410-Τὸ χιλιόχρονο πλανητικὸ μυστήριο τοῦ ἀθιγγανισμοῦ

α) Ἡ σημασία τοῦ νομαδισμοῦ Τὸ χαμηλὸ ἐπίπεδο κατανοήσεως τῶν προβλημάτων τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τοὺς αὐτοαποκαλουμένους πολιτισμένους πολίτες τῶν πόλεων, ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβη τὸ βασικὸ θεώρημα συγκροτήσεως πολιτισμοῦ ποὺ ὑποχρεωτικὰ συνίσταται στὴν σύνθεση, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, τοῦ νομαδικοῦ μὲ τοῦ ἑδραίου πληθυσμοῦ. Συνεπῶς οἱ νομάδες εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικοὶ γιὰ τὸν πολιτισμό, ὅσο και οἱ ἑδραῖοι κάτοικοι τῶν πόλεων καὶ τῶν χωριῶν, διότι χωρὶς τοὺς νομάδες ὅπως χωρὶς τοὺς ἀγρότες δὲν θὰ ὑπῆρχε πολιτισμὸς ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔνδειξη ὅμως τῆς ὑπαναπτύξεως τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν εἶναι ἡ παντελῆς ἔλλειψη προγράμματος διασφαλίσεως τῆς εὐημερίας τῶν ἀθιγγάνων τῆς χώρας μέσα στὸν σεβασμὸ τοῦ τρόπου ζωῆς τους καὶ χωρὶς προσπάθεια ἀφομοιώεώς τους στὸν ἑδραῖο πληθυσμό. Πέραν λοιπὸν ἀπὸ τὸ γενικὸ πρόβλημα συμβιώσεως νομάδων καὶ μὴ νομάδων ὑπάρχει ἡ ἐπιβίωση διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἑνὸς ἑνιαίου πλανητικοῦ νομαδικοῦ λαοῦ, τοῦ λαοῦ τῶν ἀθιγγάνων. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι μεταξὺ τῶν κορυφαίων θεμάτων, ὅπως αὐτὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ποὺ ἀγνοοῦνται παντελῶς ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ κοινὴ γνώμη, εἶναι καὶ τὸ θέμα τῆς προσαρμογῆς τῶν τσιγγάνων στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Ποῖος Ἕλλην τῶν πόλεων ἔχει ζήσει ἤ συγκροτήσει οἰκογένεια μὲ ἀθίγγανο; Ὅταν γίνεται λόγος γι’αὐτὸν εἶναι γιὰ νὰ παραπονεθῆ ὁ μέσος πολίτης ὅτι ὁ ἀθίγγανος δὲν ἀφομοιώνεται στὸν φυσικὸ τρόπο ζωῆς τοῦ ἑδραίου πληθυσμοῦ. Ἀντὶ τὸ κράτος νὰ τοὺς βοηθήση νὰ παραμείνουν νομάδες ἀξιοποιώντας τὸν τρόπο ζωῆς τους πρὸς ὄφελος τῶν παιδιῶν τους καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἱδρύοντας σχολεῖα καὶ κοινωνικὲς ὑπηρεσίες γιὰ νομάδες, ἐνθαρρύνοντάς τους νὰ ἐκλέξουν ἀντιπροσώπους στὴν Βουλὴ καὶ στὰ συμβούλια τῶν δήμων καὶ σὲ ὅλα τὰ ἄλλα ἀντιπροσωπευτικὰ σώματα, τοὺς ἀντιμετωπίζουν ὡς κοινωνικὸ βάρος καὶ ὡς ἀνεπιθυμήτους. Καὶ ὅμως στὴν πλούσια καθημερινὴ ἐγκληματικὴ δράση τοῦ Ἕλληνος πολίτου ὁ ἀθίγγανος συμμετέχει ἐλάχιστα. Ἀντιθέτως μᾶς δίδει παράδειγμα πρὸς μίμησιν ἀνεξαρτησίας, ἐλευθερίας, ἀφοσιώσεως στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὴν παράδοση καὶ θὰ ἠδύνατο μὲ τὴν βοήθεια τῆς πολιτείας νὰ ἀναδείξη μεγάλους ἄνδρες καὶ μεγάλες γυναῖκες στὸν τομέα τοῦ πνεύματος, τῆς ἐπιστήμης, τῆς λογοτεχνίας καὶ τῆς πολιτικῆς. Ἴσως ἡ Ἑλλὰς νὰ εἶχε ἐπιτύχει περισσότερο ἐὰν διοιηκεῖτο ἀπὸ νομάδες ἀθιγγάνους. β) Μία παγκόσμια διεθνιστικὴ διασπορὰ ἀπὸ Ἀρίους Ἐνῷ γνωρίζουμε μὲ ἀκρίβεια τὴν προέλευση τοῦ ἑδραίου πληθυσμοῦ τῆς ἑβραϊκῆς, κινεζικῆς καὶ ἑλληνικῆς διασπορᾶς, ἡ προέλευση τοῦ λαοῦ τῶν ἀθιγγάνων παρέμεινε ἐπὶ αἰῶνες σκοτεινή. Σήμερα γνωρίζουμε πλέον ὅτι ἡ χώρα προελεύσεώς τους εἶναι ἡ Ἰνδία. Τὸ σίγουρο δὲ εἶναι ὅτι πρόκειται περὶ Ἀρίων ἰνδοευρωπαίων στὴν πλέον καθαρὴ φυλετική τους μορφή καὶ ἔτσι δίδουν τὴν τρανὴ ἀπόδειξη τοῦ πρωτογονισμοῦ τῶν δυτικῶν ἰδεολογιῶν. Διότι ὁ γερμανικὸς φυλετικὸς ἐθνικοσοσιαλισμὸς τοῦ Γ΄ Ράϊχ μεταξὺ τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων ἔστειλε στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως τοὺς ἀθιγγάνους, δηλαδὴ τοὺς μόνους καθαροὺς καὶ σίγουρους ἰνδοευρωπαίους Ἀρίους μὲ στόχο νὰ καθαρισθῆ φυλετικὰ ὁ γερμανικὸς λαὸς ἀπὸ τοὺς μὴ Ἀρίους, ἐπειδὴ ἐθεώρουν τοὺς ἀθιγγάνους ἄκρως νοθευμένους! Καὶ ὅμως οἱ ἀθίγγανοι ἐπὶ αἰῶνες παντρεύονται κατὰ τὸ πλεῖστον μεταξύ τους καὶ γνωρίζουν σχετικῶς ὀλίγες ἐπιμιξίες. Οἱ ἀθίγγανοι λοιπόν, ἄν καὶ σήμερα εἶναι διεσπαρμένοι σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, προέρχονται ἀπὸ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ καὶ γενικότερα ἀπὸ τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, μεταξὺ Ἰνδοῦ ποταμοῦ καὶ Ἀδριατικῆς θαλάσσης. Μὲ ἄλλα λόγια, δὲν εἶναι οὔτε Δυτικοί, οὔτε Ἀνατολικοί, ἀλλὰ Ἐνδιαμεσοπεριοχῖτες. Ἔχουν δὲ τεραστία σημασία γιὰ τὴν παγκοσμία Ἱστορία διότι: 1) Ἀποδεικνύουν τὴν ὕπαρξη τῆς ἀρίας φυλῆς, ἡ ὁποία στὸν ΙΘ΄ αἰῶνα ἐβασίζετο μόνον στὶς ἔρευνες τῶν γλωσσολόγων καὶ μὲ μόνη τὴν ὑπόθεση ὅτι ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε ἀρχικῶς μία -μὲ διαλέκτους μὲν ἀλλὰ ἑνιαία- ἰνδοευρωπαϊκὴ γλῶσσα (τὰ ἑλληνοσανσκριτικά), λογικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ὁμιλῆ καὶ ἕνας ἑνιαῖος λαός, ὁ ἰνδοευρωπαϊκός. Ὁ λαὸς αὐτὸς εἶναι οἱ ἀθίγγανοι. 