374 – Γιατὶ ὁ Γιῶργος Παπανδρέου εἶχε δίκαιο καὶ γιατὶ μία ἑλληνικὴ φασιστικὴ κυβέρνηση εἶναι ἀναπόφευκτη

«On 31 October 2011, Papandreou announced his government’s plans to hold a referendum on the acceptance of the terms of a eurozone bailout deal. The referendum was to be held in December 2011 or January 2012. However, following the insistence of EU leaders at the G20 summit in Cannes that the referendum should be on Greece’s continued membership of the eurozone, and severe criticism of such a referendum by Greek Finance Minister Venizelos and within parliament, Papandreou scrapped the plan on 3 November 2011» (English Wikipedia).

Τὰ παραπάνω ἀποσιωπῶνται τελείως ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Βικιπαίδεια, ἀποδεικνύοντας ὅτι τὸ ἑλληνικὸ τμῆμα τῆς ὑψηλοτάτου ἐπιπέδου παγκοσμίας ἠλεκτρονικῆς ἐγκυκλοπαιδείας ἑκατοντάδων γλωσσῶν Wikipedia, ὅταν φθάνῃ στὰ χέρια ἑλλήνων διαχειριστῶν καταντᾷ ὡς συνήθως ἕρμαιο κομματισμοῦ, φθόνου, προσωπικῶν ἀντιδικιῶν ποὺ κατατρύχει ἀνέκαθεν τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.

Ὁ μπακαλόγατος Ἕλλην ἐπιάσθη ἀπὸ μία καὶ μόνη φράση τοῦ «λεφτὰ ὑπάρχουν» γιὰ νὰ καταδικάσῃ τὸν Γιῶργο Παπανδρέου, ἀποκαλῶντας τον χαμηλῶν διανοητικῶν ἱκανοτήτως ἐπειδὴ ἦταν ἔντιμος (παρὰ τὶς πάμπολλες ἀναπόδεικτες κατηγορίες ἐναντίον του ἀπὸ τὸν γραικυλικὸ ὄχλο), ἐνώπιον τοῦ πλέον πονηροῦ λαοῦ τῆς γῆς, τοῦ ἐξυπνάκια Ἕλληνος, ποὺ καταβροχθίζει μὲ τὸ τσουβάλι τὴν προπαγάνδα τῶν βοθροκανάλων, παρουσιάζοντάς την ὡς ἰδική του γνώμη.

Ἐγώ, σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ 2010 καῖ τοῦ 2011, ἔγραψα ἄρθρα ὑπὲρ τοῦ ἔργου τοῦ Γιώργου Παπανδρέου, ποὺ ὄχι μόνον δὲν ἀπεκάλεσα ποτὲ Γιωργάκη «πέφτοντας ἀπὸ τὸ ποδήλατό του», ἀλλὰ Ῥοβεσπιέρρο, ποὺ θὰ κατέληγε στὴν λαιμητόμο.

Ἄν καὶ ἐπανειλημμένως πρόεδρος τῆς πλέον μισητῆς Διεθνοῦς, τῆς Σοσιαλδημοκρατικῆς Διεθνοῦς, ποὺ ἀπὸ τὸ 1890, τοῦ Ἐδουάρδου Μπέρνσταϊν μέχρι τὸν ἀμερικανὸ πρόεδρο Ὀμπάμα κατεπρόδωσε ὅλα τὰ σοσιαλιστικὰ ὄνειρα τῶν λαῶν τῆς γῆς, χρησιμοποιῶντας ὑπὲρ τοῦ καπιταλισμοῦ ὅλα τὰ ὑποκριτικὰ συνθήματα γιὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ δημοκρατία, ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ἠκολούθησε τὸ τριτοκοσμικὸ ὄνειρο τοῦ πατέρα του Ἀνδρέα, ὄνειρο ποὺ προσεγειώθη μετὰ τὴν κατέρρευση τὸ 1989, τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ καὶ κατέληξε στὰ δύσοσμα ἕλη τῆς σοσιαλδημοκρατίας.

