36 – Ἡ μαφιοκρατία, ἀνώτατο στάδιο τοῦ καπιταλισμοῦ

Ὁ Λένιν ποὺ τὸν ἐθαύμαζαν ἀκόμη καὶ ὁ Γκαῖμπελς, ἀκόμη καὶ ὁ Σορέλ -καλὸ θὰ ἦταν δὲ νὰ τὸν ἐδιάβαζε καὶ ἡ Χρυσῆ Αὐγή- στὸ περίφημο πόνημά του, ποὺ ἔγραψε στὴν Ζυρίχη, τὸ 1916, “Ὁ ἰμπεριαλισμός, ἀνώτατο στάδιο τοῦ καπιταλισμοῦ” (Σύγχρονη Ἐποχή), ἀφιέρωνε τὸ δεύτερο κεφάλαιο, στὶς “Τράπεζες καὶ ὁ νέος τους ῥόλος”. Οἱ τράπεζες, ἔγραφε, “ἀγκαλιάζουν ὅλην τὴν χώρα, συγκεντροποιοῦν ὅλα τα κεφάλαια καὶ τὰ χρηματικὰ ἔσοδα, μετατρέπουν χιλιάδες καὶ χιλιάδες σκόρπια νοικοκυριὰ σὲ μία ἑνιαία, πανεθνικὴ καπιταλιστικὴ καὶ ὕστερα σὲ παγκόσμια καπιταλιστικὴ οἰκονομία… Ἀπὸ τοὺς σκόρπιους καπιταλιστὲς διαμορφώνεται ἕνας συλλογικός καπιταλιστής. Ἡ τράπεζα, ὅταν κρατᾷ τὸν τρέχοντα λογαριασμὸ μερικῶν καπιταλιστῶν, φαίνεται σὰν νὰ ἐκπληρώνῃ μία καθαρὰ τεχνική, ἀποκλειστικὰ βοηθητικὴ πράξη. Ὅταν ὅμως ἡ πράξη αὐτὴ ἀναπτύσσεται σὲ γιγαντιαῖες διαστάσεις, τότε ἀποδεικνύεται ὅτι μία χούφτα μονοπωλητὲς ὑποτάσσουν τὶς ἐμπορικὲς καὶ βιομηχανικὲς πράξεις ὅλης τῆς καπιταλιστικῆς κοινωνίας, ἀποκτῶντας τὴν δυνατότητα – μὲ τὶς τραπεζικὲς συνδέσεις, μὲ τοὺς τρέχοντες λογαριασμοὺς καὶ τὶς ἄλλες χρηματικὲς πράξεις – στὴν ἀρχὴ νὰ γνωρίζουν μὲ ἀκρίβεια τὴν κατάσταση τῶν διαφόρων καπιταλιστῶν, ὕστερα νὰ τοὺς ἐλέγχουν, νὰ τοὺς ἐπηρεάζουν μὲ τὴν ἐπέκταση ἤ τὸν περιορισμό, τὴν διευκόλυνση ἤ τὴν δυσκόλευση τῆς παροχῆς πιστώσεως, καὶ τέλος νὰ καθορίζουν ἀπολύτως τὴν τύχη τους, νὰ καθορίζουν τὰ εἰσοδήματά τους, νὰ τοὺς στεροῦν τὸ κεφάλαιο ἤ νὰ τοὺς δίδουν τὴν δυνατότητα ν’ αὐξάνουν τὸ κεφάλαιό τους γρήγορα καὶ σὲ τεράστιες διαστάσεις”. Ἐὰν τώρα, οἱ τραπεζῖτες αὐτοὶ εἶναι ἑβραῖοι τοκογλύφοι ἤ ὄχι ὅπως τὸ ὑπονοεῖ ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ δὲν ἀλλάζει σὲ τίποτα τὴν κατάσταση.