2) Ἀποδεικνύουν τὴν ὕπαρξη μεταναστευτικοῦ δρόμου τῶν ἀθιγγάνων ἀπὸ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ στὴν Ἀδριατικὴ ποὺ εἶναι τὸ πολιτισμικὸ ἀντίστοιχο τῆς οἰκονομικῆς ὁδοῦ τῆς μετάξης ἀπὸ τὴν Κίνα στὴν Μεσόγειο. Ἐξηγεῖ τὴν διάδοση τῆς ἑλληνοϊνδικῆς γνώσεως τῶν φιλοσοφιῶν καὶ τῶν θρησκειῶν, εἰδικὰ δὲ τοῦ μέχρι στιγμῆς μυστηρίου τῶν ἰνδικῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ Χριστοῦ τῆς μὴ βίας καὶ τῶν πιθανῶν ταξιδίων του στὴν βόρεια Ἰνδία, κατὰ τὴν σκοτεινὴ περίοδο τῆς ζωῆς του ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν ἐφηβεία στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, ὡς καὶ τῆς ὑποθέσεως θρησκευτικῶν μὴ παυλικῶν κύκλων ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπεβίωσε ἐπάνω στὸν σταυρὸ ἀλλὰ ἐπέστρεψε στὴν Ἰνδία ὅπου καὶ ἀπέθανε στὸ Σριναγκὰρ τοῦ Κασμίρ, ὅπου ἀκόμη καὶ σήμερα ἐπιδεικνύεται ὁ ὑποτιθέμενος τάφος του. Ἐξηγεῖ ἐπίσης τὴν πηγαία πίστη τῶν ἀθιγγάνων ἀπανταχοῦ τῆς γῆς στὶς χριστιανικὲς ἀξίες τῆς μία βίας, τῆς ἀνεκτικότητος καὶ τῆς ἀγάπης, παρὰ τὴν φαινομενικὴ τους ὑποστήριξη τῶν θρησκειῶν τὶς ὁποῖες ἐγνώρισαν στὸν διάβα τους, ὅπως ὁ ἰνδουϊσμός, ὁ ζωροαστρισμὸς, τὸ ἰσλὰμ καὶ ὁ ἐπίσημος χριστιανισμός. Π.χ. ὅταν οἱ ἀθίγγανοι στὰ Βαλκάνια εἶναι μουσουλμᾶνοι τείνουν νὰ ὑποστηρίξουν τὸν σουφισμό, δηλαδὴ τὴν ὑπέρβαση τοῦ ἐπισήμου Ἰσλάμ, ἤ τότε, ὅπως στὴν Ντομπρουντζὰ τῆς Ρουμανίας εἶναι ἀλεβῆδες. 3) Ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἀναρχισμὸς, δηλαδὴ ἡ ὀργάνωση κοινωνίας χωρὶς κράτος, ποὺ εἶχε ὑποστηρίξει ὁ Χριστὸς ἔναντι τῆς παντοδυναμίας τοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους, ὅταν εἶχε δηλώσει πὼς τὸ βασίλειό του δὲν ἦταν αὐτοῦ κόσμου, δὲν εἶναι οὐτοπία ἀλλὰ ἐφαρμόζεται τώρα καὶ χίλια χρόνια σὲ ὅλον τὸν πλανήτη ἀπὸ τοὺς ἀθιγγάνους. 4) Ἀποδεικνύουν τὴν εἰδικὴ σημασία ποὺ κατέχουν στὸν ἑλληνικὸ χῶρο μέσῳ τῆς Βυζαντινῆς Οἰκουμένης. Ἄν καὶ μᾶς διαβεβαιώνουν πὼς οἱ ἴδιοι οἱ ἀθίγγανοι ὀνομάζουν τοὺς ἑαυτούς τους στὸν πληθυντικὸ Ρὸμα (ἐνικὸς: Ρόμ) ἐπειδὴ ἡ λέξη αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν σανσκριτικὴ λέξη ντόμ ποὺ σημαίνει ἄνδρας, εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ πρώτη σημαντικὴ παρουσία τους καταγράφεται στὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ τὴν Ρωμανία, ὅπου χρησιμοποιοῦνται κατὰ τῆς ἐξαπλώσεως τῶν Ἀράβων μουσουλμάνων. Εἶναι δηλαδὴ συνάμα Ρὸμα καὶ Ρωμαῖοι καὶ ἀκόμη σήμερα ἡ παρουσίασή τους στὰ Βαλκάνια εἶναι πολὺ σημαντική. Ἐρευνητὲς ἰσχυρίζονται μάλιστα ὅτι τὸ 20% τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σήμερα ἔχουν τσιγγανικὸ αἷμα καὶ ὅτι ἀπὸ γενετικῆς ἀπόψεως ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι ἔχουν ἰνδοευρωπαϊκὸ DNA στὸ ἴδιο ποσοστὸ μὲ τοὺς Ἕλληνες, κάτι ποὺ φυσικὰ ἀρνοῦνται ἀσυζητητὶ οἱ Ἕλληνες ἐθνικιστές. Πάντως ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀθιγγάνων στὴν σημερινὴ Ἑλλάδα ἀναβιβάζεται σὲ 160.000 ἕως 200.000 ἄτομα καὶ στὴν Τουρκία σὲ 300.000 ἕως 500.000. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θρησκευτικῆς ἀπόψεως, ἐνῷ προσαρμόζονται στὴν θρησκεία τοῦ τόπου ὅπου διαμένουν, στὴν Λατινικὴ Ἀμερικὴ, διατηρώντας τὴν βυζαντινή τους προέλευση, τείνουν νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Ὀρθόδοξο χριστιανισμὸ καὶ ὄχι τὸν καθολικισμό. Στὴν δὲ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ὅταν δὲν ἦσαν χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι ἔτειναν νὰ εἶναι ἀλεβῆδες. Διατηροῦν στὰ Βαλκάνια τὴν διονυσιακὴ καὶ ζωροαστρικὴ παράδοση τῶν ἀναστενάρηδων καὶ τῆς λατρείας τοῦ πυρὸς ὡς καὶ τὴν ἀρία ἀφοσίωσή τους πρὸς τὸν ἥλιο-Ἀπόλλωνα. Τὸ 1971, οἱ ἀθίγγανοι ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου ἀπεφάσισαν νὰ παρουσιασθοῦν ἡνωμένοι ἐνώπιον τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν μὲ τὴν ἐπίσημη πληθυντικὴ ὀνομασία Ρόμα καὶ ἐπέλεξαν γιὰ σημαία τους τὴν γαλανοπράσινη (γαλανὴ σαν τὸν οὐρανό, πράσινη σὰν τὶς πεδιάδες) μὲ ἕναν κύκλο στὴν μέση ποὺ συμβολίζει τὸν Θεὸ τοῦ ἡλίου τῶν Ἰνδοευρωπαίων καὶ τὴν ρόδα τῶν νομαδικῶν τους ἁμαξῶν. Ὁ ἄνδρας ὀνομάζεται Ρόμ, ἡ γυναίκα Ρόμνη, ὁ νεαρὸς ἀθίγγανος ὀνομάζεται Ρομάνο τσάβο καὶ ἡ ἀθίγγανη κοπέλα Ρομάνη τσάη. Ἐπίσης συνέθεσαν ἕναν ἐθνικὸ ὕμνο ζητώντας νὰ ἀναγνωρισθοῦν ὡς ἕνα παγκόσμιο ἔθνος χωρὶς ἔδαφος. Μὲ ἄλλα λόγια, πραγματοποιοῦν τὸ ὄνειρο τοῦ ἀναρχισμοῦ, μίας κοινωνίας καλὰ ὀργανωμένης καὶ ἀποκεντρωμένης, ἀλλὰ χωρὶς κράτος καὶ τοῦ περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀποκαλύψεως, τῶν 144.000 πιστῶν ἀπὸ τὶς δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι ἐξεχωρίσθησαν ἀπὸ τὸν ἄγγελο. γ) Ἡ πορεία