Ὁ τοῦρκος πρωθυπουργὸς ἐπανέλαβε τὸ σύνηθες ἐπιχείρημα τῆς Ἀγκύρας, βασισμένο στὸ ποσοτικὸ στοιχεῖο τοῦ πληθυσμοῦ, ὅτι «ἡ Ἑλλὰς εἶναι τόσο μικρὴ ποὺ δὲν χρειάζεται νὰ τῆς δίνουμε σημασία». Οἱ τοῦρκοι μουσουλμᾶνοι, ὅπως καὶ οἱ ἕλληνες ὀρθόδοξοι διαβάζουν τὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ γνωρίζουν τὸ ἐπεισόδιο μεταξὺ τοῦ μικρόσωμου Δαυΐδ καὶ τοῦ μεγαλόσωμου Γολιάθ, χωρὶς ὅμως νὰ ἐννοήσουν ὅτι οἱ στολὲς παραλλαγῆς δὲν κερδίζουν τὸν ἀγῶνα. Πάντα τὸ πνεῦμα Δαυΐδ ὑπερισχύει τῆς ὕλης Γολιάθ. Καὶ ὅσο ὑπῆρξε αὐτοκρατορικὸ μεγαλεῖο στὸ Αἰγαῖο ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου, αὐτὸ ὠφείλετο στὸ πνεῦμα, δηλαδὴ στὸν ἑλληνισμό. Ἀπὸ τὸ 1910 στὸ 1923 ἀπετύχαμε οἰκτρῶς διότι ἀκολουθῶντας τὸν ἑλληνοφράγκο Βενιζέλο θελήσαμε νὰ μιμηθοῦμε τὴν ὕλη τῶν Δυτικῶν ἀποικιακῶν Δυνάμεων καὶ ἀπὸ 7 ἑκατομμύρια ποὺ εἴμεθα τὸ 1923 ἔναντι τῶν 11 ἑκατομμυρίων Τούρκων, εἴμεθα τὸ 2018, 11 ἑκατομμύρια ἔναντι 80 ἑκατομμυρίων Τούρκων. Ἀλλὰ ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἐμεγαλούργησε, ὡς δισχιλιετῆ συνέχεια τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς ὅσο ὑπῆρχε μέσα της τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα καὶ ὅσο ἡ ἑλληνωρθοδοξία ἐπηρέασε τὸ ἑλληνοϊσλάμ. Κατέρρευσε δέ, καὶ στὶς δύο ὄχθες τοῦ Αἰγαίου, ὅταν ἐπεβλήθη ὁ δυτικότροπος ὑλισμός. Τὸ μικροκράτος τοῦ Ἰσραὴλ παραμένει σήμερα ὁ πνευματικὸς Δαυΐδ καὶ τὸ νεφέλωμα τοῦ Ἰσλὰμ εἶναι ὁ σωματώδης Γολιάθ, γι’αὐτὸ καὶ τὰ ἐλάχιστα ἑκατομμύρια τῶν ἑβραίων ὑπερτεροῦν τῶν ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων. Οἱ Παλαιστίνιοι τῆς Γάζας μὲ στολὲς στρατιωτικῆς παραλλαγῆς, ἀντιγράφοντας τὶς πετροσφενδόνες τοῦ Δαυΐδ γιὰ νὰ μᾶς ξεγελάσουν, δὲν δύνανται νὰ ἐξουδετερώσουν τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια ὅτι ὁ πραγματικὸς ἑβραῖος Δαυΐδ, ἀνεστήθη ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὰ χαλάσματα τῆς γενοκτονίας τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου σὲ πυρηνικὴ δύναμι. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀκολουθῶντας τὰ ὑποκριτικὰ διδάγματα τῶν Φράγκων, ἀπεμπολήσαμε τὴν ἑλληνοτουρκικὴ Ῥωμηοσύνη βασισμένη στὴν Αὐτοκρατορία, ἐγκαταλείψαμε ὡς ἄπετρη τὴν σφενδόνη τοῦ Δαυΐδ καὶ ἀφήσαμε τὸν ἑλληνογενῆ Ἔρντογαν νὰ μεταμορφωθῇ σὲ Γολιάθ. Μόνη σωτηρία γιὰ τὸν ἑλληνισμό, ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴν φοβερὴ γενοκτονία ποὺ ὑπέστημεν ἀπὸ τοὺς Φράγκους, νὰ γίνουμε πνευματικὸ Ἰσραὴλ μὲ πυρηνικὴ δύναμι, μὲ ἰδικό μας Ἄκκουγιού. Ἤδη, πρὶ ἀπὸ 21 χρόνια, στὸ τεῦχος 5, Φθινοπώρου τοῦ 1997, τοῦ τριμηνιαίου μας περιοδικοῦ, «’Ενδιάμεση Περιοχή», ἐγράφαμε, ὑπὸ τὸν τίτλο, «Ἡ ἀνάγκη ἑλληνικῆς πυρηνικῆς ἰσχύος καὶ τὸ ψέμα τοῦ Τσερνομπίλ», γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὴν μαλάκυνσι τοῦ μυαλοῦ μας στὴν ὁποία μᾶς ὑποβάλουν οἱ ἐθνοκάπηλοι δημοδιδάσκαλοι (ἄν σᾶς μαλακίζουν οἱ δάσκαλοι, πνῖχτε τους μᾶς συνεβούλευε τὸ 1910, ὁ Ἴων Δραγούμης), ἀφήνωντάς μας μὲ τὸ καριοφίλι τοῦ Κολοκοτρώνη ὡς Κοσοβάροι καὶ Κοῦρδοι τῆς Πελοποννήσου: «Χρειάζεται νὰ δοθῇ τέλος στὴν μοιρολατρικὴ παραίτησι τοῦ Ἕλληνος στὶς βουλὲς τῆς δυτικῆς εὐδαιμονίας. Ἡ ἑλληνικὴ αὐτάρκεια εἶναι δυνατὴ μὲ ἑλληνικὴ ἄμυνα καὶ ἑλληνικὴ πυρηνικὴ ἐνέργεια. Φθάνει νὰ ἐμφανισθοῦν Ἕλληνες ποὺ θὰ τολμήσουν νὰ πράξουν».
