Οἱ προεδρικὲς καὶ κοινοβουλευτικὲς ἐκλογὲς ποὺ ὁ Ἔρντογαν ὑπεχρεώθη νὰ προκηρύξῃ ἐσπευσμένως γιὰ τὶς 24 Ἰουνίου, σηματοδοτεῖ τὴν τρίτη προσπάθεια τῶν ΗΠΑ νὰ πάρῃ τὸ κεφάλι τοῦ μισητοῦ γιὰ τὴν Οὐάσιγκτων τούρκου προέδρου. Στὴν ἀρένα τῆς ταυρομαχίας ὅπου ὁ ταῦρος Ἔρντογαν πληγώνεται συστηματικά, ἀπὸ τὸ 2013, ἀπὸ τὸν ἀμερικανὸ ταυρομάχο, εἶχε ἐπέλθει ἡ πρώτη ἐπίθεσι θανατώσεώς του μὲ τὴν ἐκτόξευσι ἀπὸ τὸν ὑποχείριο τῶν Ἀμερικανῶν Φετουλλὰχ Γκϋλέν, ὁ ὁποῖος αἰφνιδίως ἐκατηγόρησε γιὰ διαφθορὰ τὴν οἰκογένεια τοῦ πρώην πνευματικοῦ του μαθητοῦ Ἔρντογαν. Μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς πρώτης αὐτῆς ἐπιθέσεως ἠτοιμάσθη ἡ δεύτερη, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς μου στὴν Τουρκία, τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2016, μὲ τὴν προετοιμασία δολοφονίας του καὶ τὴν ἀντικατάστασί του ἀπὸ τὴν Μερὰλ Ἄκσενερ, ὅπως εὐθὺς ἀμέσως εἶχα ἀποκαλύψει δημοσίως στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ τοῦ Star.(Σήμερα δὲ τὰ κατευθυνόμενα δυτικὰ ΜΜΕ ἐσφύριξαν μετ’ἐπιτάσεως τὸ ὄνομα τῆς κατ’αὐτοὺς «λύκαινας» Μεράλ, στὰ ἑλληνικὰ τηλεοπτικὰ τσιράκια τους γιὰ νὰ δυνηθῇ νὰ προφέρῃ τὸ ὄνομά της καὶ ὁ Χατζηνικολάου)! Τὴν Ἄκσενερ εἶχαν ἐπιλέξει οἱ Ἀμερικανοὶ ἐπειδὴ ἦταν γυναῖκα καὶ φασιστρία, προερχομένη ἀπὸ τὸ κόμμα τῶν Γκρίζων Λύκων. Γι’αὐτὸ καὶ μετὰ τὴν δεύτερη ἀμερικανικὴ ἀποτυχία μέσῳ τοῦ πραξικοπήματος τῆς 16ης Ἰουλίου 2016 καὶ τὴν ἀποχώρησι τῆς Ἄκσενερ ἀπὸ τὸ MHP καὶ τὴν ἵδρυσι ἰδικοῦ της κόμματος, τοῦ Iyi Parti, ὁ Ἔρντογὰν ἐβιάσθη νὰ κλήσῃ ἐκλογικὴ συμφωνία μὲ τὸν ἡγέτη τοῦ ΜΗΡ, Μπάχτσελι, γιὰ νὰ ἀποδυναμώσῃ τὴν Ἄκσενερ. Τότε, μετὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ Ἔρντογαν στὸ Ἀφρίν στὶς ἀρχὲς τοῦ 2018,ποὺ ἐθεωρήθη παγίδα ἐγκλωβισμοῦ τοῦ Ἔρντογαν, οἱ ΗΠΑ ἐξήπλωσαν μεθοδικὰ τὰ δίκτυά τους στὸ Αἰγαῖο μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ἐμπίστου τους φίλου ἀπὸ παλιά, ἕλληνος ὑπουργοῦ Ἀμύνης Πάνου Καμμένου, ὁ ὁποῖος συστηματικά, παίζοντας τὸν ῥόλο πικαδόρου ταυρομαχίας, ἐκνευρίζοντας μὲ τὰ τρυπήματά του τὸν πληγωμένο τουρκικὸ ταῦρο, ποὺ φθάνοντας στὸ σημεῖο ἐκρηκτικῆς τρέλλας, ὑπεχρέωσε τελικὰ νὰ μεταθέσῃ τὶς ἐκλογές του ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2019 στὸ Ἰούνιο τοῦ 2018! Καὶ στὸ βάθος ἡ Ἄκσενερ καὶ … ἡ Χρυσῆ Αύγή! Βεβαίως ἡ Ἀμερικὴ μὲ τὰ τσιράκια της τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως λογαριάζει χωρὶς τὸν ξενοδόχο, τὸν Ἔρντογαν, ὁ ὁποῖος λόγῳ τῶν ἐπανειλημμένων κτυπημάτων ποὺ τοῦ ἔχουν καταφέρει ἔχει ἀναδειχθῆ σκληρὸς μαχητής, μὴ ἔχοντας σὰν τὸν πληγωμένο ταῦρο, τίποτα πλέον νὰ χάσῃ : θάνατο ἤ μάχη μέχρι ἐσχάτων. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, μὲ ὅλην αὐτὴν τὴν ἀπρόσμενη ὑποστήριξι ποὺ λαβαίνουμε σήμερα ἀπὸ Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη, ἡ νίκη θὰ εἶναι γλυκεῖα ἀλλὰ γιὰ πόσον καιρό; Διότι, ὅπως καὶ στὸ 1919, θὰ τὴν χρωστᾶμε στοὺς ξένους. Κατόπιν αὐτοῦ μήπως ἐπέλθῃ τὸ 1922!