χωρὶς ἐπιστροφὴ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν Ἰνδὸ ποταμὸ στὰ ἔσχατα τῆς γῆς Πράγματι, στὸ ἔτος χίλια μετὰ Χριστὸν εἶχε σημάνει τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Ἡ Εὐρώπη, ὅπως μαρτυροῦν ὅλα τὰ στοιχεῖα καὶ ὅπως ἔχει διαπιστωθῆ ἀπὸ πλείστους ἱστορικούς, ἐπερίμενε τὴν ὁλικὴ καταστροφή. Ὁ πανικὸς αὐτὸς ὠνομάσθη «ὁ φόβος τοῦ ἔτους χίλια». Ἐπειδὴ ὅμως τὸ τέλος τοῦ κόσμου δὲν ἐπραγματοποιήθη οἱ ἱστορικοὶ ἀπέδωσαν τὸν φόβο αὐτὸ στὸ φαινόμενο τῆς ὁμαδικῆς ὑστερίας καὶ ὅταν ἔφθασε τὸ ἔτος δύο χιλιάδες καὶ ἐπανελήφθη τὸ φαινόμενο, ἐμειδίασαν μὲ νόημα. Ἡ Ἀποκάλυψη ὅμως τοῦ Ἰωάννου μεθερμηνευόμενη, μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν εἶχε ἀκόμη ἐπιλέξει τοὺς ἐκλεκτούς του ποὺ θὰ ἐπεβίωναν τοῦ τέλους, ἀνέβαλε τὴν καταστροφή. Εἶδα, λέγει ὁ Ἰωάννης, ἄγγελο νὰ ἀναβαίνη ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ ἀνατέλλει ὁ ἥλιος, δηλαδὴ ἀπὸ τὸν τόπο τοῦ παραδείσου καὶ τοῦ φωτὸς [ἀπὸ τὴν Ἰνδία] καὶ νὰ φωνάζη εἰς τοὺ τέσσερις ἄλλους ἀγγέλους νὰ μὴν ἀπολύσουν τοὺς τέσσαρας ἀνέμους ποὺ θὰ κατέστρεφαν τὴν γῆ ὥσπου ὁ Θεὸς νὰ ἐπιλέξη αὐτοὺς ποὺ θὰ ἔσωζε ἀπὸ τὴν καταστροφὴ, τοὺς 144.000 τῶν 12 φυλῶν, ἤτοι 12.000 ἀνὰ φυλὴ (Ἀποκάλυψις, Ζ΄ 2-8) καὶ οἱ ὁποῖοι ὡς λαὸς τοῦ Θεοῦ θὰ ἐβάδιζαν πρὸς τὶς 12 κατευθύνσεις τῆς ὑφηλίου. Αὐτοὶ δὲν ἠδύναντο νὰ εἶναι οὔτε οἱ ἑβραῖοι ποὺ ἐθανάτωσαν τὸν Χριστὸ, οὔτε οἱ χριστιανοὶ ποὺ μὲ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο ἔγιναν ἐξουσία καὶ συνεπῶς ἐγκληματίες, οὔτε οἱ μουσουλμᾶνοι ποὺ ἐξίσου ἐγκλημάτισαν μέσῳ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, οὔτε οἱ ἰνδουϊστὲς καὶ οἱ βουδδιστὲς ποὺ ἔμειναν στὴν Ἀνατολὴ καὶ ὑπεστήριξαν αἱματηρὲς αὐτοκρατορίες, ἀλλὰ οἱ Ἰνδοὶ νομάδες, οἱ ἀθίγγανοι, ποὺ ἐπορεύθησαν πρὸς τὴν Δύση καὶ δὲν ἔμειναν στὴν Ἀνατολή, ποὺ ὅπως τὸ εἶχε ζητήσει ὁ Χριστὸς, ποτὲ δὲν συνεκρότησαν κράτος καὶ ποὺ στήνουν τὰ τσαντίρια τους γύρω ἀπὸ τὰ ἱερὰ προσκυνήματα τοῦ κόσμου, ποὺ δὲν ζοῦν οὔτε ἔξω ἀπὸ τὸν κόσμο ὅπως οἱ μοναχοί, ἀλλὰ οὔτε καὶ μέσα στὸν κόσμο, διότι γνωρίζουν αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς ὅτι ὁ κόσμος τους δὲν εἶναι αὐτοῦ τοῦ κόσμου. δ) Ἡ ἐντιμότης τῶν ἀθιγγάνων καὶ ἡ σχέση τους μὲ τὴν ἑλληνικὴ νοοτροπία Οἱ βουνήσιοι ἔχουν μπέσα, οἱ πεδινοὶ ἐργατικότητα καὶ δουλικότητα, οἱ νησιῶτες ἔχουν τὴν ἀγάπη τῶν γραμμάτων καὶ τῆς ἐλευθερίας, οἱ μοναχοὶ ἔχουν τὸν οὐρανὸ καὶ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ κράτους ἰδεολογία καὶ φανατισμό. Οἱ ἀθίγγανοι εἶναι μὲν μικρολωποδύτες σὰν τοὺς κατσικοκλέφτες τῶν ὀρέων, ἀλλὰ ἔντιμοι. Τὸ κοινωνικό τους σύμβολο εἶναι ὁ Τσάρλυ Τσάπλιν (1889-1977) ποὺ ἡ μητέρα του ἦταν τσιγγάνα. Παρακολουθήσατε τὰ κινηματογραφικὰ ἀριστουργήματα τοῦ Σαρλὸ καὶ θὰ κατανοήσετε τὸν ἀθίγγανο. Τὸν περιπλανόμενο ἀλήτη (tramp) μὲ τὴν χρυσὴ καρδιὰ καὶ μὲ ἀρχές, αὐτὸν ποὺ τρώγει πλουσιοπάροχα στὸ ἑστιατόριο γνωρίζοντας ὅτι δὲν θὰ ἔχη νὰ πληρώση καὶ ὅτι θὰ τὸν βάλουν φυλακή (δὲν σᾶς θυμίζει τὸν σημερινὸ Ἕλληνα ποὺ χρησιμοποιεῖ τὶς σαράντα πιστωτικές κάρτες του καὶ μετὰ δὲν ἔχει νὰ τὶς ἐξαργυρώση;) ἐργαζόμενος στὸ ἐργοστάσιο ἀλλὰ ἀνεπίδεκτος προσαρμογῆς στὸν μοντερνισμό· αὐτὸς ὁ Σαρλὸ ποὺ σατυρίζει τὴν ἰδεολογία καὶ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία στὸ ἔργο του «ὁ μεγάλος Δικτάτωρ»(1940), στὴν οὐσία ὅμως ὄχι ἐπειδὴ εἶναι δικτατορία, ἀλλὰ ἁπλῶς ἐπειδὴ εἶναι κράτος (στὸ ἔργο ὑπάρχουν δύο σωσίες: ὁ Χίτλερ-κράτος ποὺ ἠδύνατο νὰ εἶναι καὶ ὁ βουλευτής, καὶ ὁ ἑβραῖος μπαρμπέρης-ἀντικράτος), τελικὰ διωκόμενος ἀπὸ αὐτὴν στὴν ἐποχὴ τοῦ μακκαρθυσμοῦ, ὡς «κομμουνιστὴς», καὶ στήνωντας γιὰ 25 χρόνια τὸ οἰκογενειακὸ πολυτελὲς καραβάνι του στὸ Vevey τῆς Ἑλβετίας ἐπὶ της λίμνης τοῦ Λεμάν. Τὰ βρώμικα ροῦχα τοῦ ζητιάνου τῶν ἔργων του δὲν ἦσαν θέατρο, διότι ὁ Σαρλὸ εἶχε γεννηθῆ στὴν ἀπόλυτη φτώχεια στὸ Λονδῖνο, ἀπὸ πατέρα ἀλκοολικὸ καὶ ἡ μητέρα του ἦταν γνησία Ἀγγλίδα τσιγγάνα της φυλῆς τῶν Romanishal Smith. Παιδὶ τοῦ τσίρκου καὶ τῆς τσιγγάνικης μουσικῆς, ἐργαζόμενος ὡς τραγουδιστὴς ἀπὸ ἡλικίας 5 ἐτῶν, ἐμεγάλωσε μεταξὺ τῶν ἀθιγγάνων ἕως ποὺ ἡ μητέρα του, ἡ Χάνναχ, ἐνεκλείσθη σὲ φρενοκομεῖο καὶ ὁ πατέρας του ἀπεβίωσε ἀπὸ κίρρωση τοῦ ἥπατος. Εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς ἀθιγγανικῆς του νοοτροπίας ὅτι δὲν ἐζήτησε ποτὲ νὰ γίνη Ἀμερικανὸς ὑπήκοος, ἐνῷ ἔζησε στὶς ΗΠΑ ἀπὸ τὸ 1912 μέχρι τὸ 1952. Ἐκείνη τὴν χρονιὰ ὁ γερουσιαστὴς Μακκάρθυ τοῦ ἀπηγόρευσε νὰ ἐπανέλθη στὸ ἀμερικανικὸ ἔδαφος ἀφαιρώντας του τὴν βίζα, μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἦτο κομμουνιστής. Φυσικὰ ὁ Τσάπλιν δὲν ἠδύνατο νὰ εἰναι ὀργανωμένος κομμουνιστὴς διότι ὡς ἀθίγγανος εἶχε τὴν ἴδια κοινωνικὴ τοποθέτηση μὲ τὸν Χριστό. Τὸ βασίλειό του δὲν ἦταν αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Οὐδεὶς ἀθίγγανος οἰκοδόμησε ποτὲ κράτος καὶ ἀθίγγανοι πολιτικοὶ ἀνὰ τὸν κόσμο εἶναι οὐσιαστικὰ ἄγνωστοι, τοὐλάχιστον ὡς ἀθίγγανοι. Ποῖος γνωρίζει π.