Στὸν Μεσοπόλεμο ἡ μεγάλη ἀντιδικία ὑπῆρξε μεταξὺ τῶν δύο μεγάλων ἐκφάνσεων τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ, κατὰ τῶν ὁποίων οἱ ἀντίπαλοί τους φιλελεύθεροι σοσιαλδημοκράτες εἶχαν ἐπιτύχει νὰ ξεσηκώσουν τοὺς ὀπαδούς των σὲ ἀλληλομισουμένους, ἀποκαλῶντας τοὺς μὲν ἀκροδεξιοὺς τοὺς δὲ ἀκροαριστερούς, προωθῶντας τὸν ἑαυτό τους σὲ δημοκράτες, προσπαθῶντας δὲ νὰ πείσουν ὅτι ἡ δημοκρατία ποὺ τόσο πολὺ ἀπεχθάνοντο οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοί μας, ἦταν τὸ καλύτερο πολίτευμα. Τὸ 1945 κατέρρευσε ὁ φασισμὸς καὶ τὸ 1989 κατέρρευσε ὁ κομμουνισμός. Ἡ διπλὴ αὐτὴ κατάρρευσι ἦταν ἡ μεγίστη προσφορὰ τοῦ φιλελευθερισμοῦ στὸν ἐθνικομπολσεβικισμὸ διότι ἐπέτρεψε στὶς δύο ὁλοκληρωτικὲς ἰδεολογίες ποὺ εἶχαν δραπετεύσει στὶς χῶρες τοῦ Τρίτου Κόσμου νὰ ἑνωθοῦν ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ καὶ μὲ ἐθνικομπολσεβικικὴ ἡγέτιδα τὴν Κίνα νὰ ἐπιστρέψουν ἡνωμένες στὴν Δύσι μὲ στόχο νὰ τὴν μεταλλάξουν καὶ αὐτὴ σὲ ἐθνικομπολσεβικική κοινωνία. Τὸ 2019 προβλέπεται λοιπὸν ὁ θρίαμβος τοῦ ἐθνικομπολσεβικισμοῦ πέραν τῶν ἐκφράσεων πολιτικῆς ὀρθότητος δεξιᾶς-ἀριστερᾶς καὶ δημοκρατίας καὶ τὸν καταποντισμὸ τῆς σοσιαλδημοκρατίας τοῦ Σόρος τῶν τραπεζῶν. Παντοῦ στὸν κόσμο ὑπερισχύει τὸ ἐθνικομπολσεβικικὸ πνεῦμα τοῦ ἀμερικανοῦ προέδρου Τραμβίου. Μὲ ἀρχὴ τὸν καστρισμὸ τῆς δεκαετίας τοῦ 1950, ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς ἐξηλίχθη σταδιακὰ σὲ τσαβισμό-μαδουρισμὸ καὶ μέχρι τὸν σημερινὸ τραμβιστὴ τοῦ Νότου, τοῦ Μπολσονάρου τῆς Βραζιλίας. Ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς τῆς τριτοκοσμικῆς Ἀργεντινῆς τῆς Ἐβίτα Περὸν δὲν ἀπεβίωσε ποτὲ στὴν Λατινικὴ Ἀμερική. Οἱ δημοσιογράφοι γαλουχημένοι μὲ τὸν σοσιαλδημοκρατικὸ μῦθο ἀριστερᾶς-δεξιᾶς συνεχίζουν νὰ μὴν καταλαβαίνουν τὶ ἐστὶ ἐθνικομπολσεβικισμὸς καὶ κολλημένοι στὸν ἀντιτραμβισμό τους ἀναλύουν μὲ φαντασιόπληκτο τρόπο τὰ συμβαίνοντα στὸν πλανήτη. (βλέπε: https://slpress.gr/diethni/apo-ton-fintel-ston-mpolsonaroy-i-metallaxi-tis-latinikis-amerikis/). Χαρακτηριστικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀντιμετώπισις ἀπὸ τοὺς δημοσιογράφους τῶν σχέσεων Τραμβίου μὲ τὴν ἐθνικομπολσεβικικὴ Βόρειο Κορέα.
