Ἡ Γαλλία, παιδὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ, ζῇ ἕναν νέο Μάη τοῦ 68 καὶ τούτη τὴν φορὰ ὅπως τότε μὲ ἔγχρωμη ἐπανάστασι (σήμερα μὲ χρῶμα κίτρινο τῶν «κιτρίνων γιλέκων» ἐπὶ τῆς Λεωφόρου τῶν Ἠλυσίων Πεδίων) ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησι τῆς νέας Ἱωάννας τῆς Λωραίννης τῆς Γαλλίας, τὴν γαλάζια Μαρίν, ὑπερήφανη ἐθνικομπολσεβῖκα φασιστοκομμουνίστρια, μὲ τὴν προώθησι τοῦ ἐπαναστάτου οἰκοδόμου Δονάλδου Τραμβίου, κατὰ τοῦ τραπεζίτου τῶν Ῥότσιλντ, Ἐμμανουὴλ Μακρόν. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια, ἐγώ, παιδὶ τοῦ Μάη 68, ξαναβλέπω μέσα σὲ μόλις πενῆντα χρόνια τὸ παιδὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἡ Γαλλία τῶν ἀμετρήτων κοινωνικῶν ἐπαναστάσεων, νὰ ὀρθώνῃ καὶ πάλι τὸ ἀνάστημά της κατὰ τῆς δικτατορίας τοῦ φιλελευθερισμοῦ τῶν ὀνομαζομένων σκαιῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» τοῦ παγκοσμισμοῦ. Ἀθάνατη Γαλλία τοῦ Ῥουσσώ, κλίνω τὸ γόνυ εὐλαβικὰ ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου σου. Ὁ Κοραῆς εἶχε τελικὰ δίκαιο. Ἐνώπιον τῶν σημερινῶν Γραικύλων ὀρθώνεται ὁ νέος Ἕλλην, ὁ Γάλλος τῶν ῥουσσωϊκῶν ἀξιῶν.