χ. ὅτι ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος Μπὶλ Κλίντον εἶναι τσιγγάνικης καταγωγῆς; Ἡ ψυχή τους εἶναι μυστικὴ σὰν τὸν ἐκ δεξιῶν ληστή, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουν τὸ χάρισμα τῆς προφητείας καὶ μία ἀπὸ τὶς βασικὲς ἀσχολίες τῶν γυναικῶν τους εἶναι νὰ προφητεύουν τὴν τύχη τῶν ἀνθρώπων διαβάζοντας τὶς γραμμὲς τῆς παλάμης, ὡς χαρτορίχτρες καὶ καφετζοῦδες, ἐνῷ ἔχουν παραμείνει στὴν Ἱστορία γιὰ τὴν τσιγγάνικη μουσική τους καὶ τὰ θεάματα τοῦ τσίρκου. Ἡ χορεύτρια καὶ ἠθοποιὸς κινηματογράφου, Μαργαρίτα Κάρμεν Κανσίνο, γνωστὴ ὡς Rita Hayworth (1918-1987), εἶχε γίνει γιὰ τοὺς Ἀμερικανοὺς στρατιῶτες τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ἡ «καρφιτσωμένη δέσποινα» (pinup girl) στὰ στρατιωτικά τους ὑπνοδωμάτια. Ἡ Ρίτα εἶχε ἀρχίσει νὰ δουλεύη ὡς χορεύτρια στὰ δώδεκά της χρόνια διότι ὁ πατέρας της καὶ ἡ μητέρα της ἦσαν καὶ οἱ δύο Ἀμερικανοὶ ἀθίγγανοι ἱσπανικῆς καταγωγῆς, ἠθοποιοὶ τῆς πιάτσας καὶ χορευτές. Κάτι τὸ σημερινὸ ρωμέϊκο μυρίζει στοὺς Ρόμα ἀθιγγάνους. Ὁ σημερινὸς Ρωμηὸς δουλεύει μὲν πολὺ γιὰ νὰ ἐπιβιώση, ἀλλὰ χωρὶς σύστημα καὶ ἀναποτελεσματικά καὶ παρὰ τὴν συνεχῆ πίεση τῆς ὀργανωμένης δυτικῆς κοινωνίας δύσκολα ἀποφασίζει νὰ ἀποχωρισθῆ τὴν ταβέρνα καὶ τὸ γλέντι καὶ τὰ περίφημα τριήμερα κατὰ τὰ ὁποῖα δραπετεύει πρὸς τὸ αὐθαίρετό του. Κατασπαταλᾶ τὰ κοινοτικὰ κονδύλια ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ κατασκευάση ἀνθεκτικοὺς αὐτοκινητοδρόμους καὶ κτίρια, ἀποτελεσματικὴ σύγχρονη ἀγροτικὴ οἰκονομία, σύγχρονες ὑπηρεσίες, διότι οὐσιαστικὰ εἶναι ἀνεπίδεκτος κρατικῆς ὀργανώσεως. Ἡ βάση τῆς ἀθιγγανικῆς κοινωνίας ἀνὰ τὸν κόσμο εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ οἱ οἰκογενειακὲς ἀξίες. Εἶναι τόσο ἐπιτακτικὴ ἡ ὑποστήριξη τῆς οἰκογενείας ὥστε νὰ ἐπιλέγεται ἡ εὐημερία της εἰς βάρος, ἄν χρειάζεται, τῆς νομαδικῆς ζωῆς. Ἔτσι, μὲ στόχο νὰ κρατήσουν συγκεντρωμένους γιαγιάδες, παποῦδες, ξαδέλφια, ἐγγόνια, δέχονται, ὅταν ἔχουν τὰ μέσα νὰ ἐγκατασταθοῦν σὲ ἀγορασμένα μεγάλα σπίτια, παρὰ νὰ συνεχίσουν τὴν νομαδική τους ζωή. Σπανίως συνάπτουν γάμους μὲ μὴ τσιγγάνους, ἀλλὰ εἶναι τέτοια ἡ δύναμις τῆς κουλτούρας τους ὥστε ὁ ἄνδρας ἤ ἡ γυναίκα ποὺ εἰσέρχεται στὸ περιβάλλον τους νὰ ἀφομοιώνεται. Διαχωρίζονται σὲ φυλές καὶ τὸ ἄλογο, παρὰ τὴν μηχανοποίηση, παραμένει τὸ σύμβολο τοῦ τρόπου ζωῆς τους. Ὡς Ἀριοι, ἦσαν πάντα τροφεῖς ἀλόγων καὶ σιδηρουργοὶ ὅπλων καὶ σιδηρῶν ἀγροτικῶν καὶ οἰκιακῶν ἀντικειμένων. Παρὰ ταῦτα, ἐπὶ αἰῶνες εἶχαν ἀποκλεισθῆ ἀπὸ τὸν στρατὸ, παραμένοντας στὸ περιθώριο τοῦ κράτους καὶ γι’ αὐτὸ ἀπεχθάνονται τὴν πολεμικὴ δράση. Γιὰ τὸν ἀθίγγανο θεωρεῖται ἁμαρτία νὰ σηκώση χέρι κατὰ ἄλλου τσιγγάνου. Γάμοι καὶ βαπτίσια εἶναι γι’αὐτοὺς εὐκαιρία γιὰ νὰ κάνουν πολλὰ χιλιόμετρα καὶ νὰ σμίξουν στὰ πολλὰ πανηγύρια τους. Ἡ κοινωνική τους ἠθικὴ εἶναι παραδειγματική. Ἐλέγχουν οἱ ἴδιοι καὶ τιμωροῦν αὐστηρὰ τὴν ἔκφραση ἀνηθικότητος ἐντὸς τῆς κοινωνίας τους. Οἱ ἔννοιες τῆς φιλοφροσύνης καὶ τῆς φιλίας εἶναι βασικές γι’ αὐτούς. Ἔχουν ἀπόλυτο σεβασμὸ στοὺς γεροντότερους καὶ ὅταν συνάπτουν γάμο σπανίως χωρίζουν. Ἡ γυναικία παρθενία στὶς ἀνύπαντρες εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ πρέπει νὰ ἀποδειχθῆ τὴν νύκτα τοῦ γάμου. Ὁ μιαρὸς ἀπομπέμπεται ἀπὸ τὴν ἀθιγγανικὴ κοινωνία. Ἔχουν ὅμως μεγάλη προσαρμοστικότητα καὶ εἶναι οἱ μὴ ἀθίγγανοι ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ ἐνδεχομένες μικτὲς παρέες. Βεβαίως καὶ οἱ γυναῖκες ζητιανεύουν λόγῳ ἀνάγκης, ἀλλὰ δὲν ἐκπορνεύονται. Ἀναμάρτητοι δὲν εἶναι καὶ φυσικὰ ἐμπλέκονται σὲ μικροληστεῖες, μικροεμπόριο ναρκωτικῶν καὶ ἄλλα μικροεγκλήματα. Στὴν παραδοσιακὴ κοινωνία ἡ ζητιανιὰ δὲν ἦταν ντροπή. Ἀπόδειξη ὅτι οἱ καλόγηροι ἐζητιάνευαν καὶ ὅτι στὴν Δύση συνεκροτήθησαν μοναχικὰ τάγματα ζητιάνων ὅπως αὐτὰ τῶν Δομινικανῶν ἤ τῶν Φραγκισκανῶν (ordres mendiants). Ἡ μὴ προσήλωση στὴν ἰδιωτικὴ ἰδιοκτησία ἐνεφάνισε καὶ διαιώνησε στὶς παραδοσιακὲς κοινωνίες ὅπως τὴν ἑλληνικὴ, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, τοὺς κατσικοκλέφτες. Γιὰ ἄλλους ὅμως τὰ μεγάλα ἐγκλήματα τοῦ χρηματιστηρίου, τῶν τραπεζιτῶν, τῶν μεγαλεμπόρων ναρκωτικῶν στὸ Ἀφγανιστάν καὶ τὴν Λατινικὴ Ἀμερικὴ, τὴν συγκρότηση ἰταλικῶν, κινεζικῶν, ρωσικῶν μαφιῶν. ε) Ἡ ἱστορία τῶν ἀθιγγάνων εἶναι συνδεδεμένη πρωτίστως μὲ τὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία Ἡ μακραίωνη ἄγνοια στὴν Δύση τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι ὑπεύθυνη καὶ γιὰ
