐσυνέχισε ὄχι μόνον τὴν εἰκονολατρεία ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγγελολατρεία. Εἰδικὰ ἐσυνέχισε νὰ λατρεύῃ τὸν ἀρχάγγελο Μιχαὴλ ὄχι μόνον στὴν δυτικὴ Μικρασία ἀλλὰ παντοῦ μέσα στὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία. »Στὴν Κωνσταντινούπολι εἶχαν κτισθῆ 24 ἐκκλησίες ἀφιερωμένες στὸν θεσπέσιο αὐτὸ ἀρχάγγελο. Ἀκόμη σήμερα ἡ 6η Σεπτεμβρίου εἶναι ἀφιερωμένη σὲ θαῦμα τοῦ ταξιάρχου Μιχαὴλ στὶς Κολλοσὲς καὶ ἡ νῆσος Σύμη στὰ Δωδεκάνησα παραμένει στὸν ΚΑ΄αἰῶνα τὸ σημαντικώτερο κέντρο λατρείας τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ…ξεχωριστὸ προσκύνημα Ἑλλήνων ὀρθοδόξων καὶ Τούρκων Ἀλεβηδῶν. »Στὴν Σύμη σήμερα, ἐκτὸς τοῦ Πανορμίτου, ὑπάρχουν ἄλλα ὀκτὼ μοναστήρια ἀφιερωμένα στὸν ταξίαρχο Μιχαὴλ, δηλαδὴ ἐννέα συνολικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὰ ἐννέα ἀρχαγγελικὰ τάγματα» (σ. 56)