Πράγματι, ὁ Ἰφικράτης Ἀμυρᾶς τοποθετεῖται σωστά ὡς πρὸς τὸ Μακεδονικό. Εἶναι ἡ θέση τοῦ Ἴωνος Δραγούμη πρὸ τοῦ 1914. Ἀντὶ νὰ ἀμυνόμεθα κατὰ τῆς σλαυϊκῆς καθόδου, νὰ στραφοῦμε σὲ ἀντεπίθεση καὶ νὰ μετατρέψουμε τὸν σλαυομακεδονικὸ ἀλυτρωτισμὸ σὲ ἑλληνικὸ ἀλυτρωτισμό. Λοιπόν, ναὶ στὴν μεγάλη ἑνοποιημένη Μακεδονία μὲ πρωτεύουσα τὴν Θεσσαλονίκη ποὺ νὰ περιλαμβάνῃ τὰ Σκόπια καὶ σύμβολο τὸν Ἀλέξανδρο, ἀλλὰ ἑλληνικὴ Μακεδονία, ὄχι σλαυϊκή. Ἐφ’ὅσον οἱ ἴδιοι οἱ Μακεδόνες τῶν Σκοπίων, δηλαδὴ τῆς Βορείου Μακεδονίας ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι παιδιὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου ὁ ὁποῖος δὲν ἦτο Σλαῦος, τότε εἶναι ἰδικά μας παιδιά, ἕλληνες ἀδέλφια μας καὶ πρέπει νὰ ἑνωθοῦν μὲ ἐμᾶς, ὑπὸ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό, καὶ φυσικὰ νὰ κρατήσουν στὰ Σκόπια τὸ ἄγαλμα τοῦ ἕλληνος Ἀλεξάνδρου. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Ἀλβανία. Πρέπει νὰ ἀναστρέψουμε τὸν ἀλβανικὸ ἀλυτρωτισμὸ σὲ ἑλληνικὸ ἀλυτρωτισμό, ὄχι μόνον γιὰ τὴν βόρειοἬπειρο ἀλλὰ γιὰ ὅλη τὴν Ἀλβανία, διότι ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἔγινε ἀπὸ τοὺς Ἀρβανῖτες χριστιανοὺς καὶ μπεκτασῆδες-ἀλεβῆδες, ὅπως ἦταν ὁ Ἀνδροῦτσος. Ἀντὶ νὰ καθόμαστε παθητικὰ νὰ βλέπουμε τοῦ σουννῖτες μουσουλμάνους νὰ μετατρέπουν τὴν Ἀλβανία σὲ χώρα τοῦ Ἰσλάμ, νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ποτὲ ἡ Ἀλβανία δὲν ὑπῆρξε μουσουλμανικὴ παρὰ μόνον χριστιανική (ὀρθόδοξη καὶ καθολική) καὶ ἀλεβιδική-μπεκτασιδικὴ ὅπως ἦταν ὁ Ἀλῆ πασᾶς ὁ Τεπελενλί. Συνεπῶς πρέπει νὰ μετατρέψουμε ὁλόκληρη τῆν Ἀλβανία σὲ ἑλληνική, μὲ πρωτεύουσα τὰ Ἰωάννινα τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, πνευματικοῦ παιδιοῦ τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