πολλὲς παρανοήσεις τῆς ἱστορίας τῶν ἀθιγγάνων, ποὺ σήμερα ἀριθμοῦν περίπου 12 ἑκατομμύρια ἀνὰ τὸν κόσμο, ὡς ἔθνος χωρὶς ἔδαφος καὶ χωρὶς πατρίδα, τὸ ὁποῖο ἠθελημένα, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἑβραίους, ἠρνήθη μέχρι σήμερα νὰ διεκδικήση ἕνα συγκεκριμένο ἔδαφος καὶ νὰ ἱδρύση ἕνα ἐθνοκράτος. Ὁ ἀθιγγανικὸς λαὸς ὅμως εἶναι ἐδαφικὰ πρωτίστως ἕνας λαὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς ποὺ ἀνήκει στὸ ἑλληνικὸ πολιτισμικὸ νεφέλωμα. Ἡ ρομανὲς ἤ ρομανὶ, ἤ ρωμανική, εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν Ρόμα παντοῦ στὸν κόσμο. Ὡς σασνσκριτικὴ διάλεκτος, φυσικὰ καὶ συγγενεύει μὲ τὶς διαλέκτους τῆς Βορείου Ἰνδίας, τὸ παντζάμπι, τὸ χίντι καὶ τὸ νεπάλι, ἀλλὰ καὶ συγγενεύει καὶ μὲ τὴν ἄλλη βάση τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς, τὰ ἑλληνικά. Ὁ ἀθίγγανος καθηγητὴς ὑπεύθυνος τῶν ρωμανικῶν σπουδῶν στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Τέξας (Austin, ΗΠΑ), Ian Hancock, τὸν ὁποῖο τὸ 1998, ὁ πρόεδρος Κλίντον, ἐπέλεξε νὰ ἀντιπροσωπεύση τοὺς Ἀμερικανοὺς Ρόμα στὸ Συμβούλιο τῶν Θυμάτων τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῶν ΗΠΑ, στὸ βιβλίο ποὺ ἐξέδωσε τὸ 2003, μὲ τίτλο, We are the Romani People-Ame Sam e Rromane dzene (Πανεπιστήμιο τοῦ Hertfordshire, Ἀγγλία), παρατηρεῖ ὅτι ἐὰν στὴν ρωμανικὴ γλῶσσα, πρῶτο ἔρχεται τὸ ἰνδικὸ λεξιλόγιο, δεύτερο ἔρχεται τὸ ἑλληνικὸ μὲ ἐπάνω ἀπὸ 250 ἑλληνικὲς λέξεις. Προσθέτει δὲ ὅτι ἡ ρωμανικὴ γλῶσσα διεμορφώθη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Ἄς προσέξουν λοιπὸν οἱ κακῶς ἐννοούμενοι Ἕλληνες ἐθνικιστὲς νὰ μὴν ἀποκόπτουν ἀκόμη ἕνα σκέλος ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ χρησιμοποιώντας τὸν ὑβριστικὸ χαρακτηρισμὸ τοῦ Γυφτοσκοπιανοῦ. Πράγματι ἀπὸ τὰ 12 ἑκατομμύρια τῶν Ρόμα στὸν κόσμο, τὸ μεγαλύτερο μέρος συναντᾶται στὰ Βαλκάνια καὶ δὴ στὰ Σκόπια καὶ τὴν Ἑλλάδα. Πρὸ τοῦ 1923, στὰ ἴδια μέρη ποὺ ἦσαν ἐγκατεστημένοι οἱ Ρωμηοί, ὅπως στὴν περιοχὴ τῆς Σμύρνης, ὑπῆρχε μεγάλος ἀριθμὸς ἀθιγγανικοῦ πληθυσμοῦ. Ὅταν λοιπὸν οἱ ἐπιστήμονες ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ 20% τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἔχει ἀθιγγανικὸ αἷμα, ἐνῷ οἱ Ρόμα δύσκολα τελοῦν γάμο μὲ μὴ ἀθιγγάνους, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι εἴμεθα Γυφτοσκοπιανοὶ ἀλλὰ ἀντιθέτως ὅτι οἱ Ρόμα εἶναι μέρος τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ DNA τους. Προσωπικά, ὑποστηρίζω ὅτι τὸ ὄνομά τους δὲν προέρχεται, ὅπως λένε οἱ Δυτικοί, ἀπὸ τὴν σανσκριτικὴ λέξη ἀνὴρ (ντόμ), ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ρωμηός, ὡς κάτοικοι, ἐπὶ αἰῶνες τῆς Ρωμανίας. Ἀκόμη καὶ ἡ λατινικὴ γραφὴ τοῦ ὀνόματός μὲ διπλὸ «ρ» ἀναβιβάζεται στὸ ἑλληνικὸ ἀρχικὸ «ῥ» μὲ δασεῖα. Ἡ ἔκφραση Rromane dzene μὲ τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζουν τὸν ἑαυτό τους πρέπει νὰ ἀποδοθῆ ὡς «ῥωμανικὸς λαός» ἤ λαὸς τῶν Ῥωμηῶν. Ἐμεῖς ἁπλῶς ἀντιγράφουμε τοὺς Δυτικούς, ἀποκαλώντας τους Ρόμα, καὶ μὲ ὄμικρον μάλιστα, ἐνῷ τὸ σωστὸ θὰ ἦταν νὰ τοὺς ἀποκαλοῦμε Ρωμανοὺς καὶ μὲ ὠμέγα. Ἐφεξῆς, λοιπὸν, στὸν παρὸν ἄρθρο, θὰ τοὺς ἀποκαλοῦμε Ρωμανούς. Ὡς πρὸς τὴν ὀνομασία ἀθίγγανος ποὺ ἔδωσε σὲ ὅλες τὶς γλῶσσες τοῦ κόσμου τὴν λέξη τσιγγάνος, εἶναι καὶ αὐτὴ ἑλληνικὴ καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀθιγής (ἄθικτος, ἄγγιχτος). Τὸ ρῆμα θιγγάνω (θίξω) σημαίνει πιάνω. Ὁ ἀθιγὴς εἴτε δὲν πιάνει γιὰ νὰ μείνη καθαρός (οἱ ἀθίγγανοι, ὑποστηρίζουν μερικοὶ, ἦσαν μανιχαϊστὲς τῆς Φρυγίας) εἴτε δὲν τὸν πιάνουν γιὰ νὰ μὴν μολυνθοῦν ἐπειδὴ εἶναι ἀκάθαρτος (ὁ ἀνέγγιχτος στὸ ἰνδικὸ σύστημα τῶν καστῶν). Τὴν τελευταία αὐτὴ ἑρμηνεία υἱωθέτησαν οἱ Γερμανοὶ ἐθνικοσοσιαλιστὲς, ἐθεώρησαν τοὺς ἀθιγγάνους νόθους καὶ ἀκάθαρτους καὶ τοὺς ἐξωλώθρευσαν κατὰ δεκάδες χιλιάδες (50 μὲ 80.00 θύματα ὁλοκαυτώματος). Μερικοὶ συγγραφεῖς ἀναβιβάζουν τὰ θύματα τοῦ ἀθιγγανικοῦ ὁλοκαυτώματος σὲ 500.000 καὶ γενικῶς τὰ θύματα τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου σὲ 2 ἑκατομμύρια ἕως καὶ 7 ἑκατομμύρια Ρωμανούς! Μὲ ἄλλα λόγια οὐδεὶς γνωρίζει. στ) Ὁ Ἀλέξανδρος ἐπιστρέφει στὴν Μακεδονία στὰ καραβάνια τῶν τσιγγάνων Ὁ Ἰνδὸς γυμνοσοφιστὴς βραχμάνος Κάλανος (Kalyana στὰ ἰνδικά) ἔφερε τὸν Ἀλέξανδρο κοντὰ στὸν ἰνδικὸ πολιτισμό. Ὁ Ἀριστοτέλης εἶχε προτρέψει τὸν Ἀλέξανδρο νὰ εὕρη τὸν πραγματικὸ θεϊκὸ Ὄλυμπο, στοὺς Παραπανισάδες τοῦ Ἀφγανιστάν, στὰ Ἰμαλάϊα τῶν Ἀρίων. Ἀλλὰ ὁ ἰνδουϊσμὸς τῶν Ἀρίων ἦταν ἤδη παρὼν στὸν ἑλληνικὸ χῶρο πολὺ πρὸ τῆς ἐκστρατείας τοῦ Ἀλέξάνδρου, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὀρφέως καὶ ὀρατὸς στὸν Σωκράτη καὶ τοὺς Ἕλληνες φιλοσόφους. Μία ματιὰ στὸν χάρτη μᾶς δείχνει ὅτι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς καθόδου τῶν Ἀρίων γύρω στὰ 1500 π.