Τὸ πλοῖο δὲν ἐπισκευάζεται. Πρέπει ὅλοι μας νὰ τὸ ἀποφασίσουμε: ἐπειδὴ τὸ σημερινὸ πολιτικὸ σύστημα εἶναι διαλυμένο πρέπει νὰ τὸ στείλουμε στὰ παλιοσίδερα. Οὔτε γιὰ ἀνταλλακτικὰ δὲν κάνει πλέον. Ἡ σημερινὴ πολιτικὴ θέσι φέρνει ὄχι μόνον τὴν διάλυσι τοῦ συνόλου τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ καὶ τῆς οἰκογενείας μας μὲ διαζύγιο, στέλνοντας τὰ ἐλάχιστα παιδιά μας στὸ ἔγκλημα καὶ τὰ ναρκωτικά. Δὲν εἶναι σύμπτωσις ποὺ σήμερα «Τὸ Βῆμα» πουλάει τὶς Κυριακὲς βιβλία τοῦ Ντοστογιέφσκι. Ἡ Ῥωσσία πρὸ τῆς Μπολσεβικικῆς Ἐπαναστάσεως ἦταν βυθισμένη στὴν ἀπελπισία τῆς πλήρους διαλύσεως τῆς κοινωνίας τους. Οὐδεὶς Ῥῶσσος εἶχε τὸ κουράγιο νὰ πετάξῃ τὴν φιάλη τῆς βότκας ἀπὸ τὸ τραπέζι τῆς ταβέρνας ὅπου ἐκοίτετο, νὰ ἀρπάξῃ μαχαίρι καὶ νὰ σφάξῃ τὸν ταβερνιάρη. Ἡ βότκα εἶχε θολώσει τὸ μυαλό του, τοῦ εἶχε διαλύσει τὸν κύκλο τῶν φίλων του, εἶχε ἀπομακρύνει τὴν γυναῖκα του, εἶχε ἐκπορνεύσει τὰ παιδιά του. Στριβογύριζε κουτουλῶντας χωρὶς λύσι. Οὔτε νὰ αὐτοκτονήσῃ δὲν εὕρισκε κουράγιο. Μήπως ἀλλάζοντας τὸν ταβερνιάρη θὰ ἠδύνατο νὰ πίνῃ ὀλιγώτερο; Τὸ χυμένο αἷμα ἐλέκιαζε ἀπ’ἄκρην σὲ ἄκρη τὸ πάτωμα τῆς ταβέρνας ἀλλὰ αὐτὸς δὲν τὸ ἔβλεπε. Μόνον ἕνας Ῥῶσσος, ποὺ ἑσταδιοδρόμει στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη, στὸ Παρίσι, στὴν Γενεύη, στὴν Βέρνη, στὰ βουνὰ τοῦ ἑλβετικοῦ Jura, ὡς ἐπαγγελματίας ἐπαναστάτης, μὲ ἐλαχίστους πιστοὺς τὸ 1915, ἠτοίμαζε ἔνοπλο αἱματηρὸ πραξικόπημα ποὺ ἐπραγματοποίησε δύο χρόνια ἀργότερα. Ἀκροτηρίασε ἐδαφικὰ τὴν Ῥωσσία, ἔσφαξε ἀμέτρητα ἄθλια κορμιὰ ἀπελπισμένων Ῥώσσων κατεδάφισε τὴν ῥωσσικὴ κοινωνία καὶ παρέδωσε στὶς ἑπόμενες γενεές, μία ἰσχυρὴ καὶ ἀνεξάρτητη σταλινοπουτινικὴ χώρα. Σήμερα ἡ ἐπαναστατικὴ φασιστικὴ Ἀμερικὴ ὑπὸ τὸν Τράμβιο καὶ ἡ φασιστικὴ ἀνερχομένη νέα Εὐρώπη, ὑπὸ τὸν ἰδεολογικό της τραμβικὸ καθοδηγητή, τὸν Μπάννον, συμμαχεῖ μὲ τὴν μεταλενινινικὴ Ῥωσσία, στὴν προετοιμασία ἑνὸς πλανητικοῦ πυρηνικοῦ πολέμου κατὰ τῆς σοσιαλδημοκρατικῆς Κίνας.Ἡ τελικὴ ἀναμέτρησις, ὁ Ἀρμαγεδδών, θὰ πραγματοποιηθῇ στὸ Αἰγαῖο καὶ πουθενὰ ἀλλοῦ. Ὁ Τσίπρας, παρὰ τὸ ἀπελπισμένο ὕφος του, δὲν φαίνεται νὰ αὐτοκτονῇ. Ὁ Μητσοτάκης εἶναι ἔτοιμος νὰ ἀναλάβῃ τὴν θέσι τοῦ μελλοθανάτου ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ Σόρος χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐλπίδα ἐπιτυχίας. Ἡ σορὸς τῆς Μεταπολιτεύσεως κοίτεται καὶ βρωμᾷ βασανιστικά. Τὸ ἔγκλημα τοῦ Κωσταντίνου Καραμανλῆ τοῦ 1974 ἐπανόδου τῆς Δημοκρατίας πληρώνεται σήμερα. Καὶ ὅμως ἡ ὀργὴ τῶν θυμάτων τῶν πλημμυρῶν καὶ πυρκαγιῶν δὲν δύναται νὰ ξεσπάσῃ μέσα στὴν ταβέρνα τῶν μεθυσμένων. Ἐὰν δὲν ἔμφανισθῇ ὁ ἥρως-Χριστὸς γιὰ νὰ δώσῃ τὴν ἴδια τὴν ζωή του ἐν μέσῳ λουτροῦ αἵματος τῶν ἀμετρήτων διεφθαρμένων, θὰ ἐπιβληθῇ στὴν Ἀθήνα δικτατορία στρατηγῶν καὶ ὄχι ἐπαναστατικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Τὸ καράβι θὰ βουλιάξῃ μὲ ξένο καπετάνιο, ἐν μέσῳ τοῦ ἀμερικανοκινεζικοῦ Ἀρμαγεδδῶνος τοῦ Αἰγαίου.
19/08/2021
