Τελικά, ὅλα τα βραβεῖα Νομπὲλ ἐκφράζουν τὸν ἱδρυτή τους, τὸν μεγαλοβιομήχανο, ἐφευρέτη τῆς δυναμίτιδος. Γι’αὐτὸ καὶ ὁ Σὰρτρ ἠρνήθη νὰ τὸ παραλάβῃ. Γι’αὐτὸ καὶ ὁ Ὀμπάμα ὁ Ἀφγανὸς καὶ ὁ Ἄλ Γκὸρ ὁ Γιουγκοσλαῦος, ἔκαμαν πόλεμο καὶ ἐδέχθησαν ὡς μεγάλη τιμή, τὸ βραβεῖο Νομπὲλ εἰρήνης, προερχομένου ἀπὸ τὸν καπιταλιστικὸ χῶρο τους. Στὸ βιβλίο μου, Dimitri Kitsikis, La montée du national-bolchevisme dans les Balkans, Paris, Avatar, 2008, ἔγραφα: “Ὁ ἀγγλοσαξονικὸς σατανισμὸς διέδωσε στὴν Δύση δύο καταστροφικὰ στοιχεῖα: τὸ ψεῦδος καὶ τὸν ἠθικισμό”(σ. 75). Τὴν ἔκφραση αὐτὴ τὴν εἶχα δανεισθῆ ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ συναδέλφου μου Pierre Brunel, Claudel et le satanisme anglo-saxon, Ottawa, Éditions de l’Université d’Ottawa, 1975, ὁ ὁποῖος ἐξηγοῦσε πὼς ὁ μέγας ποιητὴς Πὼλ Κλωντέλ (1868-1955) ἐθεώρει τοὺς Ἀγγλοσάξονες ὡς βασικὴ πηγὴ τοῦ δυτικοῦ σατανισμοῦ. Ὁ δὲ ἐθνικὸς ἱστορικὸς τῆς Γαλλίας Jules Michelet (1798-1874) εἶχε γράψει γιὰ τοὺς Ἀγγλοσάξονες: “Ἡ ὡραία καὶ σκοτεινὴ τους λογοτεχνία εἶναι σκεπτικιστική, ἑβραϊκή, σατανική, ἐν ὀλίγοις ἀντιχριστιανική”. Ὅταν τὸ 1999 ἐβομβαρδίσθη ἡ Γιουγκοσλαυΐα ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ καὶ ἐπετεύχθη ἐξ αὐτοῦ μείζονα οἰκολογικὴ καταστροφή, δηλητηριάζοντας τὸν Δούναβη μὲ πυρηνικὰ πολεμικὰ ἀπόβλητα, ὁ ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ (1993-2001) ἦταν ὁ Ἄλ Γκόρ, συνυπεύθυνος ἐγκληματίας πολέμου, ὅσο συνεπεύθυνος τοῦ Χίτλερ, στὶς δίκες τῆς Νυρεμβέργης, τὸ 1946, ὑπῆρξε ὁ Hermann Goering. Γιὰ ποῖον λόγο ἐνδιεφέρθη γιὰ τὸ περιβάλλον ὁ ἐγκληματίας πολέμου Ἄλ Γκὸρ, ποὺ ὡς πολιτικὸς τοῦ παγκοσμίου καπιταλιστικοῦ συστήματος ἐξυπηρέτει ἐξ ὁρισμοῦ κάθε μορφὴ βιομηχανίας εἰς βάρος τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς ἀνθρωπότητος; Αὐτὸς ὁ πολιτικὸς πού, μαζὶ μὲ τὸν πρώην πρόεδρο Μπὶλ Κλίντον ἐβομβάρδισε τοὺς ὀρθοδόξους Σέρβους, μὲ φανατικὸ μένος γιὰ 79 ἡμέρες, σκοτώνοντας χιλιάδες ἀμάχους καὶ καταστρέφοντας τὴν πολιτκὴ ὑποδομὴ καὶ τὸ περιβάλλον τους μὲ βόμβες καὶ μὲ ἀπεμπλουτισμένο οὐράνιο; Τὸ πρόσχημά τους ἦταν ἡ προστασία ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὰ ΜΜΕ, ἀπηχῶντας τὴν δειλία καὶ τὴν δολοφονικὴ ὑποκρισία τῶν ἡγετῶν αὐτῶν, ἀπεκάλεσαν τὴν σταυροφορικὴ τους ἐπίθεση “ἀνθρωπιστικὴ ἐπέμβαση”. Καὶ δὲν διερωτήθη κανεὶς γιατί τὸ ΝΑΤΟ ὑπεστήριξε μία ὀμάδα τρομοκρατῶν (ὁ ἀλβανικὸς Ἀπελευθερωτικὸς Στρατὸς Κοσσυφοπεδίου – UCK) ποὺ διετήρει στενὲς ἐπαφὲς μὲ τὸν Ὀσάμα Μπὶν Λάντεν. Γιὰ χρόνια ὁ Γκὸρ περιηγεῖτο παγκοσμίως, κηρύσσοντας τὸ εὐαγγέλιο τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς σὲ πανεπιστήμια, συνέδρια, τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς καὶ ἐφημερίδες. Στὸ βραβευμένο κινηματογραφικό του ἔργο, Μία ἄβολη ἀλήθεια (An Inconvenient Truth) ἔδειχνε μὲ γραφικὲς παραστάσεις καὶ ἐπιστημονικὲς ἀναφορὲς ὅτι ἡ θερμοκρασία τῆς γῆς εὑρίσκεται τελευταίως σὲ ἀπότομη ἄνοδο καὶ ὅτι ἡ αἰτία τῆς ἀνόδου εἶναι ἡ βιομηχανία. Περιέγραφε μὲ συγκλονιστικὸ τρόπο τὶς καταστρεπτικὲς συνέπειες ποὺ θὰ προέλθουν ἐξ αὐτοῦ, ὅπως ἡ τήξις τῶν παγετώνων, ἡ ἄνοδος τοῦ ἐπιπέδου τῆς θαλάσσης καὶ οἱ ἠπειρωτικῆς ἐκτάσεως πλημμῦρες. Τὰ ἀποκαλυφθέντα ἀρχεῖα φανερώνουν μία προμελετημένη, συστηματικὴ παραποίησι ἐπιστημονικῶν δεδομένων μὲ στόχο νὰ ἀποδειχθῇ ὅτι ἡ θερμοκρασία τῆς γῆς ἀναβαίνει μὲ ἐπιταχυνομένη ταχύτητα μετὰ τὸ 1960. Ἡ ῥύπανσις τοῦ περιβάλλοντος ποὺ καλεῖται νὰ ἀποτραπῇ μετατρέπεται σὲ ἐμπορεύσιμο προϊὸν καὶ ἔτσι δημιουργεῖται μία νέα ἀγορά, τὰ ἔσοδα τῆς ὁποίας ὑπολογίζονται νὰ εἶναι ἀπὸ δύο μέχρι δέκα τρισεκαμμύρια δολλάρια τὸ χρόνο – «ἡ μεγαλύτερη ἀγορὰ ἐμπορεύματος ἀπ’ ὅλες τὶς ἄλλες»– ἔτοιμη γιὰ πλήρη ἐκμετάλλευση ἀπὸ πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες καὶ τράπεζες. Τὸ χρηματιστήριο τοῦ ἄνθρακος ἀποτελεῖ ἐπίσης ἕνας τρόπος ἐλέγχου ἐπὶ τῶν ἐργατῶν. Ὁ περιορισμὸς ἐκπομπῆς ἀερίων θὰ περιορίσῃ τὴν παραγωγή, συνεπῶς καὶ τὶς θέσεις ὑπαλλήλων στὰ ἀντίστοιχα ἐργοστάσια, αὐξάνοντας περισσότερο τὴν ἀνεργία. Οἱ μικρὲς ἐπιχειρήσεις δὲν ἀντέχουν τὸν σφιχτὸ ζυγὸ τῶν πολιτικο-οἰκονομικῶν ρυθμίσεων. Ὁ Γιῶργος Παπανδρέου, ὡς οἰκοσοσιαλιστής, ὑπεστήριξε τὸν Ἄλ Γκόρ (ἄλλως “Al Carbon”- climate market mafioso), δηλώνοντας: “Ἡ πράσινη ἀνάπτυξη εἶναι τὸ μέλλον.Διότι εἶναι ἡ μόνη ἀναπτυξιακὴ ἐπιλογὴ ποὺ ἔχει ἡ χώρα μας, ἐὰν θέλῃ νὰ εἶναι ἀνταγωνιστικὴ ἀπὸ τὴ μιὰ μεριά, καὶ βιώσιμη ἀπὸ τὴν ἄλλη, σ’ἕνα ἐξαιρετικὰ δύσκολο ἀλλὰ γεμάτο μὲ προκλήσεις διεθνὲς περιβάλλον”. (Ἀπόσπασμα ἄρθρου, «Καπιταλισμὸς καὶ περιβάλλον», ἀπὸ τὸ τριμηνιαῖο περιοδικὸ Ἐνδιάμεση Περιοχή, τεῦχος 5, χειμῶνας 2009-2010)
19/08/2021