Χ. μέχρι καὶ τὸν Μεγαλέξανδρο, ὅλος ὁ μακρὺς διάδρομος τῆς Βορείου Ἰνδίας ἕως τὴν Βεγγάλη (σημερινὸ Μπάγκλαντες) καὶ τὶς ἐκβολὲς τοῦ Γάγγη, στὸ ὑπόγαστρο τῶν Ἰμαλαΐων καὶ τοῦ Θιβέτ, ἀπὸ τὸ Ἀφγανιστὰν ἕως τὴν Βιρμανία, ὁ πολιτισμὸς τοῦ ὁποίου ἐξειλήχθη σὲ ἑλληνικό, ἀγκαλιάζει τὴν Κίνα ὅπως γεωγραφικὰ ἡ Ἑλλὰς σήμερα ἀγκαλιάζει τὴν Τουρκία. Ὁ ἑλληνικὸς αὐτὸς πολιτισμὸς ἔσπρωξε πρὸς νότον τοὺς νεγροειδεῖς Δραβῖδες, ἀπὸ τὸ Ντεκκὰν μέχρι καὶ τὴν Κεϋλάνη ποὺ ὡμίλουν τὴν δραβιδικὴ (ὅπως τὸ Ταμὶλ τῆς σημερινῆς Σρὶ Λάνκα) καὶ τοὺ περιθωριοποίησε. Τὴν ἰνδουϊστικὴ διάσταση τοῦ Ἀλεξάνδρου μᾶς τὴν γνωρίζει ὁ Ἕλλην ἱστορικὸς Ἀρριανὸς ὁ Νικομηδείας (95-180 μ.Χ. ἀπὸ τὴν Νικομηδεία τῆς Βιθυνίας) στὰ ἔργα του στὰ ὁποῖα παρουσιάζει καὶ τὴν ἰνδουϊστικὴ μύηση τοῦ Μακεδόνος. Ὁ Διογένης ποὺ ἔζη μέσα σὲ ἕνα πιθάρι ἦταν Ἕλλην γυμνοσοφιστὴς, τὸ ἀντίστοιχο τῶν ἰνδουϊστῶν βραχμάνων. Ὅταν ἐσήμανε σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη, τὸ ἔτος χίλια μ.Χ., τὸ τέλος τοῦ κόσμου, Ἰνδοὶ Ἄριοι νομάδες ξεκίνησαν ἀπὸ τὶς ἀνατολικὲς ἐσχατιὲς τοῦ ἰνδικοῦ ἑλληνισμοῦ, πορευόμενοι πρὸς δυσμάς, πρὸς τὸ βυζαντικὸ κέντρο τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἐπὶ 250 χρόνια (1000-1250 μ.Χ.), σὲ πολλαπλὰ κύματα οἱ Ρωμανοὶ καταφθάνουν στὴν Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ στὸ Βυζάντιο. Ἱππεύουν, καὶ οἱ ἅμαξές τους κουβαλοῦν τὰ ὑπάρχοντά τους καὶ τὶς οἰκογένειές τους. Τὸ 1192 μ.Χ. οἱ τελευταῖοι ἀθίγγανοι ἐγκαταλείπουν τὴν Βόρειο Ἰνδία. Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἄλλους νομάδες ποὺ μετακινοῦνται συνεχῶς σὲ ὅλο τὸ εὔρος τῆς Εὐρασίας, οἱ Ρωμανοὶ δὲν προσπαθοῦν νὰ κατακτήσουν ἐδάφη μὲ τὰ ὅπλα τους, παρ’ ὅλο ποὺ εἶναι ὁπλισμένοι, σιδηρουργοὶ, καὶ κατασκευάζουν τὰ δικά τους ὅπλα. Ἀντιθέτως, ἀπεχθάνονται τὸν πόλεμο καὶ ἐγκαταλείπουν συστηματικὰ τὰ ἐδάφη ὅπου γίνεται πόλεμος. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι δειλοὶ καὶ ὅτι δραπετεύουν. Εἶναι σπουδαῖοι πολεμιστὲς καὶ ἀντιστέκονται μὲ τὰ ὅπλα μὲ ἡρωϊσμὸ καὶ οἱ γυναῖκες τους πυρπολοῦνται γιὰ νὰ μὴν τὶς αἰχμαλωτίσουν. Ἤδη ὅταν εὑρίσκοντο ἀκόμη στὰ Ἰμαλάϊα, ἔπαιρναν τὰ βουνὰ καὶ συνεκρότουν ἀντάρτικο κατὰ τῶν ἐχθρῶν τους. Τὸ 1200 συναντᾶμε ἀθιγγάνους ὑποδηματοποιοὺς στὸ Ἅγιον Ὄρος. Τὸ 1322, συναντᾶμε ἄλλους ἀθιγγάνους στὴν Κρήτη. Τὸ 1347, τοὺς βλέπουμε νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν Κωνσταντινούπολη κατόπιν τῆς φοβερῆς ἐπιδημίας τῆς μαύρης πανώλης καὶ τὸ 1348 φθάνουν στὸ Πρίζρεν τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Τὸ 1362 στὸ Ντουμπρόβνικ. Τὸ 1378 στὰ χωριὰ γύρω ἀπὸ τὸ μοναστήρι τοῦ Ρίλα τῆς Βουλγαρίας. Τὸ 1385 χρησιμοποιοῦνται ὡς δοῦλοι στὴν Ρουμανία. Τέλος τὸ 1399 φθάνουν στὴν Βοημία τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης ἀπὸ ὅπου θὰ πάρουν καὶ τὸ ὄνομά τους ὡς Βοημοί. Τὸ 1416 τοὺς καταδιώκουν στὴν Γερμανία καὶ τὸ 1418 οἱ πρῶτοι Ρωμανοὶ ἀναφέρονται στὴν Γαλλία. Στὶς 17 Αὐγούστου 1427 εἰσέρχονται στὸ Παρίσι. Ἀλλὰ οἱ βασιλεῖς τῆς Γαλλίας δὲν τοὺς θέλουν καὶ προσπαθοῦν νὰ τοὺς ἐκδιώξουν. Ὁ Λουδοβῖκος ΙΔ΄ προσέφερε 24 λίβρες γιὰ τὴν σύλληψη κάθε Ρωμανοῦ ζωντανοῦ ἤ πεθαμένου καὶ ἑννέα λίβρες γιὰ κάθε Ρωμανή. Ἀπηγόρευε στοὺς Γάλλους νὰ τοὺς ἀγοράζουν ἤ νὰ τοὺς πωλοῦν ὅ,τι δήποτε. Ἀπὸ τὴν Γαλλία κατέβηκαν στὴν Ἱσπανία καὶ εἰσῆλθαν στὴν Βαρκελώνη τὸ 1425. Μέχρι τὸ 1499 ἦσαν φίλοι μὲ τοὺς ἀριστοκράτες καὶ μὲ τοὺς βασιλεῖς τῆς Ἱσπανίας ἀλλὰ κατόπιν τοὺς ἀπαγορεύουν ἐπὶ ποινῇ θανάτου νὰ μετακινοῦνται καὶ νὰ ὁμιλοῦν τὴν γλῶσσα τους. Τὰ ρωμαιοκαθολικὰ δικαστήρια τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως κατηγοροῦσαν τὶς Ρωμανίδες πὼς ἦσαν μάγισσες καὶ τὶς ἀπειλοῦσαν νὰ τὶς κάψουν ζωντανές. Μετὰ τὸ 1783, ἐπειδὴ τοὺς ἐδόθη καὶ πάλι ἀπὸ τὸν βασιλέα τῆς Ἱσπανίας ἡ ἄδεια νὰ μετακινοῦνται, ἐξήπλωσαν στὴν Ἀνδαλουσία τὴν τέχνη τους τοῦ φλαμένκο (μουσική, χορὸς καὶ τραγούδι). Στὴν Ρωσία, οἱ Ρωμανοὶ κατέφθασαν ἀπὸ τὴν Πολωνία τὸν χειμώνα τοῦ 1500-1501. Δὲν εἶχαν τὸ δικαίωμα νἀ στρατοπεδεύουν στὴν πρωτεύουσα, τὴν Πετρούπολη. Στὸν ΙΘ΄ αἰῶνα ἐξηπλώθησαν στὴν Σιβηρία. Μὲ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1453, ὑπάρχει νέο μεταναστευτικὸ ἀθιγγανικὸ ρεῦμα πρὸς τὴν Δυτικὴ Εὐρώπη. Τὸ 1471, ἡ ἑλβετικὴ Βουλὴ τοὺς ἀπαγορεύει τὴν διαμονὴ στὴν Ἑλβετία. Τὸ 1489 εὑρίσκονται στὴν Οὑγγαρία. Τὸ 1493 ἐκδιώκονται ἀπὸ τὸ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας. Τέλος τὸ 1498 ἐκδιώκονται ἀπὸ τὴν Γερμανία. Ἐκείνη τὴν χρονιὰ, ὁ Χριστόφορος Κολόμβος στὸ τρίτο του ταξίδι του στὴν