Τὸ πρόγραμμα τοῦ Γιώργου Παπανδρέου τὸ 2010 ἦταν ἐπαναστατικό, ἄν καὶ ὅπως καὶ τοῦ πατέρα του συνδεδεμένο μὲ τὰ ἀμερικανικὰ καὶ ὄχι εὐρωγερμανικὰ συμφέροντα. Ἀμέσως ἔβαλε σὲ πράξη τὶς σωστὲς ἀπαιτήσεις τῶν Δυτικῶν γιὰ ἐκσυγχρονισμὸ τῆς ἀφρικανικῆς τύπου κλειστῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, δηλαδή, ἄνοιγμα τῶν κλειστῶν ἐπαγγελμάτων, δίωξη τῶν ἐργατοπατέρων καὶ δραστικὴ μείωση τοῦ παρασιτικοῦ δημοσίου μὲ ἀξιολόγηση, πάταξη τοῦ ἀστικοῦ κοινοβουλίου μὲ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν προνομίων τους, κατεδάφιση τῆς παρασιτικῆς δημοσίας παιδείας μὲ τὰ δηλητηριασμένα ἄνθη της τῆς παράλληλης παιδείας τῶν φροντιστηρίων, ἵδρυση ἰδιωτικῶν ξενόγλωσσων πανεπιστημίων καὶ ὑγιὴς ἄνθιση τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας εἰς βάρος τῆν δημοσίας γραφειοκρατίας.

Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἐπαναστατικοῦ αὐτοῦ προγράμματος ποὺ σωστὰ ἀπήτει ἡ προηγμένη Δύση, ἦταν ἀπαραίτητο νὰ ἀντικαταστήσῃ τὴν ἀστικὴ δικτατορία τῶν κομμάτων μέσῳ Βουλῆς, μὲ λαοκρατία δημοψηφισμάτων καὶ στόχο τὴν ῤιζικὴ ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος τοῦ Τούρκογλου Βενιζέλου καὶ ἀπ’εὐθείας ἐκλογὴ ἀπὸ τὸν λαό, τοῦ ἀνωτάτου ἄρχοντος, εἴτε τοῦ προέδρου τῆς Δημοκρατίας, εἴτε τοῦ Βασιλέως. Ὅμως μὲ τὸ πραξικόπημα τῶν Καννῶν ποὺ ἐπραγματοποίησαν ἀπὸ κοινοῦ ὁ πρόεδρος τῆς Γαλλίας Σαρκοζὺ καὶ ὁ ὑπουργὸς Τούρκογλου (ποὺ συνεχίζει νὰ γελοιοποιῇ τὸ ὄνομα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου) ὁ Γιῶργος Παπανδρέου ἀπεκαθηλώθη, ἀρνούμενος ἀπὸ δειλία νὰ ἀμυνθῇ.

Ἀπὸ τὸν Γεώργιο Παπαδόπουλο, στὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου, τὸν Γιῶργο Παπανδρέου καὶ τώρα στὸν Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ἴδιος ταλαιπωρημένος λαὸς ἐλπίζει μήπως καὶ ἡ διαδοχὴ αὐτὴ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν πατάξῃ τὴν ἀστικὴ δικτατορία τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ. Εἰς μάτην ὅμως!

Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀποτυχίας αὐτῆς ἀπὸ τὸ 1967 μέχρι σήμερα, ἀποτυχία γιὰ τὴν ὁποία εὐθύνεται πρωτίστως τὸ ἑλληνικὸ σύστημα καὶ ὄχι ἡ Δύση, ἡ ὁποία φυσικὸ εἶναι νὰ ἔχῃ μετατρέψη ἀπὸ τὸ 1821 τὴν Ἑλλάδα σὲ ἀποικία, ἐφ’ὅσον αὐτὴ κατοικεῖται ἀπὸ Γραικύλους καὶ ὄχι ἀπὸ ἐπαναστάτες (μὲ ἐξαίρεση τὴν κομμουνιστικὴ προσπάθεια τοῦ 1941-1949), ὁδηγεῖ ἀναποφεύκτως, ἀργὰ ἤ γρήγορα στὴν ἐπιβολὴ φασιστικοῦ ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος, μὲ ἤ χωρὶς βασιλέα, μὲ ἤ χωρὶς Χρυσῆ Αὐγή.

Ὁ Στάλιν δὲν ἔβαλε φυλακὴ ἕνα ἕκατομμύριο εὐκαταστάτων ἀγροτῶν κουλάκων. Τοὺς ἐξετέλεσε χωρὶς δίκη. Τὸ μελλοντικὸ ἑλληνικὸ φασιστικὸ καθεστὼς θὰ ἀνοίξῃ μὲ τὴν βία τὰ κλειστὰ ἐπαγγέλματα, χωρὶς νὰ ζητήσῃ τὴν γνώμη τῶν ταξιτζίδων. Θὰ τοὺς περικυκλώσῃ χωρὶς δίκη καὶ θὰ τοὺς ἐκτελέσῃ.