390 – Γιατὶ τὸ ῥωμαίϊκο ἡμερολόγιο θὰ ἐπιστρέψῃ θριαμβευτικῶς

Ἐχρειάσθησαν ἄνω τῶν ἑκατὸ ἐτῶν γιὰ νὰ ἐπιστρέψῃ ἡ Ἐκκλησία μας στὴν προσκύνηση τῶν εἰκόνων καὶ τὸν τελικὸ καταποντισμὸ τῶν εἰκονομάχων. Πράγματι, τὸ 726 ὁ αὐτοκράτωρ Λέων Γ΄ ἐξέδωσε διάταγμα μὲ τὸ ὁποῖο ἀπεδοκιμάζετο ἡ προσκύνηση τῶν εἰκόνων ὡς λατρεία. Ὁ υἱός του, εἰκονομάχος καὶ αὐτός, ὁ Κωνσταντῖνος Ε΄ ἐπωνομάσθη Κοπρώνυμος, διότι ὡς αἱρετικὸς ἐκσυγχρονιστής, κατὰ τὸ βάπτισμά του ἑρύπανε τὴν κολυμβήθρα. Τὸ 842, ἡ Αύτοκράτειρα Θεοδώρα ἐπανέφερε ὁριστικὰ τῆν προσκύνηση τῶν εἰκόνων, ἀναστήλωση ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει πανηγυρικῶς τὴν πρώτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς «Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας».

Τὸ 1923, ὑπακούοντας στὴν διαταγὴ τοῦ πραξικοπηματία ἀξιωματικοῦ Πλαστήρα, ἡ Ἐκκλησία μας ἐρύπανε τὴν κολυμβήθρα εἰσάγοντας ἀνεπιτρέπτους δυτικότροπους νεωτερισμοὺς μὲ πρόφαση τὴν υἱοθέτηση τοῦ παπικοῦ ἡμερολογίου. Παρὰ ταῦτα ἄξια τέκνα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ στὸν χῶρο τῶν νεοημερολογιτῶν, συνέχισαν τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐπάνοδο στὴν ὀρθόδοξη παράδοση, ὅπως ὁ π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης , ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός.

Περιμένοντας τὸν αὐτοκράτορα-ἥρωα ποὺ θὰ ἐπαναφέρη ὁριστικὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πάτριο ῥωμαίϊκο ἡμερολόγιο (μαζὶ μὲ τὴν γνησία παράδοση, ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ ἀστρονομικοὺς ὑπολογισμούς), ἤδη δηλώνουμε ὅτι ὡς δεύτερη Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας (Β΄νηστειῶν), μαζὶ μὲ τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ, θὰ καθιερώσουμε τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ Ἡμερολογίου.

Τὰ θαύματα εἶναι ἡ καθημερινὴ πραγματικότης στὴν πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας. Στὸ τεῦχος 7, Β’ ἔτους, ἀνοίξεως 1998, τοῦ τριμηνιαίου μου περιοδικοῦ, Ἐνδιάμεση Περιοχή, εἶχα δημοσιεύσει ἄρθρο μου μὲ τίτλο, «Ἕνα θαῦμα στὴν Ὀττάβα», ποὺ ἔλεγε τὰ ἑξῆς: «Γιὰ τὸν ὀρθόδοξο χριστιανὸ κάθε ἡμέρα ποὺ χαράζει εἶναι ἕνα θαῦμα. Τὰ θαύματα μᾶς περιστοιχίζουν στὴν καθημερινή μας ζωὴ ἀλλὰ συχνὰ δὲν τὰ προσέχουμε. Ἔγινε καὶ θαῦμα στὴν Ὀττάβα.

»Β΄Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὅταν μνημονεύωμε τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας ἀπὸ τὸν Χριστὸ τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ. Μόλις εἰσῆλθαν οἱ πιστοὶ στὸν ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Ὀττάβας ἐπρόσεξαν πὼς ὡς συνήθως, ἔλειπε γιὰ προσκύνηση ἡ εἰκόνα τοῦ ἀντιπάλου τῶν Ῥωμασιοκαθολικῶν καὶ τῶν οἰκουμενιστῶν, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἐνῷ ἡ Β΄Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Παλαμᾶ…

»Ἀλλὰ ἰδοὺ τὸ θαῦμα: Οἱ πιστοὶ ἐκείνη τὴν Κυριακή, εἶδαν μὲ ἔκπληξη νὰ λειτουργῇ ἀντὶ τοῦ [οἰκουμενιστοῦ] ἱερέως τους, ὁ ὁποῖος ἔλειπε ἐκτάκτως, ἕναν ἀντικαταστάτη ἄγνωστο σὲ αὐτοὺς παπά, ὁ ὁποῖος ὡς ἀρχάγγελος ἐν μέσῳ πρωτοφανοῦς πίστεως ποὺ ἐγέμιζε τὴν ἀτμόσφαιρα, παρέδωσε συγκινητικὸ κήρυγμα, ἐκθέτοντας λεπτομερῶς τὸν βίο καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ τὸν ἀγῶνα του κατὰ τῶν παπιστῶν! Ἠνοίχθησαν λοιπόν «κατὰ λάθος» οἱ οὐρανοὶ καὶ τὰ μάτια τῶν πιστῶν, καὶ ἡ θαυματουργὴ ἐκείνη Κυριακὴ θὰ παραμείνῃ ἀξέχαστη στοὺς ἐν Ὀττάβᾳ Ῥωμηούς».