Ἀμερικὴ, πατᾶ τὸ πόδι του στὴν ἀμερικανικὴ ἤπειρο καὶ ἔκτοτε ἀρχίζει μία νέα περιπέτεια γιὰ τοὺς Ρωμανούς. Ἡ ἀπέχθειά τους γιὰ τὸν πόλεμο τοὺς σπρώχνει νὰ χρησιμοποιήσουν πλοῖα γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν ἐμπόλεμη Εὐρώπη. Ἔτσι στὸν ΙΣΤ΄ αἰῶνα σαλπάρουν γιὰ τὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Σκανδιναβία. ζ) Ἡ Ρωμανία στὸν Νέο Κόσμο Οἱ Γάλλοι, Ἱσπανοί, Πορτογάλοι καὶ Ἄγγλοι ποὺ εἶχαν κατακτήσει τὴν Βόρειο καὶ τῆν Νότιο Ἀμερικὴ, ὡς καὶ τὴν Αὐστραλία καὶ τὴν Νέα Ζηλανδία, μεταφέρουν πολλοὺς Ρωμανοὺς στὶς ἀποικίες τους στὸν ΙΖ΄ καὶ ΙΗ΄ αἰῶνα. Ἀλλὰ πολλοὶ ἄλλοι ἔφυγαν οἰκοιοθελῶς γιὰ νὰ εὕρουν τὴν τύχη τους σ’ αὐτὲς τὶς ἠπείρους. Ἤδη στὸ τρίτο του ταξίδι στὴν Ἀμερική, τὸ 1498, ὁ Κολόμβος εἶχε φέρει μαζί του Ρωμανούς. Ἐλάχιστοι Ἀμερικανοὶ καὶ Καναδοὶ γνωρίζουν ὅτι ὑπάρχουν στὴν Βόρειο Ἀμερικὴ σημαντικὸς ἀριθμὸς Ρωμανῶν ἐπειδὴ τοὺς συγχέουν μὲ τοὺς Ἀμερινδιάνους. Στὸν Καναδᾶ ζοῦν περίπου 20.000 ἀθίγγανοι. Γιὰ τὸ σύνολο τῶν δύο χωρῶν ὁ ἀριθμός τους ὑπολογίζεται ἕως καὶ τὸ ἕνα ἑκατομμύριο. Ἀλλὰ οὐδεὶς γνωρίζει. Οἱ ἐκτιμήσεις κυμαίνονται ἀπὸ 50.000 ἕως καὶ δύο ἑκατομμύρια σχετικὰ μὲ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁρίζεται ὁ ἀθίγγανος. Μεταξὺ τὼν ὀργανώσεων ποὺ τοὺς μελετᾶ εἰς βάθος εἶναι καὶ ἡ ἀγγλοσαξωνικὴ Ἑταιρεία Μελέτης τῶν Ἀθιγγάνων (Gypsy Lore Society), ἡ ὁποία ἱδρύθη στὸ Λονδῖνο τὸ 1888 καὶ πρόεδρος τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Δρ. Matt T. Salo ποὺ παρατηρεῖ ὅτι μετὰ τὸ 1970 καὶ ἰδίως μετὰ τὸ 1989, ἡ κρίση καὶ ἡ πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἐδημιούργησε νέο μεταναστευτικὸ κῦμα ἀθιγγάνων πρὸς τὴν Βόρειο Ἀμερική. Πάντως, οἱ περισσότεροι Ρωμανοὶ ἦλθαν στὸ τέλος τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος ἀπὸ τὰ Βαλκάνια καὶ τὴν Οὑγγαρία καὶ ἰδίως ἀπὸ τὴν Ρουμανία, γι’ αὐτὸ καὶ ἔγιναν γνωστοὶ στὴν Ἀμερικὴ μὲ τὴν ὀνομασία Βλάχοι. Μετὰ τὴν μεγάλη οἰκονομικὴ κρίση τοῦ 1929, μεγάλος ἀριθμὸς αὐτῶν τῶν «Βλάχων» ἐγκατέλειψαν τὴν ἀμερικανικὴ ὕπαιθρο καὶ ἐγκατεστάθησαν στὶς πόλεις. Στοὺς καθ’αὐτὸ ἀμερικανοὺς ἀθιγγάνους προσετέθη τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια τὸ συνεχῶς αὐξανόμενο κῦμα τῶν RVίδων τροχοσπιτάδων ποὺ ἐμελέτησα στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου στὸ ΤΜ. καὶ ποὺ οἱ Ἀμερικανοὶ ἀρέσκονται νὰ ἀποκαλοῦν snowbirds (πουλιὰ ἀπὸ τὸ χιόνι) ἐπειδὴ κατεβαίνουν στὶς θερμὲς περιοχὲς ἀπὸ τὸν χιονισμένο βορρᾶ. Ἀντιγράφουν τὸν τρόπο ζωῆς τῶν ἀθιγγάνων καὶ δίδουν μία εἰκόνα τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, WASP Ἀμερικανῶν ποὺ συνειδητὰ ἀναπτύσουν τσιγγάνικη νοοτροπία μήπως καὶ συμπεριληφθοῦν στοὺς 144.000 ἐκλεκτοὺς τῆς Ἀποκαλύψεως. Ὁ Igor Krikunov, διευθυντὴς τοῦ οὐκρανικοῦ ἀθιγγανικοῦ θεατρικοῦ συγκροτήματος τοῦ Κιέβου θεωρεῖ πράγματι ὅτι οἱ Ρωμανοὶ εἶναι οἱ σφραγισμένοι τῆς Ἀποκαλύψεως ὅταν δηλώνει ὅτι αὐτοὶ εἶναι ἡ λύση στὸ σημερνὸ ἀδιέξοδο τοῦ πλανήτου μας. Ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί τους πρὸ χιλιάδων ἐτῶν στὰ Ἰμαλάϊα, θὰ ἀποσυρθοῦν καὶ πάλι σὲ κάποιο ἀπόμερο βουνό, σὰν τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὥς ποὺ ὁ κόσμος θὰ εἶναι καὶ πάλι ἔτοιμος γι’αὐτούς. Ὁ μυστικός τους τρόπος προσευχῆς δὲν εἶναι σὰν τῶν μοναχῶν. Χορεύουν, τραγουδοῦν καὶ μέσα ἀπὸ τὴν γενικὴ ἀπόρριψη ποὺ δέχονται ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ ὑπομένουν, σώζουν τὴν ψυχὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καταστροφή. η) Ὁ ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις τοῦ ἐθνικισμοῦ Τὸ φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ προερχομένου ἀπὸ τὸν δυτικοευρωπαϊκὸ ρομαντισμὸ τοῦ ΙΘ΄αἰῶνος, ἄφησε στὸν διάβα του δάκρυα, αἷμα καὶ κατέληξε στὴν συρρίκνωση τῆς προσωπικότητος ὅλων τῶν ἐθνοτήτων τῆς γῆς, ἐνῷ ερἰλικρινὴς στόχος του ἦταν ἀντιθέτως ἡ ἀπελευθέρωση τῶν ἐθνῶν. Ὑπῆρξε ὁ δηλητηριασμένος καρπὸς ποὺ προσέφερε στὴν ἀνθρωπότητα ὁ δυτικὸς καπιταλισμὸς ὅταν ὀλισθαίνοντας στὸν σωβινισμό, ξετίναξε κυριολεκτικὰ ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου, ἐπιφέροντας ἐθνικὲς καθάρσεις, ἀπολυτότητα καὶ φανατισμό. Ἡ Ἑλλὰς στὴν ἀρχὴ τοῦ ΙΘ΄αἰῶνος ἐπεκτείνετο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο στὸν Δούναβη καὶ ἀπὸ τὴν Ἀδριατικὴ στὸν Καύκασο, μὲ τεράστιο πλοῦτο καὶ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ παρουσία. Ἡ Ἑλλὰς τῶν ἀρχῶν τοῦ ΚΑ΄ αἰῶνος ἔχει πλέον συρρικνωθῆ στὰ 132.000 τ.