Τὰ πανεπιστήμια παγκοσμίως εἶναι τελείως ξεπερασμένα. Ἡ Δύσις, μετὰ ἀπὸ 500 χρόνια πορείας ποὺ εἶχε ξεκινήσει μὲ τὴν Ἰταλικὴ Ἀναγέννησι, ὡς πολιτισμό, ἐξερχομένη ἀπὸ τὴν βαρβαρότητα μέσῳ τοῦ ἑλληνισμοῦ, πνέει τὰ λοίσθια. Ὁ τελευταῖος πνευματικὰ ἕλλην σοφὸς ὑπῆρξε ὁ Λεονάρδος ντὰ Βίντσι (1452-1519), διότι σοφὸς σημαίνει ἱεράρχησις τῆς γνώσεως, βάζοντας τὴν ἀπαραίτητη τεχνολογία ὑπὸ ἔλεγχο πρὸς ἐξυπηρέτησιν τοῦ ἀνθρώπου πού, ὡς σοφὸς παντογνώστης, δὲν ὑποκύπτει σὲ τεχνολογικὴ δικτατορία.
Μόνον οἱ Ἕλληνες ὑπῆρξαν σοφοί, μαζὶ μὲ τοὺς Κινέζους, καὶ στὴν Δύσι, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ τελευταίου πνευματικὰ ἕλληνος Λεονάρδου ντὰ Βίντσι, οἱ πανεπιστημιακοὶ ἐπιστήμονες ἠκολούθησαν τὴν ὁδὸ τῶν φαρισαίων, μὲ τοὺς ἑβραίους γραμματεῖς νὰ διυλίζουν τὸν κώνωπα, λαμβάνοντας ἐφ’ὅρου ζωῆς μισθὸ ἀπὸ τὴν πανεπιστημιακή τους ἕδρα γιὰ νὰ διδάσκουν τὴν ἀγροτικὴ οἰκονομία σὲ ἕνα χωριὸ τοῦ Βελγίου πεντακοσίων ἀτόμων, ἀπὸ τὸ 1830 στὸ 1848, μὲ τὴν πλέον προηγμένη τεχνολογία ποσοτικῶν στατιστικῶν ἀριθμῶν, ἀποκαλῶντας τὴν πανεπιστημιακὴ αὐτὴ ἀποχαύνωσι, ἐπιστήμη!
Ἀπὸ τὸ 1945 μέχρι τὸ 2003, ὅλοι οἱ ἀριστεροὶ πολιτολόγοι στὴν Δύσι ποὺ ἀπεχθάνοντο τὸν φασισμὸ τοῦ Χίτλερ καὶ τοῦ Μουσσολίνι, ἀνέλυαν θετικὰ τὴν διάδοσι τῆς «σοσιαλιστικῆς ἰδεολογίας» στὸν Τρίτο Κόσμο, ἀπὸ τὸν Νάσσερ, στὸν Νυέρερε τῆς Τανζανίας καὶ στὸν Καντάφι, μὴ συνειδητοποιῶντας ὅτι ἐπρόκειτο περὶ φασισμοῦ. Σχεδὸν μόνος ἐγὼ ἀπὸ τοὺς ἱστορικοὺς πανεπιστημνιακοὺς καθηγητές, ἔγραφα στὶς μελέτες μου ὅτι ἐπρόκειτο περὶ φασισμοῦ, ποὺ μετὰ τὴν ἧττα τῆς ἰδεολογίας αὐτῆς στὴν Εὐρώπη τὸ 1945, εἶχε μετοικήσει στὸν Τρίτο Κόσμο.
