(17 Νοεμβρίου 2018 – Πρὶν ἀπὸ 6 χρόνια, ὡς ἱστορικὸς ἀλλὰ καὶ ὡς ἕλλην πολίτης τοῦ κρατιδίου, ἀναρτοῦσα στὴν ἱστοσελίδα μου, Ἐνδιάμεση Περιοχή, τὸ παρακάτω σημείωμα. Τὸ ψεῦδος στὴν Ἱστορία ποτὲ δὲν παραμένει ἀτιμώρητο. Ἡ τιμωρία ἠμπορεῖ νὰ ἀργῇ νὰ ἐπέλθῃ ἀλλὰ κάποια στιγμή, ὡς μπούμερανγκ, θὰ συντρίψῃ τὶς κεφαλὲς τῶν ἀχρείων, ἰδιαιτέρως δὲ τῶν δημοσιογράφων. Ἔτσι ἔγινε καὶ μὲ τὰ δυτικὰ ψεύδη τῶν σταυροφοριῶν πού, ἀκόμη καὶ τὸ 2018, ὁ Γάλλος δημοσιογράφος τοῦ Figaro, ὀνόματι Éric Zemmour, στὸ σημερινὸ εὐπώλητο (μπὲστ σέλλερ, στὴν Γαλλία), μὲ τίτλο, Destin français, τολμᾷ νὰ ὑποστηρίξῃ ὅτι τὰ φοβερὰ φραγκικὰ ἐγκλήματα τῶν σταυροφόρων ποὺ ἐσυνεχίσθησαν μὲ τὴν ἐξάπλωσι τοῦ δυτικοῦ ἐγκλήματος σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, μέσῳ τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ (ἔτσι ὅπως τὸ 1915 τὸν περιέγραψε ὁ Λένιν) ἠδύναντο νὰ παραμείνουν ἀτιμώρητα. Καὶ σήμερα, κατόπιν χιλίων χρόνων φοβερῶν φραγκικῶν ἐγκλημάτων ἡ Δύσις κατακλύζεται ἀπὸ Ἀνατολάς, ἀπὸ λαθρομετανάστες καὶ τζιχαδιστές, δίδοντας τὸ δίκαιο τέλος στὸ ἔκτρωμα ποὺ ὠνομάσθη Δύσις! Ἔτσι καὶ μὲ τὸ ψεῦδος τῆς ἐξεγέρσεως τοῦ Πολυτεχνείου. Ἡ Νέμεσις ἔρχεται. Δημήτρης Κιτσίκης) Ἐπιτέλους ἀρκετὰ! Ἡ κοροϊδία ἀρκετὰ ἐκράτησε, ἀρκετά! 39 ὁλόκληρα χρόνια [γράφοντας τὸ 2012]. Ἀναφέρομαι στὴν πλέον κορυφαία ἀηδιαστικὴ ὑποκρισία τῆς ἐπετείου τοῦ Πολυτεχνείου ὅπου παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ καταθέτουν λουλούδια δίπλα στοὺς κοινοβουλευτικοὺς ἐγκληματίες τῆς χώρας, γιὰ νὰ ἑορτάσουν ἀπὸ κοινοῦ μία ἐξέγερση ποὺ ἐπέτρεψε στοὺς τελευταίους νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν ἐξουσία. Ναί, ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός. Ναί δὲν ὑπῆρξαν θύματα τοῦ Πολυτεχνείου. Διαφορετικά, ποὺ εἶναι οἱ μαρμάρινες στῆλες τῶν ὀνομάτων τῶν πεσόντων ποὺ ὑπάρχουν σὲ ὅλα ἀνεξαιρέτως τὰ μνημεῖα τῶν πεσόντων τοῦ πρώτου καὶ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου; Ποὺ εἶναι οἱ μαυροφορεμένες μάνες τῶν πεσόντων; Τί σχέση ἔχει ἡ κεφάλα τοῦ φίλου μου ἱστορικοῦ Νίκου Σβορώνου (1911-1989), ποὺ ἐφιλοτέχνησε στὸ Παρίσι, πρὶν ἀναχωρήσῃ τὸ 1950, ὁ κομμουνιστὴς γλύπτης Μέμος Μακρῆς (1913-1993), ὁ ὁποῖος μετὰ τὸ Παρίσι εἶχε καταφύγει στὴν Οὑγγαρία; Ὅταν ἐπιστρέφοντας στὴν Ἑλλάδα, τοῦ ἐζητήθη νὰ φιλοτεχνήσῃ μνημεῖο γιὰ τοὺς οὐδέποτε πεσόντες τοῦ Πολυτεχνείου, ἀνέσυρε ἀπὸ τὸ ἀτελιέ του τὴν σκονισμένη προτομὴ τοῦ φίλου του Σβορώνου καὶ τὴν ἐσέρβιρε ὡς μνημεῖο πεσόντων! Ἀκριβῶς γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Μεταπολίτευση ἐβυθίσθη ὡς σάπιο καράβι στὸν πάτο τοῦ ὠκεανοῦ. Ἐμεῖς οἱ ἐπαγγελματίες ἱστορικοὶ ποτὲ δὲν θὰ δεχθοῦμε νὰ ἐξευτελισθοῦμε ἀναγνωρίζοντας ὡς ἀληθινὸ αὐτὸ τὸ τεράστιο ψέμα. Τελεία καὶ παῦλα. Δημήτρης Κιτσίκης, 17 Νοεμβρίου 2012
19/08/2021