χ., μαστιζομένη ἀπὸ ὑπογεννητικότητα καὶ παρακμή. Τὸ παράδειγμά της τὸ ἠκολούθησαν ὅλα τὰ Βαλκανικὰ κράτη μὲ ἀποτέλεσμα τὴν καταστροφὴ τῆς Γιουγκοσλαυΐας, τὴν πρόσφατη ἄνοδο τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας (ποὺ προοιωνίζει ὑποχρεωτικὰ τὴν μελλοντική της πτώση) καὶ ἰδίως τὴν συρρικνώση τοῦ παγκοσμίου ἑβραϊσμοῦ στὰ στενὰ πλαίσια τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους, παρὰ τὴν ἐπίμονη καταδίκη τοῦ ἑβραϊκοῦ ἐθνικισμοῦ, δηλαδὴ τοῦ σιωνισμοῦ, ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο ἑβραϊσμό. Ἡ ἐπιδίωξη τῆς ἰσχύος ἀντὶ τῆς ἁρμονίας εἶναι τὸ φοβερώτερο δηλητήριο γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν ἐθνῶν. Καὶ στὸν δρόμο αὐτῆς τῆς καταστροφῆς ἀρχίζει νὰ πορεύεται ἀκόμη καὶ ὁ ρωμανικὸς λαὸς τῶν ἀθιγγάνων, ἐπεξεργαζόμενος ἕναν ἰδικό του σιωνισμό. Οἱ Ρωμανοὶ θὰ προφθάσουν νὰ ἀποχωρήσουν εἰς τὸ ὄρος ὡς ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ ἤ θὰ ἀρχίσουν νὰ ψάχνουν μὲ τὴν σειρά τους μία Παλαιστίνη γιὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν; Τὸ ἔθνος τῶν Ρωμανῶν τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια συνειδητοποιεῖ τὸ φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ ἀρχίζει, ἔστω καὶ τελευταῖο νὰ διεκδικῆ ἕνα ἐθνοκράτος μὲ ὀνομασία, Ρωμανιστάν. Ἡ ἀλβανόφωνη Γυφτοσκοπιανὴ ρωμαιοκαθολικὴ μητέρα Τερέζα εἶχε προφθάσει νὰ ἐπιστρέψη στὴν γῆ τῶν προγόνων της στοὺς πρόποδες τῶν Ἰμαλαΐων, στὴν κοιλάδα τοῦ ἱεροῦ Γάγγη, γιὰ νὰ σφραγισθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ νὰ ὐπερπηδήση τὸν ἐθνικισμό. Οἱ ἄλλοι ὅμως ἀθίγγανοι θὰ προφθάσουν; Πράγματι, ἡ μικροκαμωμένη ἀδελφὴ Τερέζα εἶχε γεννηθῆ στὰ Σκόπια τὸ 1910, στὴν ἀλβανικὴ ἀθιγαννικὴ φυλὴ τῶν Boyash Roma ἀπὸ τὸ Πρίζρεν, καὶ τὸ ὄνομά της ἦταν Agnes Gonxha Bojaxhiu, ὑπὸ Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅταν τὰ Σκόπια ἦταν ἡ πρωτεύουσα τοῦ βιλαετίου τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Ἀπεβίωσε ὡς Ἰνδὴ στὴν Καλκούττα, τὸ 1997. Διερωτᾶται κανείς. Τὶ εἶναι πιὸ σημαντικό; Νὰ εἶχε ἱδρύσει ἡ μητέρα Τερέζα τὸ ἐθνοκράτος τοῦ Ρωμανιστὰν ἤ νὰ πραγματοποιήση τὸ κοινωνικό της ἔργος; Διότι τὸ 1996, ἡ φιλανθρωπικὴ ἱεραποστολὴ ποὺ εἶχε ἱδρύσει στὴν Καλκούττα τὸ 1950 γιὰ τοὺς φτωχούς καὶ τοὺς ἀπόκληρους τῆς κοινωνίας, ὑπὸ τὴν ὀνομασία Missionaries of Charity μὲ 12 μέλη, ξεπέρασε τὶς 4.000 ἀδελφὲς σὲ ὅλον τὸν πλανήτη μὲ 517 ἱεραποστολὲς σὲ περισσότερο ἀπὸ 100 χῶρες καὶ βοηθητικὸ προσωπικὸ ἄνω του ἑκατομμυρίου! Ποῖος ἀπὸ τοὺς δύο νομπελίστες εἰρήνης θὰ ἐνθυμῆται ἡ ὑφήλιος εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων; Τὸν πολιτικὸ Κίσσινγκερ (Νομπὲλ 1973) ἤ τὴν γυφτοσκοπιανὴ Τερέζα (Νομπὲλ 1979); Ὅταν ὁ Ἰωάννης-Παῦλος Β΄ τὴν ἀνεκήρυξε μετὰ θάνατον μακαριστή, ἐδήλωσε: «Ὁ Κύριος ἐπέλεξε αὐτὴν τὴν ἁπλὴ γυναίκα ποὺ προήρχετο ἀπὸ μία ἀπὸ τὶς πλέον πτωχὲς περιοχὲς τῆς Εὐρώπης ὡς ἕνα ἐργαλεῖο μὲ τὴν πλέον παγκόσμια γλῶσσα, τὴν γλῶσσα τῆς ἀγάπης». Ὁ ἀγνωστικιστὴς Ἄγγλος συγγραφεὺς Malcolm Muggeridge (1903-1990) ποὺ χάριν σ’αυτὴν προσεχώρησσε στὰ 79 του χρόνια στὸν καθολικισμό καὶ ἔγραψε βιβλίο (1971) καὶ ντοκυμαντὲρ (1969), Something Beautiful for God γιὰ τὸ ἔργο της, εἶχε τὴν ἑξῆς παρατήρηση: «Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνᾶμε ὅτι μόνον τὰ νεκρὰ ψάρια ἀκολουθοῦν τὸ ρεῦμα» καὶ τὴν ἀκόλουθη ἀναρχικὴ κραυγή : «Ἐὰν ὁ μέγιστος ὅλων, ὁ ἐνανθρωπίσας Θεός, ἐπιλέγει νὰ γίνη ὑπηρέτης ὅλων, ποῖος θὰ ἤθελε νὰ γίνη τὸ ἀφεντικό;» Ἀπάντησή μας: οἱ πολιτικοί! Τὸ 1999, οἱ δημοσκοπήσεις ἀνέδειξαν τὴν μητέρα Τερέσα ὡς τὸν πλέον ἀξιοθαύμαστο ἄνθρωπο τοῦ Κ΄ αἰῶνος. Παρὰ ταῦτα, ὁ ΚΑ΄ αἰὼν χαράζει μὲ τὴν προσπάθεια μετατροπῆς τοὺ λαοῦ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, σὲ ἐθνοκράτος, ἐπειδὴ δὲν ὑπήκουσε στὴν προτροπὴ τῆς δέσποινάς του Τερέζας ἡ ὁποία ὅταν ἔλαβε τὸ Νομπέλ, στὴν ἐρώτηση: «Τὶ πρέπει νὰ κάνωμε γιὰ νὰ προωθήσωμε τὴν παγκόσμια εἰρήνη;» ἀπήντησε: «Νὰ πᾶτε στὰ σπίτια σας [ἤ τὰ τσαντίρια σας] καὶ νὰ ἀγαπᾶτε τὴν οἰκογένειά σας» ὑποστηρίζοντας τὴν τσιγγάνικη οἰκογενειακὴ ἠθικὴ κατὰ τῶν ἐκτρώσεων καὶ τοῦ διαζυγίου, δηλώνοντας μὲ τυπικὴ τσιγγάνικη νοοτροπία: «Ἡ ἔκτρωση εῖναι τὸ μεγαλύτερο κακὸ καὶ ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς εἰρήνης. Διότι ἐὰν μία μητέρα ἠμπορεῖ νὰ σκοτώνη τὸ παιδί της, τὶ θὰ μᾶς ἐμποδίση νὰ ἀλληλοσκοτωθοῦμε;» θ) Τὸ Ρωμανιστάν Οἱ ἀθίγγανοι ἐθνικιστὲς ζητοῦν ἀπὸ τοὺς Ρωμανοὺς ἀνὰ τὸν κόσμο νὰ γράψουν στὸν γενικὸ γραμματέα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, Κόφι Ἄνναν, ἀπαιτώντας νὰ τοὺς δοθῆ μία ἕδρα στὴν Νέα Ὑόρκη ὡς κράτος-μέλος τοῦ παγκοσμίου ὀργανισμοῦ. Ἀπὸ τὶς 16 ἕως τὶς 30 Μαρτίου 2006, ὡργανώθηκε στὸ Λονδῖνο γιὰ πρώτη φορὰ ἕνα διεθνὲς φεστιβὰλ ἀθιγγανικοῦ κινηματογράφου μὲ Ρωμανοὺς καὶ μὴ σκηνοθέτες, ἔχοντας τίτλο Ἀνακαλύπτοντας τὸ Ρωμανιστάν. Μετὰ
ἀπὸ δύο ὁλοκαυτώματα εἰς βάρος τ