Πρῶτος, ὁ πρόεδρος Μποὺς ὁ Νεώτερος, ἀπὸ τοὺς πολιτικούς, μὲ σκοπὸ ὅμως νὰ τὴν καταδικάσῃ, ὡνόμασε σωστὰ τὴν ἰδεολογία τοῦ κόμματος Μπάαθ τοῦ προέδρου τοῦ Ἰράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, φασισμό, γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν ἀμερικανικὴ εἰσβολὴ τὸ 2003. Σὲ συνέχεια οἱ δυτικοὶ δημοκράτες ἐχρησιμοποίησαν καὶ πάλι σωστά, τὸν ὅρο φασισμό, γιὰ νὰ ὁρίσουν ὡς ἰσλαμοφασισμὸ τὸ καθεστὼς τῆς Ἰσλαμικῆς Δημοκρατίας τοῦ Ἰράν τοῦ ἀγιατολλὰχ Χομεϊνί.
Ἔκτοτε, ἀκόμη καὶ οἱ περισπούδαστοι ἀριστεροὶ πανεπιστημιακοὶ κουλτουριαραῖοι ἤρχισαν νὰ ὁμιλοῦν περὶ χριστιανοφασισμοῦ (χριστιανικοῦ φονταμενταλισμοῦ), καὶ ἐνῷ συνέχιζαν νὰ θεωροῦν ἔγκλημα τὴν ὑποστήριξη τῆς φασιστικῆς ἰδεολογίας, εὕρισκαν δικαιολογητικὰ στὸν μαοϊσμὸ ὁ ὁποῖος, ὅπως τὸ ἔχω ἀποδείξει καὶ ὡς ἱστορικός, εἰδικὸς τῶν ἰδεολογιῶν, ἀλλὰ καὶ ὡς ἀνέκαθεν ὀπαδὸς τοῦ προέδρου Μάο, εἶναι τριτοκοσμικὸς φασισμός.
Στὴν σημερινὴ πλανητικὴ συγκυρία, μετὰ τὴν πτώσι τοῦ μαρξισμοῦ-λενινισμοῦ, ὁ φασισμὸς ἀναδεικνύεται πλέον ὡς ἡ μελλοντικὴ κυριαρχοῦσα ἰδεολογία, σὲ συνδυασμὸ ὅμως μὲ τὴν θρησκεία. Ἀντιθέτως ἡ ἀθεΐα, θυγατέρα τοῦ δυτικοῦ Διαφωτισμοῦ τοῦ ΙΗ΄αἰῶνος, εὑρίσκεται σὲ πλήρη παρακμή. Ἔτσι ἔχουμε στὸ Ἰσραὴλ τὸν ἑβραιοφασισμό, στὶς χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς τὸν ἰσλαμοφασισμό, στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς τὸν χριστιανοφασισμό, καὶ στὴν Κίνα τὸν ἐθνικομπολσεβικισμὸ ἤ κομμουνιστοφασισμό, ἐφ’ὅσον ὁ βουδδισμὸς καὶ ὁ κονφουκιανισμὸς ἀπέχουν ἄρδην ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ δὲν παύει ὁ μαοϊσμὸς νὰ θεωρεῖται θρησκεία καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἀποθανὼν Μάο νὰ λατρεύεται ὡς βουδδιστὴς ἅγιος μποτισάτβα.
Ἤδη, πρὸ 17 ἐτῶν, τὸ 2001, ἔδημοσίευα στὶς ἐκδόσεις Ἕσοπτρον, τὸ βιβλίο μου, Τὸ βυζαντινὸ πρότυπο διακυβερνήσεως καὶ τὸ τέλος τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, ἀφιερωμένο στὸν ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ὡς ἐμπνευστὴ τοῦ χριστιανωρθοδόξου φονταμενταλισμοῦ, μὲ τὴν ἑξῆς καταλυτικὴ φράσι: «Τὸ παρὸν βιβλίο καθίσταται μανιφέστο τοῦ ἑλληνικοῦ φονταμενταλισμοῦ». Λοιπόν, ναὶ, στὸν θρησκευτικὸ φασισμό ὁ ὁποῖος παντοῦ στὸν πλανήτη ἀντικαθιστᾷ προοδευτικὰ τὴν ἀστικὴ κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία. Ναί, στὴν ἰδεολογία τοῦ φασισμοῦ.
Δημήτρης Κιτσίκης 28 Φεβρουαρίου 2018