Στὸν ΙΗ΄ αἰῶνα, ἡ ἀστικὴ τάξη ἐφημίζετο γιὰ τὴν “ἀστικὴ ἠθική” της, μέσα στὴν “ἀστικὴ οἰκογένεια”. Μὲ τὴν αὔξηση ὅμως τῆς ἀνταγωνιστικότητος καὶ τὴν θηριωδία τῆς ἐπιβιώσεως μὲ ἀποκλειστικὸ ἐλατήριο τὸ χρῆμα, ἐβγῆκαν οἱ μάχαιρες παγκοσμίως καὶ ὁ ἰμπεριαλισμὸς τῆς ἐποχῆς τοῦ Λένιν ἐξεπεράσθη μὲ τὸ κοινὸ ἔγκλημα τῶν μαφιόζων τοῦ καπιταλισμοῦ ἐπὶ τῶν ὁποίων χορεύει ὁ Σατανᾶς. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς διδάσκει ἡ κυπριακὴ κρίση. Τὸ ΑΚΕΛ ὡς κομμουνιστικὸ κόμμα αὐτοαναιρέθηκε καὶ ἔκαμε μία τρύπα στὸ νερό, ὅταν ἔλαβε δημοκρατικά -δηλαδὴ ἀστικά- τὴν ἀρχὴ καὶ ἐκυβέρνησε δημοκρατικά. Τὸ ΚΚΕ θὰ αὐτοαναιρεθῇ ἐὰν δεχθῇ ποτὲ νὰ κυβερνήσῃ τὴν χώρα δημοκρατικά, δηλαδὴ χωρὶς νὰ ἀνατρέψη βίαια, μὲ “προλεταριακὴ δικτατορία”, τὸ καπιταλιστικὸ σύστημα. Τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸν ἰμπεριαλισμὸ στὴν μαφιοκρατία χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν παραβίαση καὶ ἀκόμη τῆς ἀστικῆς ἱερότητος τῆς ἰδιοκτησίας ὅταν οἱ μεγαλύτεροι καπιταλιστὲς δημεύουν “σὰν κομμουνιστὲς” τὴν ἰδιοκτησία τῶν μικροτέρων καπιταλιστῶν, ἐνῷ τὸ κομμουνιστικὸ κόμμα τῆς Κίνας ἐπιτρέπει τὴν συσσώρευση τεραστίων καπιταλιστικῶν περιουσιῶν. Τὸ σύνορο μεταξὺ καπιταλιστικοῦ κομμουνισμοῦ καὶ κομμουνιστικοῦ καπιταλισμοῦ ἐξαφανίζεται, στὸ ὄνομα πάντοτε τῆς δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς παγκοσμίας ἰσχύος.

Ὁ ἐθνικομπολσεβικισμὸς πρεσβεύει τὴν συμμαχία τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ μὲ τὸν μαρξισμό-λενινισμὸ γιὰ τὴν βίαιη ἀνατροπὴ τῆς κυριαρχίας τῆς παγκοσμίας καπιταλιστικῆς μαφιοκρατίας τῶν τραπεζῶν, εἴτε αὐτὲς εἶναι ἤ ὄχι ἑβραϊκές, εἴτε εἶναι ἤ ὄχι μασονικές, καὶ τὴν ἐγκαθίδρυση δικτατορίας τῶν μαζῶν, τὴν ἀποκαλουμένη λαοκρατία. Νὰ ξεχασθοῦν οἱ ἑκατέρωθεν ὕβρεις (κομμουνισμὸς ὡς ψώρα γιὰ τοὺς μέν, φασισμὸς ὡς δεκανίκι τοῦ καπιταλισμοῦ γιὰ τοὺς δέ, καὶ οἱ ἑκατέρωθεν σφαγὲς τοῦ Ἐμφυλίου). Ὅταν μὲ τὸ καλὸ καταρρεύσῃ τὸ παγκόσμιο μαφιοκαπιταλιστικὸ θηρίο, τότε μόνον ἄς διαλυθῇ ἡ ἐθνικομπολσεβικικὴ συμμαχία καὶ ἄς ὑπερισχύσῃ -ἐφ’ὅσον τότε δὲν τὰ εὕρουν- ἡ μία ἀπὸ τὶς δύο σοσιαλιστικὲς παρατάξεις, ὁ φασισμὸς ἤ ὁ κομμουνισμός.

Δημήτρης Κιτσίκης 29 Μαρτίου 2013